بررسی پایداری امنیت روستاهای مرزی استان سیستان و بلوچستان
محورهای موضوعی : جغرافیای سیاسی
حسین مختاری هشی
1
(استادیار دانشگاه اصفهان)
نرگیس وزین
2
(مدرس جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه اصفهان)
مصطفی قادری حاجت
3
(پژوهشگر قطب علمی جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس)
کلید واژه: توسعه پایدار, مناطق حاشیه‌ای, امنیت پایدار, استان سیستان و بلوچستان, مناطق روستایی,
چکیده مقاله :
امنیت مفهومی است که تمامی شئونات و ابعاد زندگی انسان را در بر می‌گیرد. واقعیت یافتن امنیت در محیط جغرافیایی، مستلزم اقدامات و برنامه‌ریزی‌های ویژه‌ای است و با مسائل زیادی از قبیل امنیت اقتصادی، امنیت سیاسی نظامی، امنیت اجتماعی، امنیت بهداشتی، امنیت زیست محیطی و ... ارتباط دارد. امنیت پایدار معطوف به توسعه پایدار در سطوح منطقه‌ای، شهری و روستایی و تا سطح فردی است. استان سیستان و بلوچستان از نظر امنیت آسیب‌پذیری زیادی دارد و در سالهای اخیر شاهد افزایش خشونت و منازعات مسلحانه توسط گروههای ستیزه‌جو بوده است. نمی‌توان اثر محرومیت اقتصادی و پایین بودن شاخصهای توسعه را در ناامنی نادیده گرفت. هنوز بیش از 50 درصد جمعیت این استان در مناطق روستایی زندگی می‌کنند و رشد جمعیت روستایی در این استان نیز بالاست، لذا برای دستیابی به امنیت پایدار استان ضروری است که کاهش آسیب‌ها و تهدیدات امنیتی مناطق روستایی استان مورد توجه واقع شود، از این رو مقاله حاضر به استفاده از روش توصیفی - تحلیلی زمینه‌های ناپایداری امنیتی مناطق روستایی استان سیتان و بلوچستان را مورد توجه قرار داده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که برای ایجاد امنیت پایدار در مناطق روستایی استان باید راهبرد توسعه روستایی مورد توجه قرار گیرد.
Security is a concept that includes all aspects and dimensions of human life. Establishment of security in geographical spaces requires special measures and plans and is relates with many issues such as economical security, political and military security, social security, health security and environmental security. Sistan and Baluchestan province, due to the special geographical position, is very vulnerable in terms of security and in recent years has seen an increase in violence and armed conflict by militant groups. Although the roots of unrests are consider as political issues, but cannot ignore the effect of economic deprivation and low development indicators. In general we can say that there is a greater incidence of insecurity in underdeveloped contexts. Considering that more than 50 percent of the population of this Sistan and Balochistan province still lives in rural areas and rural population growth in the region is high, therefore, to achieve sustainable security we should consider security issues in rural areas. The results indicate that rural areas of this province have faced several challenges in different aspects of security, economic, social and environmental vulnerability. For sustainable security in rural areas, it is necessary that rural development strategy should be considered.
_||_