دراین مقاله به بررسی نحوه کشتی گرفتن دیوید تیلورآمریکایی،قهرمان وزن 86 کیلوگرم جهان و المپیک میپردازیم. دراین ارتباط به چند ویژگی خاص او در کنترل و تقسیم انرژی، زمان و نحوه اجرای فنون و همچنین استفاده او از فضای مجازی در تقابل با حریفان مفصلا پرداخته و در هر مورد به چگونگی خنثی کردن این تکنیکها به منظور غلبه بر او اشاره می‌نمائیم. به نظرمی-رسد بارزترین ویژگی تیلور داشتن حجم ریه فوق‌العاده است. او از این ویژگی به خوبی استفاده می‌کند. او اجازه می دهد حریف درابتدا کار کند و حتی امتیاز بگیرد تا وقتی خسته شد به راحتی بر او پیروز شود. او با آرامشی مثال زدنی کشتی می-گیرد و برای اجرای فنون عجله‌ای ندارد و درعین حال به حریف اجازه تقویت قوا نمی‌دهد. او بدن پرداخته‌ای دارد و از نظر فنی بسیار توانمند است. اوهمچنین می-داند چگونه ازنظر روحی و روانی حریف را تضعیف نماید. با اینحال به نظر میرسد در قدرت پا و کمر کمی دچار اشکال است و می توان از این نقطه ضعف، کسب امتیاز کرد. درحال حاضر قویترین حریف حسن یزدانی، دیوید تیلور است و با توجه به حساسیت این کشتی درسطح جهان،درصدد مطالعه علمی و دقیق توانائیهای تیلور بر آمده-ایم تا شاید بتوانیم کمکی هر چند کوچک به جامعه مربیان محترم کشورمان ارائه نمائیم. پرونده مقاله

زمینه و هدف: امروزه استفاده از داروهای نیرو زا در میان ورزشکاران بسیار رواج یافته است و در این بین هورمونهای استروئید به منظور بهبود عملکرد ورزشی مورد سوء مصرف قرار میگیرند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات جانبی استروئید آنابولیک بولدنون بر بافت پانکراس و همچنین اثر التیام بخش عصاره عناب بهمراه تمرین مقاومتی بر کاهش این عوارض می باشد. روش پژوهش : برای انجام این تحقیق، تعداد 42 سر موش نر ویستار با سن 8-12 هفته و وزن 180-220 گرم مورد مطالعه قرار گرفتند و بعد از دو هفته نگهداری و عادت دادن به پروتکل‌های تمرینی از هفته سوم تمرینات شروع شد که آزمودنی‌ها به‌ طور تصادفی در6 گروه 7 تایی (گروه بولدنون و تمرین مقاومتی، بولدنون، بولدنون و عصاره عناب، تمرین مقاومتی بدون بولدنون، کنترل و شم) تقسیم و برای کسب نتایج مطلوب مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد در گروه تمرین هورمون تغییرات وزن نسبت به گروه کنترل معنی دار بوده است (P=0) اما در گروه های تمرین به تنهایی (1،000P=) و هورمون به تنهایی (0974P=) و هورمون عناب (0989P=) معنی دار نبوده است. مصرف استروئید با دوز بالا باعث تخریب آسینی های پانکراس، جزایر لانگرهانس و عروق خونی شده است. نتیجه گیری : همچنین نتایج نشان داد مصرف استروئید آنابولیک با دوز بالا موجب تخریب بافت پانکراس شده و تمرین و عصاره عناب می تواند در کاهش اثرات مخرب استروئید موثر باشد. پرونده مقاله

امروزه استفاده از مکملها و نوشابه های ورزشی و انرژی زا در بین ورزشکاران شیوع زیادی یافته است. عقیده بر آن است که مصرف نوشابه های ورزشی به خاطر دارا بودن ترکیبات ارگوژنیکی مانند قندها، کافئین، کراتین سدیم، بی کربنات و تورین می تواند عملکرد آنها را حین تمرین و مسابقه افزایش می دهد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر دو نوع نوشیدنی انرژی زا بر عملکرد هوازی، بی هوازی و شاخص خستگی ورزشکاران پسر فوتبالیست جوان می باشد. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی است و به صورت متقاطع اجرا شده است و 10 بازیکن جوان فوتبالیست با میانگین سنی 2±21 سال، قد 87/4 ±1/171 سانتی متر، وزن 91/3± 9/63 کیلوگرم پس از شرکت در یک جلسه آشنایی، در 3 جلسه آزمون تست هاف، تست رست با فاصله 4 روز از هم شرکت نمودند. نوشابه های ورزشی(ردبول و پاوراید) و دارونما، 40 دقیقه قبل از اجرای آزمون مصرف گردید. نتایج نشان داد که نوشیدنی پاورید باعث افزایش عملکرد استقامتی (5/5>P) می شود. بعلاوه، نوشیدنی انرژی زای ردبول باعث افزایش معنی دار توان حداقل، می شود (05/0 < P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که نوشیدنی پاورید، باعث بهبود عملکرد هوازی نسبت به نوشیدنی دارونما می شود. بعلاوه در مورد مقایسه میانگین های توان اوج، توان حداقل نشان داد که توان حداقل در گروه ردبول نسبت به گروه دارونما افزایش معنی دار دارد. پرونده مقاله

