نقش احزاب اسراییل در روند صلح خاورمیانه (1993-2014)
محورهای موضوعی : خاورمیانه
مهدی طوسی
1
(علوم سیاسی و روابط بین الملل/ حقوق و علوم سیاسی/ دانشگاه ازاد اسلامی واحد الکترونیکی/ تهران/ ایران)
علی آزاد
2
(دانشگاه آزاد واحد الکترونیکی)
کلید واژه: خاورمیانه, فلسطین, اسراییل, صلح خاورمیانه, احزاب سیاسی اسراییل, یهودیان – اسراییل,
چکیده مقاله :
منازعه اعراب و یهودیان در خارمیانه، عمری بیش از تاریخ ایجاد اسراییل دارد. امروز علیرغم گذشت بیش از 6 دهه از زمان اشغال، همچنان صلح خاورمیانه به سرانجام نرسیده و برای آن نیز افق روشنی را پیش بینی نمی کنند. در بررسی علل ناکامی پرونده صلح خاورمیانه دلایل مختلفی را بر می شمرند از جمله عدم باور رهبران اسراییلی به فرجام صلح است. زیرا توجه به ارزش و ایدئولوژی در میان رهبران برخاسته از احزاب اسراییلی جایگاه ویژه ای داشته و از این رو مادامی که احزاب ارزش محور باشند صلحی که تضمین کننده منافع طرف مقابل باشد به دست نخواهد آمد. بر مبنای اصول مکتب سازه‌انگاری ، میان اعراب و اسراییل هویت‌ها و انتظارات نسبتاً ثابت شکل گرفته که طرفین را وا می‌دارد یکدیگر را دشمن درجه یک هم به‌حساب آورند. همچنین این پارادیم خاطرنشان می‌کند که عامل تعیین‌کننده در رفتار احزاب سیاسی در قبال اعراب فاکتورهای مادی نبوده، بلکه هنجارهایی است که تأثیر مستقیم بر هویت و منافع یهودیان دارد.
The conflict existing between Arab and Jewish in the Middle East is of longer lifespan than the history of Israel establishment. Despite passage of more than 6 decades from the inception of occupying, today, peace is not yet arrived at in the Middle East and no bright horizon is predicted for this region. Investigating reasons of failure in the pace file of the Middle East; various reasons are counted, including disbelief of Israeli leaders on the prosperous destiny of peace. Attention paid to values and ideology is of special stance among leaders arising from Israeli parties and this way, until the time that parties are value-centered, the peace which could guarantee benefits of the other party won’t be reached. According to the school of constructivism, somewhat fixed identities and expectations were formed; making both sides to count each other as the first priority enemy. Moreover, this paradigm reminds that the determining factor in behavior of political parties against Arabs is not materialistic one, but it is norms which directly affect the identity and benefits of Jews.
_||_