.نقش شخصیتی اردوغان در توسعه سیاسی ترکیه
محورهای موضوعی : روابط بین الملل
جواد بخشی الموتی
1
(دانشجوی دکتری جامه شناسی سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
سید اسدالله اطهری
2
(استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، گروه علوم سیاسی،)
کیهان برزگر
3
(دانشیار روابط بین‌الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران)
نفیسه السادات قادری
4
(استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی)
کلید واژه: توسعه‌ی سیاسی, روانشناسی سیاسی, ترکیه, اردوغان, آک پارتی,
چکیده مقاله :
توسعه سیاسی در ترکیه قرن 21 با شکل‌گیری حزب عدالت و توسعه در سال 2002 و نخست‌وزیری اردوغان در سال 2003 پیوند خورده است. از دریچه روانشناسی سیاسی اردوغان به این نتیجه می رسیم که وی در ابتدا تمایل به بسترسازی برای توسعه سیاسی داشته است که در ادامه با اتفاقات سالهای پس از 2011 و بویژه 2016 این مسیر کند شده اما متوقف نشده است. تا پیش از آن؛ جمهوری ترکیه شاهد افت‌وخیزهایی در جهت انطباق ساختار اجتماعی با نهاد قدرت بود اما اردوغان توانست این خلأ را پوشش دهد و با تشکیل دولت مقتدر و هماهنگ، بر سیاست و جامعه‌ی ترکیه اثرگذار باشد و مسیر نوسازی و توسعه این کشور را هموار کند. ویژگی‌های شخصیتی و روان‌شناختی اردوغان در سبک رهبری وی نقش مستقیم داشته است که از منظر پارادایم‌های روانشناسی سیاسی قابل‌بررسی است. اردوغان بر خلاف برخی انتقادها نه تنها در ترکیه انسداد سیاسی ایجاد نکرده، بلکه جریانات مختلف را مجبور به کنش سیاسی برای مقابله با خود کرده است. در این مقاله از نظریه‌ی دموکراسی حمایت‌شده ادوارد شیلز استفاده‌شده است که با مقوله‌ی روانشناسی سیاسی اردوغان همپوشانی دارد. بنابراین؛ نقش دولت در فرآیند توسعه‌ی سیاسی ترکیه در عصر عدالت و توسعه با توجه به روانشناسی سیاسی اردوغان موردبررسی و تحلیل قرار خواهد گرفت. این پژوهش از روشی توصیفی ـ تحلیلی پیروی می‌کند. با بهره‌گیری از این روش به دنبال این هستیم که شاخص‌های توسعه سیاسی از نظر شیلز را در گفتمان آک پارتی و رفتار سیاسی اردوغان تجزیه‌وتحلیل کنیم.
Political development in 21st century Turkey is linked with the formation of the Justice and Development Party in 2002 and Erdogan's prime ministership in 2003. Through the lens of Erdogan's political psychology, we come to the conclusion that he initially wanted to create a platform for political development, which continued with the events of the years after 2011 and especially 2016, but this path was slowed down but not stopped. until before that; The Republic of Turkey witnessed some ups and downs in adapting the social structure to the institution of power, but Erdogan was able to cover this gap. Erdoğan's personality and psychological characteristics have played a direct role in his leadership style, which can be examined from the perspective of political psychology paradigms. Contrary to some criticisms, Erdoğan has not only created a political blockade in Turkey, but has also forced various currents to take political action to confront him. In this article, Edward Shils' theory of supported democracy is used, which overlaps with Erdogan's category of political psychology. So; The role of the government in the political development process of Turkey in the era of justice and development will be examined and analyzed according to Erdogan's political psychology. This research follows a descriptive-analytical method. Using this method, we seek to analyze the indicators of political development according to Shiles in the Ak Party discourse and Erdogan's political behavior.