مقایسه سیستم آموزشی(مهارتی) جمهوری اسلامی ایران با ژاپن از منظ رسیاستگذاری آموزشی
محورهای موضوعی : سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)
مهدی عسکری
1
(
دانشجوی دکتری سیاست گذاری عمومی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
)
محمدحسن الهی منش
2
(
استادیار، گروه علوم سیاسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
)
رضا پریزاد
3
(
استادیار، گروه علوم سیاسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
)
کلید واژه: آموزش, ژاپن, مهارت, ایران,
چکیده مقاله :
آموزشهای مهارتی کلید توسعه پایدار در هر کشور است و در حال حاضر اهمیت خاص آن بر کسی غامض و پنهان نیست . ما در این پژوهش تلاش نمودیم تا با روش علمی این مساله را مورد توصیف،تبیین و تجزیه علمی قرار دهیم. با توجه به اینکه سوال تحقیق ما در ارتباط با، مقایسه سیاستگذاری آموزش مهارتی جمهوری اسلامی ایران و ژاپن بوده و دلایل ناکارآمدی آموزش مهارتی در ایران لذا هرچند روشهای و مدلهای گوناگونی در خصوص این پژوهش در سطح گسترده مطرح است؛ولیکن فرض نمودیم روش شش مرحله فلیپس بهترین و منطبق ترین روش است.بدین معنا که روندی معنا دار و نظامند از آموزش تطبیقی رابیان نمائیم، تا بتوانیم الزامات تحلیل مفهومی درست از یک مساله، جدا سازی متغیرهای تحت بررسی، توسعه فرضیه، بررسی مجدد تحلیل مفهومی بر اساس یافته ها و نیز بررسی قابلیت تعمیم پذیری یافته ها را به طور روشمند بررسی نمائیم.ازنتایج بدست آمده در این پژوهش هماهنگ کردن باآموزشهای رسمی و غیررسمی، دارای نظام پادشاهی و ارباب – رعیتی، شروع اصلاحات آموزشی در یک دوره تاریخی(میجی،امیر کبیر) ، و بازار محور بودن،انعطاف پذیر بودن،هدفمند بودن ،بهرور بودن و هماهنگی بخش خصوص و دولتی و وجود نهاد سیاستگذاری مستقل و کارامد از نقاط افتراق ایران و ژاپن می باشد. این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی با رویکرد تطبیقی می باشد
Skill training is the key to sustainable development in each country, and now its special significance is not hidden by anyone. In this research, we have tried to describe this scientific issue with the scientific method Considering the fact that our research question is related to the comparison of policy-making skills of the Islamic Republic of Iran and Japan, and the reasons for the inefficiency of training in Iran, so many methods and models are widely discussed in this research(regard). We came to this conclude that Phillips' six methods are the best and most consistent. This means that we can provide a useful and systematic way of comparative education. So that we can systematically examine the requirements for a conceptual analysis of a problem, the separation of the variables under consideration, the development of the hypothesis, the re-examination of conceptual analysis based on the hat-vernis, and the examination of the generalizability of the findings. The results of this study are to highlight the importance of both countries to skills, to coordinate and formalize informal and formal education, and the kingdom and livelihood. The beginning of educational reform in a historical period and the increasing spread of these trainings in both countries are shared and market-oriented, flexible and targeted. The coordination of the private and public sector, and the existence of an independent and working policy institution from the points of differentiation between the two countries of Iran and Japan. This research is a descriptive-analytical method with a comparative approach.
_||_