تحلیلی بر میزان برخورداری شهرستانهای استان خوزستان با استفاده از مدل موریس واسکالوگرام
محورهای موضوعی : جغرافیای سیاسی
1 - -
2 - -
کلید واژه: توسعه, طبقه بندی, استان خوزستان, مدل موریس,
چکیده مقاله :
اولین گام در برنامه ریزی ناحیه‌ای شناخت نابرابری‌های اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی نواحی مختلف می باشد. از جمله معیار های بسیار متداول در توسعه ناحیه‌ای، سطح بندی نواحی بر اساس میزان برخورداری از شاخص های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی است. استان خوزستان بدلیل جایگاه مهمی که درسطح کشور دارد همواره مورد توجه مسئولین ومتولیان امر برنامه ریزی بوده وحساسیت ویژه نسبت به این منطقه داشته اند. این استان دارای 23 شهرستان و جمعیتی بالغ بر 4200000 بوده که 67 درصد آنها درمناطق شهری ومابقی درمناطق روستایی ساکن هستند. این پژوهش با روش توصیفی، تحلیلی وسنجش و جمع آوری داده‌ها با روش کتابخانه‌ای وآماری انجام شده است و برای تعیین سطح شهرستانهای استان از مدل ناموزون موریس ومدل اسکالوگرام استفاده شده است. براساس نتایج این مدل‌ها در بین شهرستانهای استان خوزستان، شهرستان اندیکا پایین ترین ضریب برخورداری و بهبهان بالاترین رتبه را دارد.
The first step in planning is to recognize the economic, social and cultural inequalitiesbetween different regions. Since the criteria is very common in regional development, theareas classified according to various indicators of economic, social, cultural and physical.Because of the important role of the Khuzestan province level has always been of interest tomanagers and administrators spent planning specific to this region. This province has apopulation of over 4.2 million people that is 23 city and 67 percent in urban areas and ruralareas are remaining. This research is descriptive method, analytical measurements and datacollection methods and statistical library has been done to determine position of theKhuzestan province and inharmonious Maurice and Guttman scales models is used.Coefficient based on the calculated results of development assistance Maurice and Guttmanscales models in Khuzestan province, Behbahan city having highest and Andika city has thelowest coefficient.