پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین کمالگرایی منفی و اهمالکاری تحصیلی با نقش میانجیگری اضطراب امتحان و تعدیلگری شفقت به خود در دانشآموزان انجام گرفت. اعضای نمونه را ۳۶۲ دانش آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه شهر کاشان که به روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای انتخاب ش چکیده کامل
پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین کمالگرایی منفی و اهمالکاری تحصیلی با نقش میانجیگری اضطراب امتحان و تعدیلگری شفقت به خود در دانشآموزان انجام گرفت. اعضای نمونه را ۳۶۲ دانش آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه شهر کاشان که به روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای انتخاب شدند، تشکیل میدادند. به منظور جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی، پرسشنامه کمالگرایی چند بعدی، پرسشنامه اضطراب امتحان و مقیاس شفقت به خود – فرم کوتاه استفاده شد. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج نشان داد الگوی پیشنهادی از برازش قابل قبولی برخوردار است. همچنین ارزیابی مسیرهای الگو نشان داد مسیر مستقیم کمالگرایی منفی به اهمالکاری تحصیلی معنیدار نبود، در حالیکه مسیر کلی آن معنیدار بود. علاوه بر این، مسیر غیر مستقیم کمالگرایی منفی به اهمالکاری تحصیلی از طریق اضطراب امتحان معنیدار بود. همچنین نتایج حاکی از آن است که رابطه میانجیشده کمالگرایی منفی به اهمالکاری تحصیلی از طریق اضطراب امتحان در دانشآموزان دارای شفقت به خود بالا و پایین متفاوت بود. این یافتهها در محیطهای آموزشی دارای تلویحات کاربردی بوده و میتوانند در موفقیت تحصیلی دانش آموزان نقش داشته باشند.
پرونده مقاله
پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه خودکارآمدی جمعی با اشتیاق شغلی و نقش میانجی حمایت سازمانی ادراک شده معلمان انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه معلمان دوره متوسطه شهرستان سنندج بودند که با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران تعداد 197 نفر چکیده کامل
پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه خودکارآمدی جمعی با اشتیاق شغلی و نقش میانجی حمایت سازمانی ادراک شده معلمان انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه معلمان دوره متوسطه شهرستان سنندج بودند که با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران تعداد 197 نفر به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. در این پژوهش جهت اندازهگیری متغیر خودکارآمدی جمعی معلمان از مقیاس شان- مور و بار، اشتیاق شغلی از مقیاس اساوفیلی و همکاران و برای اندازهگیری حمایت سازمانی از مقیاس آیزنبرگ استفاده شده است. همچنین کلیه تحلیلهای آماری با نرمافزار SPSS و Smart PLS انجام شد. نتایج نشان داد که بین ابعاد خودکارآمدی جمعی با اشتیاق شغلی، بین حمایت سازمانی ادراک شده با اشتیاق شغلی و بین خودکارآمدی جمعی با اشتیاق شغلی با در نظر گرفتن نقش میانجی حمایت سازمانی ادراک شده رابطه وجود دارد (01/0>P). در نهایت میتوان به این نتیجه رسید که از طریق حمایت سازمانی میتوان اشتیاق شغلی معلمان را افزایش داد.
پرونده مقاله
این پژوهش با هدف شناسایی تاثیر بازیهای ساختاریافته خانواده محور با استفاده از لگو بر تابآوری کودکان کمتوجه و بیشفعال انجام گرفت. روش تحقیق در این پژوهش شبهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه آموزشی و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی کودکان 7 تا 9 چکیده کامل
این پژوهش با هدف شناسایی تاثیر بازیهای ساختاریافته خانواده محور با استفاده از لگو بر تابآوری کودکان کمتوجه و بیشفعال انجام گرفت. روش تحقیق در این پژوهش شبهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه آموزشی و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی کودکان 7 تا 9 سال میباشند که در سال تحصیلی 98 –1397 در مرکز توانبخشی جلاییپور شهر تهران بودند. بدین منظور، تعداد 30 نفر از کودکان، به شیوه نمونهگیری هدفمند و به صورت در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار داده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تابآوری کودکان (مرل، 2008) بود. گروه آزمایش در 16 جلسة 60 دقیقهای تحت آموزش بازیهای ساختاریافته خانواده محور با استفاده از لگو قرار گرفتند. دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بازیهای ساختاریافته خانواده محور با استفاده از لگو تاثیر معناداری بر تابآوری و خردهمقیاسهای (خودتنظیمی، توانمندی اجتماعی و مسئولیتپذیری) کودکان کمتوجه و بیشفعال داشت (01/0p <). اما این تاثیر بر خردهمقیاس (همدلی) معنادار نبود (01/0P>). بر اساس یافتههای به دست آمده میتوان نتیجهگیری نمود که آموزش بازیهای ساختاریافته خانواده محور با استفاده از لگو موجب بهبود تابآوری در کودکان کمتوجه و بیشفعال میشود. لذا نهادهای خانواده و آموزشی و مراکز خدمات روانشناختی و مشاوره میتوانند برای بهبود تابآوری کودکان کمتوجه و بیشفعال از این روش بهرهمند شوند.
پرونده مقاله
در تحقیق حاضر، اثربخشی آموزش مهارت های مدیریت زمان و مدیریت رفتار بر کاهش اهمال کاری تحصیلی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. طرح تحقیق آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. تحلیل داده ها از طریق واریانس با اندازه گیری مکرر صورت گرفت. دانشجویان دانشگاه پیام چکیده کامل
در تحقیق حاضر، اثربخشی آموزش مهارت های مدیریت زمان و مدیریت رفتار بر کاهش اهمال کاری تحصیلی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. طرح تحقیق آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. تحلیل داده ها از طریق واریانس با اندازه گیری مکرر صورت گرفت. دانشجویان دانشگاه پیام نور اهواز، جامعه آماری تحقیق را تشکیل داده بودند. به منظور شناسایی میزان اهمال کاری تحصیلی در دانشجویان، ابتدا 1200 نفر به شکل داوطلبانه انتخاب و پس از تحلیل مقدماتی داده ها، 207 نفر به عنوان دانشجوی اهمال کار در امر تحصیل شناسایی شدند. سپس از این تعداد، 106 نفر به شکل تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب و به چهار گروه ( دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل) تقسیم و یکی از گروه های آزمایشی در معرض ده جلسه آموزشی مهارت های مدیریت زمان و گروه آزمایشی دیگر ده جلسه آموزشی مدیریت رفتار دریافت کردند. ضمنا گروه های کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. جهت جمع آوری داده ها، از مقیاس اهمال کاری تحصیلی سواری(1390) استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های مدیریت زمان و مدیریت رفتار در کاهش اهمال کاری تحصیلی دانشجویان مورد مطالعه موثر بوده است. نتایج همچنین حاکی از آن است که هر دو مهارت آموزشی به یک اندازه در کاهش اهمال کاری تحصیلی تاثیر گذار بوده و یکی بر دیگری برتری نداشت. نتایج مربوط به مرحله پیگیری مداخلات آموزشی مهارت مدیریت زمان و مدیریت رفتار نشان داد که گذشت زمان نیز اثر خود را در کاهش اهمال کاری تحصیلی حفظ کرد.
پرونده مقاله