مقایسه اثربخشی درمان شناختی – رفتاری ودرمان متمرکز بر شفقت درمانی برسخت رویی و تاب آوری روانی و کیفیت زندگی زنان درشرف طلاق
محورهای موضوعی : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتیمریم قهرمانی 1 , جواد خلعتبری 2 , داوود تقوایی 3
1 - دانشجوی دکتری گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
2 - دانشیار گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
3 - دانشیار گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی اراک، ایران
کلید واژه: کیفیت زندگی, سخت رویی, درمان شناختی – رفتاری, تاب آوری روانی, درمان متمرکز بر شفقت درمانی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر ، با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی – رفتاری ودرمان متمرکز بر شفقت درمانی برسخت رویی و تاب آوری روانی و کیفیت زندگی زنان درشرف طلاق بود. جامعه آماری پژوهش حاضر ، کلیه مراجعه کنندگان به مراکز اورژانس اجتماعی شهر تهران بود. از این جامعه یه روش نمونه گیری هدفمند ( با درنظرگرفتن ملاک های ورود و خروج ) ابتدا 45 نفر انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش اول و 15 نفر درگروه آزمایش دوم و 15 نفر درگروه گواه گروه بندی شدند .پژوهش حاضر جزء طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون سه گروهی است . آموزش گروهی درمان متمرکز برشفقت (براساس پروتکل درمانی گیلبرت و نف، 2007)و برنامه جلسات آموزش درمان شناختی – رفتاری (براساس طرح درمانی ویلدرموت 2008) درطی 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد.ابزار پژوهش شامل مقیاس کیفیت زندگی فرم کوتاه ( SF-36) ویروشربون (1992) ، پرسشنامه سخت رویی کوباسا (1997) . مقیاس تاب آوری کونور و دیودسون (2003) بودند. نتایج داده ها با آزمون آماری کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان متمرکز برشفقت درمانی نسبت به درمان شناختی – رفتاری تاثیر بیشتری بربهبود کیفیت زندگی ، سخت رویی و تاب آوری داشته است.
The purpose of this study was to compare the effectiveness of cognitive-behavioral therapy and therapy focused on compassion therapy, hardiness, mental resilience and the quality of life of women on the verge of divorce. The statistical population was all those who referred to social emergency centers in Tehran. From this population, a targeted sampling method (taking into account the entry and exit criteria) 45 people were first selected and then 15 people were randomly grouped in the first test group, 15 people in the second test group, and 15 people in the control group. The current research is part of the semi-experimental design with pre-test - post-test of three groups. Compassion-focused therapy group training (based on the treatment protocol of Gilbert and Neff, 2007) and the schedule of cognitive-behavioral therapy training sessions (based on the treatment plan of Wildermut, 2008) were implemented during 8 90-minute sessions. The research tools included the short form quality of life scale (SF-36) by Virosherbon (1992), Kubasa's hardiness questionnaire (1997), Connor and Davidson's resilience scale (2003). The data results were analyzed by multivariate covariance statistical test. The results showed that the treatment focused on compassion therapy had a greater impact on improving quality of life, hardiness and resilience than cognitive-behavioral therapy.
_||_