مقدمه: عــدم تعــادل بیــن تولیــد رادیکالهــای آزاد و سیســتم دفاعــی ضداکسایشی بــدن منجــر بــه فشار اکسایشی می-شــود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر چهار هفته تمرینات تناوبی شدید در مقایسه با چهار هفته تمرینات هوازی بر سطوح سرمی سرولوپلاسمین و مالون دی آلدهید (MDA) در دختران هندبالیست نخبه بود. روش‌ها: 30 نفر از دختران نوجوان هندبالیست (میانگین سنی 4/1 85/16 سال)، با سابقه چهار سال عضویت در تیم هندبال استان خراسان شمالی، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرینی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در گروه‌های تجربی در چهار هفته تمرینات تناوبی شدید (تناوب‌های دویدن در شدت 95-90 درصد ضربان قلب بیشینه با تناوب‌های استراحت 3-1 دقیقه‌ای دویدن در شدت 60-50 درصد ضربان قلب بیشینه، 30 دقیقه در هر جلسه) و تمرینات هوازی (دویدن با شدت 70-50 درصد ضربان قلب بیشینه، 60-45 دقیقه در هر جلسه)، سه جلسه در هفته، شرکت کردند. خون‌گیری به‌منظور اندازه‌گیری فاکتورهای خونی قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. سطوح سرمی MDA پس از تمرینات هوازی کاهشی معنی‌دار داشت. علاوه بر این، ارزش‌های وزن، شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن پس از تمرینات تناوبی شدید با کاهش معنی‌دار همراه بودند. هم‌چنین، در گروه تمرین هوازی نیز کاهش معنی‌دار وزن ، شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن مشاهده شد.چنین به نظر می‌رسد که حجم تمرین بر سطوح MDA سرم در دختران هندبالیست نخبه اثر دارد اما سطوح سرولوپلاسمین از حجم و شدت تمرین تاثیر نمی پذیرد. پرونده مقاله

هدف از این مطالعه بررسی اثر دوازده هفته تمرینات هوازی بر سطح سرمی APOM، نیم‌رخ لیپیدی و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق بود. 20 زن چاق در دو گروه تجربی و گروه کنترل (10 نفر در هر گروه) تقسیم شدند که با توجه به شاخص توده بدنی همگن شده بودند. آزمودنی‌ها در گروه تجربی در دوازده هفته تمرینات هوازی دویدن با شدت 75-50 درصد ضربان قلب ذخیره، 55-30 دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته شرکت کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس، تی زوجی و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی‌داری 05/0>P انجام شد. با استفاده از آزمون بنابر نتایج تحلیل کوواریانس بین تغییرات سطوح ApoM ، انسولین، گلوکز ناشتا، تری گلیسرید، کلسترول، HDL و LDL، شاخص مقاومت به انسولین، وزن، درصد چربی بدن، محیط کمر و محیط لگن در دو گروه تجربی و کنترل تفاوتی معنی دار وجود داشت. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد اجرای 12 هفته تمرینات هوازی ضمن کاهش معنی دار سطوح ApoM و HDL، با کاهش معنی دار سطوح انسولین،گلوکز ناشتا، تری گلیسرید، کلسترول و LDL، شاخص مقاومت به انسولین، و کلیه شاخص‌های آنتروپومتری در گروه تجربی در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون همراه بود. با این‌همه، تنها بین تغییرات سطوح سرمی ApoM پس از 12 هفته تمرینات هوازی با تغییرات کلسترولارتباط مثبت معنی‌دار وجود داشت. چنین به نظر می‌رسد اجرای 12 هفته تمرینات هوازی با وجود کاهش سطوح سرمی ApoM، سبب بهبود ترکیب بدن، نیم رخ لیپیدی و مقاومت به انسولین می‌گردد. پرونده مقاله

