دیپلماسی مقاومت جمهوری اسلامی ایران در بحران سوریه؛ ابعاد و نتایج
محورهای موضوعی : روابط بین الملل
حسین محمدی‌سیرت
1
(استادیار علوم سیاسی، دانشکده معارف اسلامی و علوم سیاسی، دانشگاه امام صادق علیه‌السلام، تهران، ایران .)
یونس کولیوند
2
(دانش آموخته کارشناسی ارشد معارف اسلامی و علوم سیاسی، دانشگاه امام صادق علیه‌السلام، تهران، ایران.)
کلید واژه: دیپلماسی, سیاست خارجی, سوریه, مقاومت, بحران بین‌المللی,
چکیده مقاله :
جنگ و دیپلماسی، دو ابزار مدیریت قدرت در عرصه بین‌المللی به شمار می‌روند. روشن است که دیپلماسی ابزاری است که با پشتوانه مولفه‌های قدرت، می‌تواند تثبیت و تحصیل منافع ملی را به دنبال داشته باشد. یکی از مهم‌ترین منابع قدرت که پشتوانه دیپلماسی قرار می‌گیرد، قدرت معنایی و گفتمانی است. مقاومت اصلی‌ترین گفتمان جمهوری اسلامی ایران در سطح منطقه و فرامنطقه‌ای است و دیپلماسی مقاومت با پشتوانه قدرت این گفتمان به دنبال تامین منافع ملی جمهوری اسلامی در تحولات مختلف بین‌المللی، از جمله بحران سوریه است. تبیین ابعاد و نتایج دیپلماسی مقاومت جمهوری اسلامی ایران در بحران سوریه، پرسش اصلی پژوهش حاضر است. یافته‌های این پژوهش بیانگر آن است که دیپلماسی مقاومت در بحران سوریه دارای ابعادی نظری و عملی است و با پشتوانه قدرت میدانی باعث تثبیت و تحصیل منافع ملی جمهوری اسلامی ایران شده است. برای گردآوری داده‌های این پژوهش از روش اسنادی و مصاحبه عمیق با نخبگان اجرایی سیاست خارجی کشور و برای تحلیل داده‌ها نیز از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است.
War and diplomacy are two tools of power management in the international arena. It is clear that diplomacy is a tool that, with the support of the components of power, can lead to the consolidation and education of national interests. One of the most important sources of power behind diplomacy is semantic and discourse power. Resistance is the main discourse of the Islamic Republic of Iran at the regional and supra-regional level, and the diplomacy of the resistance, backed by the power of this discourse, seeks to ensure the national interests of the Islamic Republic in various international developments, including the Syrian crisis. Explaining the dimensions and results of diplomacy of the resistance of the Islamic Republic of Iran in the Syrian crisis is the main question of the present study. The findings of this study indicate that resistance diplomacy in the Syrian crisis has theoretical and practical dimensions and with the support of field power has established and studied the national interests of the Islamic Republic of Iran. Documentary method and in-depth interviews with the executive elites of the foreign policy of the country have been used to collect the data of this research and descriptive-analytical method has been used to analyze the data.
_||_