پیامدهای سیاست خارجی دولت روحانی بر تعاملات بین المللی جمهوری اسلامی ایران
محورهای موضوعی : روابط بین الملل
محمدرضا صارمی
1
(دانشجوی دکتری تخصصی روابط بین الملل. واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران)
علیرضا رضایی
2
(دانشیار روابط بین الملل، واحد همدان،دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران)
قاسم ترابی
3
(دانشیار روابط بین الملل، واحد همدان،دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران)
کلید واژه: سیاست خارجی, دولت یازدهم, سازه انگاری, تعامل سازنده, بحران امنیت,
چکیده مقاله :
دولت یازدهم اصول و محور های سیاست خارجی دولت خود را در چارچوب تعامل سازنده با جهان معرفی نمود. این ایده در پاسخ به دیپلماسی دولت نهم و دهم اتخاذ شد. ایده تعامل سازنده دولت یازدهم دارای اصول و مولفه هایی است. در پژوهش حاضر تلاش بر آن است که ضمن بررسی ویژگی تعامل سازنده و معرفی سیاست خارجی دولت یازدهم و دوازدهم، پیامدهای سیاست خارجی دولت روحانی بر تعاملات بین المللی جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی قرار گیرد. با توجه به موضوع، پژوهش حاضر در پی پاسخ به این پرسش است که: به کارگیری رویکرد تعامل سازنده از سوی دولت یازدهم چه پیامدهایی را بر تعاملات بین المللی جمهوری اسلامی ایران داشته است؟ یافته ها و نتایج نشان داده اند که: رویکرد های تعاملی دولت یازدهم بر تعاملات بین المللی جمهوری اسلامی ایران تاثیر و نتایجی معکوس برای جمهوری اسلامی در سیاست خارجی به همراه داشته است. پیروزی و راهیابی دونالد ترامپ به کاخ سفید و تعریف سیاست ایذا و آزار در قبال ایران و همچنین راه اندازی کارزار فشار حداکثری، خروج از برجام، یارگیری های منطقه ای در عصر ترامپ به زیان جمهوری اسلامی ایران از جمله جریان های عبری- عربی،بر قراری نظام های تحریم در قالب تحریم های ثانویه، رفتار های پاندولیسم و سینوسی اروپا در قبال تعهدات برجامی و عدم اتخاذ سیاست جامع از سوی روسیه و چین به عنوان شرکای غیر اروپایی برجام در شکل دهی این نتایج معکوس نقش داشته اند.پژوهش حاضر در رهیافت نظری خوداز الگوی نظری سازه انگاری بهره برده است.
A constructive interaction with the world was introduced by Rouhani’s administration as the main focus, for its foreign policy. This policy was adopted in response to the diplomacy of the ninth and tenth administrations. The constructive policy of the new administration has some principles and constituents. In this study, much effort is consumed to both address the features of a constructive interaction and introduce the 11th and 12th administrations’ foreign policy and to analyze the repercussions of these administrations’ foreign policy for Iran’s international relations.Concerning the topic under study, in this argument the following question is answered: what repercussions will be brought for Iran’s international relations by Rouhani’s approach to constructive interaction in his foreign policy? The findings suggest that the outcomes of Rouhani’s constructive interaction model of foreign policy have been averse to its international relations.Donald Trump’s move into the white House, his definition of a hostile policy toward Iran and launching a maximum pressure campaign on Iran, the US’s unilateral departure from the JCPOA ( the joint comprehensive Plan of Action or “ Iran nuclear deai “ ), regional favoritistic policies of Tramp’s administration were all disadvantageous to Iran. These disadvantages include Hebro – Arabic trends, imposition of sanction regimes as secondary sanctions, the European pendulous treatment of its obligations toward the JCPOA and no comprehensive policy on the part of Russia and China as the non-European signatories to the Iran nuclear deal. In this study, a constructivist approach is a dopted as it’s theoretical framework.
_||_