مقدمه و هدف:داربستهای زیستی که از ماتریکس خارج سلولی تشکیل شدهاند قابلیت تسهیل تجدید ساختار در تعداد زیادی از بافتها را دارا میباشند. این مطالعه به منظور بررسی اثر القایی داربست مثانه گوسفند نژاد اهلی بر روی سلولهای بافت بلاستما در شرایط برون تنی انجام شد.روش کار:ا چکیده کامل
مقدمه و هدف:داربستهای زیستی که از ماتریکس خارج سلولی تشکیل شدهاند قابلیت تسهیل تجدید ساختار در تعداد زیادی از بافتها را دارا میباشند. این مطالعه به منظور بررسی اثر القایی داربست مثانه گوسفند نژاد اهلی بر روی سلولهای بافت بلاستما در شرایط برون تنی انجام شد.روش کار:ابتدا مثانه گوسفند با قرارگیری در SDSیک درصد به مدت 24 ساعت همراه با چرخش آرام کاملاً سلولزدایی شد. سپس به منظور تهیه بافت بلاستما با پانچور مخصوص لالههای گوش خرگوش نر نژاد نیوزیلندی پانچ و حلقه بلاستمایی حاصل شد. در ادامه داربست سلولزدایی شده در شرایط استریل در مرکز حلقه بلاستما قرار گرفته و به محیط کشت انتقال داده شد. سپس جهت مطالعات میکروسکوپ نوری از رنگهای هماتوکسیلین ائوزین و پیک اندیگو و آبی تولوئیدین استفاده شد. همچنین نمونههایی از روزهای 15 و 20 برای مطالعه با میکروسکوپ الکترونی گذاره آماده سازی شدیافتهها:رشتههای کلاژن در ماتریکس مثانه بعد از سلولزدایی حفظ شده بودند. در روزهای 15 و 20 کشت بیشترین مهاجرت سلولهای بلاستمایی به داربست مثانه دیده شد. در روز 10 و 15 کشت تعدادی سلول نابالغ در مسیر تمایز به سلولهای فیبروبلاست و آدیپوسیت مشاهده شد. در روز 15 کشت تمایز سلولهای بلاستما به سلولهای پوششی و در روز 20 کشت تمایز آنها به سلولهای فیبروبلاست و آدیپوسیت مشاهده گردید. نتیجه گیری:داربست مثانه قابلیت القای سلولهای بلاستمایی را دارد و باعث میشود سلولهای بلاستمایی علاوه بر مهاجرت به آن به انواعی از سلولها تمایز یابند این رویداد با توجه به آنکه از هیچ عامل رشد و محرک دیگری در محیط کشت استفاده نشده بود حائز اهمیت است.
پرونده مقاله