نظام آبیاری اورارتو
محورهای موضوعی : باستان‌شناسی پیش از تاریخ
حسین علیزاده
1
(عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه، میانه، ایران.)
علیرضا هژبری نوبری
2
(عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.)
کلید واژه: سد, کانال, باستان‌شناسی, اورارتو, آب انبار, دریاچه مصنوعی,
چکیده مقاله :
با شکل گیری دولت اورارتو در نیمه نخست هزاره اول ق.م که در شمال غرب ایران و شرق آناتولی و قسمتی از منطقه قفقاز امروزی حاکم بوده اند، تغییرات بسیار چشم گیری در نحوه مدیریت منابع آب پدید آمد و سازه های متعدد آبیاری با اصول علمی و فنی بسیار پیشرفته جهت تامین آب مصارف آشامیدنی و کشاورزی احداث شد که دلیل عمده این همه پیشرفت را می بایست در ویژگی های جغرافیای طبیعی و عوامل انسانی دانست که حاکمان دولت اورارتو را به سمت احداث تاسیسات آبرسانی از قبیل سد، دریاچه مصنوعی، آب انبار و کانال سوق داده و به مرور زمان شیوه احداث آنها روند تکاملی را طی کرده تا جایی که یافته های باستان شناسی در ارتباط با سازه های آبی اورارتوئی سبب شده که از آن دولت به عنوان بزرگترین تمدن هیدرولیکی دنیای باستان یاد شود.
With the formation of the Urartu state in the first half of the first millennium BC, which has ruled in northwestern Iran and eastern Anatolia and a part of today's Caucasus region, very significant changes in the way of managing water resources emerged and Many irrigation systems were built with highly advanced scientific and technical principles to provide water for drinking and agriculture. The main reason for all this progress should be seen in the features of natural geography and human factors that have led the rulers of Urartu government to build water supply facilities such as dams, artificial lakes, water storage and canals. Over time, the way they were built has gone through an evolutionary process to the point where archeological findings related to the water structures of Urartu have caused that state to be referred to as "the greatest hydraulic civilization of the ancient world".
_||_