تاثیر قصه گویی و داستان گویی به سبک ادبی (داستانهای کلیله و دمنه) بر پرورش خلاقیت و کاهش خشم کودکان

محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي

محمد خالدیان ¹ , ایوب مرادی ² , سارا چالاک ³

1 - دانشگاه پیام نور استان کردستان
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شرق، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1396/01/22 تاریخ پذیرش : 1397/04/19 تاریخ انتشار : 1397/06/01

کلید واژه: سبک ادبی, خلاقیت, کلیله و دمنه, داستان گویی, قصه گویی, خشم,

چکیده مقاله :

هدف: این پژوهش با هدف تاثیر قصه گویی و داستان گویی به سبک ادبی (داستانهای کلیله و دمنه) بر پرورش خلاقیت و کاهش خشم کودکان انجام گرفت. روش: جامعه پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر پایه‌ی دوم و سوم ابتدایی شهرستان قروه در سال تحصیلی 92-91 بود. حجم نمونه ابتدا تعداد 60 نفر از دانش‌آموزان بر اساس نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شد، سپس بر اساس نمرات پرسشنامه تعداد 22 نفر از این افراد که در پرسشنامه خلاقیت پایینترین نمرات و در پرسشنامه خشم بالاترین نمرات را گرفتند انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت تاثیر متغیر مستقل قصه گویی و داستان گویی به سبک ادبی (داستانهای کلیله و دمنه) به سبک ادبی قرار گرفتند اما گروه کنترل تحت هیچگونه مداخله ای قرار نگرفتند. به منظور جمع آوری داده‌ها از پرسشنـامۀ خلاقیت شیفر و خشم چند بعدی پرواز و خالدیان استفـاده شـد. این پـژوهـش آزمایـشی از نوع پیـش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل اسـت. یافته ها: یافته های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات خلاقیت در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر است همچنین میانگین نمرات خشم در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل پایین تر است. نتیجه گیری: نتیجه گیری می شود که قصه گویی و داستان گویی به سبک ادبی (داستانهای کلیله و دمنه) موجب افزایش و پرورش خلاقیت و کاهش و کنترل خشم می شود.

چکیده انگلیسی:

Aim: This study aimed to investigate the impact of storytelling and narrative literary style (Kalila wa Dimna stories), took on the development of creativity and reduce anger in children. Methods: The study population consisted of all second and third grades of elementary school students Ghorveh city in the school year 91-92. The sample size of 60 students were selected based on a random sample, Then, based on questionnaire scores, 22 of these patients, the lowest scores on the creativity scale and the highest scores on the anger scale were selected. Randomly assigned to experimental and control groups. Experimental group, 10 sessions, storytelling and narrative literary style (Kalila wa Dimna stories), were affected by the independent variable, but the control group did not receive any intervention. To collect the data, the questionnaire creativity Scheffer and Parvaz & Khaledian anger questionnaire were used. In this study, experimental pretest posttest control group. Results: The results showed that the Average Creativity in the post-test scores of the experimental group significantly higher than the control group post-test scores, and also results showed that the Average anger in the post-test scores of the experimental group significantly lower than the control group post-test scores. Conclusion: The results showed that storytelling and narrative literary style (Kalila wa Dimna stories), to enhance and foster creativity and redue anger.