مقدمه: درمان های افزاینده آنژیوژنز در کاهش آسیب عضوی ناشی از سکته مؤثر هستند. هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر یک دوره تمرین استقامتی با و بدون مصرف آدنوزین بر بیان برخی ژن های آنژیوژنیک در هیپوکامپ رت های مبتلا به آسیب ایسکمی رپرفیوژن بود.روش ها: پس از القای آسیب ایسکمی رپرفیوژن به 3گروه ایسکمی (گروه1)، ایسکمی با تمرین (گروه2) و ایسکمی با تمرین ودارو (گروه3) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8هفته (5جلسه در هفته) با شدت 30 متر بر دقیقه به تمرینات استقامتی روی تردمیل پرداختند. دوز آدنوزین در گروه3 معادل 4/0 میلی گرم بر کیلوگرم بود. پس از تمرینات هیپوکامپ رت ها برای آنالیز بیان ژن جدا گردید.یافته ها: بین گروه های 1با3 و 2با3 تفاوت معنی داری در بیان ژن HIF1α وجود داشت (P=0/000)؛ در مورد بیان ژن HIF2α، بین همه گروه ها تفاوت معنی داری وجود داشت (P=0/000)؛ بیان ژن R4 بین گروه های 1با2 و 1با3 متفاوت بود (P=0/004)؛ بیان ژن S2 بین همه گروه ها متفاوت بود (P=0/000)؛ بیان ژن HMGB1 بین گروه های 1با2 (P=0/011)، 1با3 (P=0/000) و 2با3 (P=0/000) متفاوت بود و نیز تفاوت معنی داری بین همه گروه ها در بیان ژن AP1 مشاهده شد (P=0/000).نتیجه گیری: پس از آسیب ایسکمی رپرفیوژن، هشت هفته تمرین استقامتی از طریق افزایش بیان ژن های آنژیوژنیک HIF1α، HIF2α، S2، R4، HMGB1 و AP1 می تواند در توسعه روند آنژیوژنز مؤثر باشد و این اثر با مصرف آدنوزین تقویت می گردد. پرونده مقاله

چکیدهمقدمه: اضافه وزن و چاقی به عنوان یکی از مشکلات اساسی در دنیای امروز می باشد که می تواند با افزایش سن می تواند پیشرفت کرده و سبب بروز بیماری های مختلف گردد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مصرف مکمل اسپیرولینا همراه با تمرین هوازی بر تغییرات مایوستاتین، فولیستاتین و توده چربی افراد میانسال دارای اضافه وزن بود. مواد و روش‌ها: 35 نفر در سه گروه کنترل (11 نفر)، گروه مکمل (اسپیرولینا+تمرین هوازی) (12 نفر)، گروه دارونما (دارونما+تمرین هوازی) (12 نفر) بصورت تصادفی تقسیم بندی شدند. تمرین هوازی با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت هشت هفته و تواتر سه جلسه در هفته انجام گرفت. همچنین روزانه چهار گرم مکمل اسپیرولینا مصرف گردید. متغیرهای تن‌سنجی، فولیستاتین و مایوستاتین قبل و بعد از دوره اندازه‌گیری شد. برای آنالیز داده‌ها آزمون آنالیز واریانس اندازه‌های مکرر استفاده شد و سطح معنی‌داری 05/0> در نظر گرفته شد. یافته‌ها: اختلاف معنی دار بین گروه ها سطح سرمی فولیستاتین (250/0=p)، مایوستاتین (099/0=p) و چربی بدنی (564/0=p) مشاهده نگردید. با این حال تغییرات درون گروهی نشان داد که چربی بدنی در گروه های مکمل و دارونما بطور معنی داری کاهش یافته است (001/0=p). نتیجه‌گیری: استفاده از تمرین هوازی و مکمل اسپیرولینا بنظر می رسد علیرغم عدم تاثیر روی فولیستاتین و مایوستاتین می تواند روی بهبود ترکیبی بدنی اثر مثبت داشته باشد؛ واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، مکمل اسپیرولینا، فولیستاتین، مایوستاتین پرونده مقاله

