تأثیر اسمو و هیدروپرایمینگ و قطع آبیاری در مرحله گلدهی بر شاخص‌های جوانه‌زنی عدس (Lense culinaris L.)

محورهای موضوعی : تنش های محیطی

رهام محتشمی ^{1 *}

1 - مربی، بخش تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی کهگیلویه و بویراحمد، سازمان تحقیقات آموزش

تاریخ دریافت : 1401/04/09 تاریخ پذیرش : 1401/06/16 تاریخ انتشار : 1401/03/01

کلید واژه: تنش خشکی, سولفات روی, نیترات پتاسیم,

چکیده مقاله :

به‌منظور بررسی اثر هیدروپرایمینگ و اسموپرایمینگ بر شاخص‌های سبزشدن و برهم‌کنش آن با قطع آبیاری در مرحله گلدهی عدس (رقم گچساران) دو آزمایش جداگانه، سال 97-1396 در آزمایشگاه مرکز تحقیقات کشاورزی یاسوج اجرا شد. آزمایش اول به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو عامل (1-شش غلظت نیترات پتاسیم و سولفات روی و آب خالص، مجموعا هفت سطح و 2- پنج سطح زمانی خیساندن در آب) انجام شد. آزمایش دوم در سال زراعی 97-1396 در مزرعه تحقیقاتی یاسوج، به‌صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد، به طوری که عامل اصلی آبیاری با دو سطح ( آبیاری کامل و قطع آبیاری در مرحله گلدهی) و عامل فرعی پرایمینگ بذر با چهار سطح (پرایمینگ با محلول نیترات پتاسیم با غلظت 2/0 درصد، سولفات روی با غلظت 3/0 درصد، آب مقطر و عدم پرایمینگ) بود. نتایج نشان داد ﭘﺮﺍﻳﻤﻴﻨـﮓ بذر با نیترات پتاسیم باعث کاهش 91/9 و 89/7 درصدی میانگین زمان ﺳﺒﺰﺷﺪﻥ ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ ﺷـﺎﻫﺪ ﻭ هیدروپرایمینگ گردید. تأثیر خیسانده شدن بذور به‌مدت 6 ساعت بر درصد و سرعت جوانه‌زنی در شرایط آزمایشگاهی، بهتر از سایر تیمارهای زمانی بود.