بررسی تأثیر فرهنگ توسعه بر مشارکت اجتماعی شهروندان (مورد مطالعه: شهروندان مناطق یک، ده و بیست شهر تهران)
محورهای موضوعی : مطالعات جامعه شناختی شهری
کلید واژه: مشارکت اجتماعی, اعتماد اجتماعی, فرهنگ توسعه, فرهنگ متعالی, اعتقاد به توسعه,
چکیده مقاله :
مشارکت و روش عضویت و همکاری اعضای جامعه در فعالیت های دسته جمعی و گروهی سازمان یافته برای رسیدن به اهداف بلند توسعه ی درونزا، امری است حیاتی و بسیار مهم، بنابراین دستیابی به این مهم تحت تأثیر عوامل متعددی می‌باشد. فرهنگ به عنوان بن‌مایه‌ی اصلی حوزه های مختلف جامعه، همواره در روند رشد و تکامل برنامه ها (بویژه در حوزه‌ی توسعه) در ابعاد گوناگون تأثیرگذار بوده است. تحقیق حاضر در پی بررسی تأثیر فرهنگ توسعه بر مشارکت اجتماعی است. فرضیه های تحقیق با توجه به رویکرد غالب کارکردی ساختی که ارتباط نزدیکی با مشارکت اجتماعی داشته اند، استخراج شده و با داده هایی که از روش پیمایشی به دست آمده اند، مورد آزمون قرار گرفته اند. جامعه ی آماری تحقیق، ساکنان سه منطقه ی یک(مرفه‌نشین)، ده(متوسط نشین) و بیست (پایین‌نشین) تهران در نظر گرفته شده است. حجم نمونه با توجه به فرمول کوکران برای هر منطقه ١٠٠ نفر(جمعا ٣٠٠ نفر) در نظر گرفته شده که به شیوه ی نمونه گیری خوشه‌ای و در درون آن به صورت نمونه گیری سهمیه ای، انتخاب شدند. یافته های تحقیق وجود رابطه ی معنادار بین فرهنگ توسعه و مؤلفه های آن با مشارکت اجتماعی شهروندان را تأیید می‌کند(۳۹۷/۰= r). نتایج تحقیق نشان داد برخورداری از فرهنگ متعالی بهترین پیش‌بینی کننده برای مشارکت اجتماعی است و در نهایت با میزان همبستگی بالایی که بین متغیرها وجود داشته، مشخص شد که با افزایش متغیر فرهنگ توسعه، مشارکت اجتماعی افزایش می‌یابد؛ بنابراین طبق داده های به دست آمده، افرادی که دارای ابعاد مختلف اعتماد، اعتقاد به توسعـه و برخوردار از فرهنگ متعالی هستند، معمولاً در مشارکت‌های اجتماعی جامعه پذیرتر و مشتاق تر از دیگران هستند.
The participation, membership, and cooperation of the members of a society in organized collective and group activities is essential for the attainment of long-term indigenous development, which has numerous prerequisites. Culture, as the essence of society's different domains, has always been influential the development of soeiteis. This article aims to study the relationship between development culture on social participation. The theoretical framework of the study was provided by structural-functionalism which has close affinity with social participation. The research method was survey and the research population consisted of all the residents of districts 1, 10, and 20 of the city of Tehran of which, using Cochran's formula, 300 (100 of each district) individuals were selected as the sample through cluster sampling. The results showed that the components of development culture (belief in development, high culture) was signigicantly (r=0/397) related to social participation.