ارزیابی اثر درمانی عصارههای آبی و هیدروالکلی گیاه استبرق و داروی بوتالکس بر آلودگی هموپروتیوس در کبوتران
محورهای موضوعی : میکروبیولوژیمریم سلطانی عینی 1 , غلامرضا رزمی 2 , امیر افخمی 3 , امین احمدی 4
1 - دانش آموخته انگل شناسی دامپزشکی- گروه پاتوبیولوژی- دانشکده دامپزشکی- دانشگاه فردوسی مشهد
2 - گروه پاتوبیولوژی- دانشکده دامپزشکی- دانشگاه فردوسی مشهد
3 - گروه علوم پایه- دانشکده دامپزشکی- دانشگاه فردوسی مشهد
4 - دانش آموخته انگل شناسی دامپزشکی- گروه پاتوبیولوژی- دانشکده دامپزشکی- دانشگاه فردوسی مشهد
کلید واژه:
چکیده مقاله :
در این تحقیق اثر عصاره آبی و هیدروالکلی گیاه استبرق و نیز داروی بوتالکس بر روی تکیاخته خونی هموپروتیوس در کبوتران در دو دوره درمانی مورد بررسی قرارگرفت. در دوره اول ابتدا 24 کبوترآلوده به هموپروتیوس و 6 کبوتر سالم با بررسی میکروسکوپی گسترشهای خونی از بین یک گله انتخاب گردیدند. سپس به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند. به گروههای آلوده 1 و 2 به ترتیب عصاره های آبی و هیدروالکلی گیاه استبرق با دوز mg/kg 3/0 به مدت 7 روز متوالی به صورت خوراکی داده شد و به گروه 3 داروی بوتالکس به میزان mg/kg5/2 به صورت داخل عضلانی تزریق گردید. 24 ساعت بعد از آخرین تجویز عصاره ها، از ورید بالی کبوتران گسترش خونی تهیه شد و بعد از بررسی میکروسکوپی میزان پارازیتمی در گروه مختلف مورد بررسی قرار گرفت. فقط در گروه 3 درمان شده با بوتالکس میزان پارازیتمی به صفر رسیده بود درحالی که در گروههای 1 و 2 هیچگونه تغییری در میزان پارازیتمی بوجود نیامده بود. در دوره دوم درمانی، کبوتران به گروههای ششتایی تقسیم شده و با غلظتهای 10، 100، 1000 برابر غلظت اولیه درمان گردیدند. به گروههای 1 و 2، دو غلظت 10 و 1000 برابر به مدت 7 روز به صورت خوراکی داده شد. به گروه 3 غلظت 100 برابر عصاره آبی به صورت داخل عضلانی به میزان mg/kg3/0 تزریق گردید. در پایان این دوره از ورید بالی گسترش خونی تهیه گردید و پارازیتمی محاسبه شد. نتایج نشان دادکه میزان غلظت و نوع تجویز عصاره آبی استبرق تاثیری بر میزان پارازیتمی انگل نداشتند. بر پایه نتایج بدست آمده بنظر میرسد که عصاره آبی و الکلی استبرق هیچ اثر درمانی برای علیه آلودگی هموپروتیوس در کبوتر نداشته در حالیکه داروی بوتالکس می تواند بهعنوان دارویی موثر بر علیه آلودگی هموپروتیوس تجویز گردد.