چکیدهاهداف: بخش مهمی از موارد مربوط به مرگ ناگهانی و سکته قلبی در سالمندان را می‌توان به انسداد عروق مغزی و کرونر در اثر ترومبوز ناشی از افزایش تعداد و فعالیت پلاکت ها نسبت داد.روش‌ها: در این پژوهش نیمه تجربی 20 سر رت نر در دو گروه تمرین استقامتی و کنترل شرکت کردند. برنامه تمرینی اصلی شامل دویدن روی تردمیل به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته بود که با رعایت اصل اضافه بار از 25 دقیقه در جلسه اول به 54 دقیقه در جلسه آخر رسید. رت‌ها در گروه کنترل بدون هیچ تمرین 8 هفته را پشت سر گذاشتند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین خونگیری مستقیم از قلب انجام شد و نمونه ها برای بررسی بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شدند. یافته ها: میزان فاکتورPLT در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد. در فاکتورPTT گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل افزایش داشت همچنین تمرین توانست بر متغیر فیبرینوژن اثر معناداری داشته باشد، چنانکه میزان این متغیر در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد. با این حال تمرین ورزشی نتوانست بر فاکتور های MPV وPT اثرگذار واقع شود.نتیجه گیری: تمرین ورزشی منظم به‌ ویژه تمرین دویدن با شدت متوسط، باعث کاهش عوامل انعقادی و بهبود حجم پلاکتی می شود. پرونده مقاله

مقدمه وهدف: در مطالعه حاضر، اثر 10 ماه تمرین سی ایکس ورکس (CX) بر برخی شاخص های تعیین دیابت در زنان چاق پری دیابتی اندازه گیری شد. مواد و روش: نمونه آماری 24 زن چاق پری دیابتی هستند که به شیوه تصادفی به دو گروه CX و کنترل تقسیم شدند. گروه CX در یک برنامه تمرینات10 هفته ای CX به تعداد 3 جلسه در هفته شرکت کرده و گروه کنترل از شرکت در هر گونه فعالیت ورزشی منع شدند. سطوح ناشتایی گلوکز، انسولین، حساسیت انسولین و هموگلوبین گلیکوزیله(HbA1C) و شاخص های آنتروپومتریکی در هر دو گروه در شرایط قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شدند. نمونه گیری های خون ناشتا نیز در شرایط قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی با هدف اندازه گیری متغیرهای وابسته در هر دو گروه انجام گرفت. نتایج: 10 هفته تمرین CX به کاهش معنی دار گلوکز، انسولین و هموگلوبین گلیکوزیله و افزایش معنی دار حساسیت انسولین در زنان چاق پری دیابتی در مقایسه با گروه کنترل منجر شد. تمرینات CX همچنین به کاهش معنی دار درصد چربی بدن در مقایسه با گروه کنترل منجر نشد.نتیجه گیری: اجرای تمرینات CX به عنوان یکی از شیوه های جدید تمرین مقاومتی با بهبود شاخص های تعیین دیابت در زنان چاق پری دیابتی همراه است. از این رو، اجرای چنین تمریناتی برای یک دوره نسبتا طولانی با هدف بهبود نیمرخ گلایسمیک پیشنهاد می شود. پرونده مقاله

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر 14 روز مکمل سازی رزوراترول بر تغییرات سطوح سرمی اپلین و نسفاتین-1 در پاسخ به یک وهله فعالیت ورزشی وامانده‌ساز در مردان جوان دارای اضافه وزن و غیر فعال بود. 20 مرد جوان دارای اضافه وزنِ غیر فعال (انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه (تجربی و کنترل) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در هر دو گروه تجربی و کنترل، در یک وهله فعالیت ورزشی تا سرحد واماندگی (آزمون بروس) شرکت کردند. سپس، آزمودنی‌ها در گروه تجربی (مکمل) به مدت 14 روز و هر روز یک وعده کپسول مکمل رزوراترال 400 میلی گرمی مصرف کردند. آزمودنی‌ها در گروه کنترل (دارونما) نیز طی 14 روز، روزانه یک عدد کپسول 400 میلی‌گرمی لاکتوز مصرف کردند.اولین مرحله خونگیری قبل از شروع دوره پژوهش و دومین مرحله خونگیری بلافاصله بعد از اجرای آزمون بروس انجام گرفت. در روز پانزدهم و پس از پایان دوره 14 روزه مکمل دهی، مجددا از آزمودنی‌ها خونگیری به عمل آمد.سپس آزمودنیها آزمون بروس را اجرا کرده و مجددا بلافاصله پس از اجرای آزمون عملی خونگیری چهارم انجام شد.بنابر نتایج آزمون تی زوجی، در گروه تجربی، تغییرات سطوح نسفاتین-1 سرم بعد از مکمل گیری در پاسخ به یک وهله فعالیت ورزشی وامانده ساز معنی‌دار بود.با این‌حال، تفاوت معنی‌داری بین میانگین تغییرات سطوح سرمی اپلین در پاسخ به یک وهله فعالیت ورزشی وامانده سازبعداز مکمل گیری در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل، مشاهده گردید .بنابر نتایج آزمون همبستگی پیرسون، تنها بین سطوح اولیۀ نسفاتین-1 سرم با ارزش‌های اولیه وزن ارتباط معنی‌داری وجود داشت. پرونده مقاله