الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن‌های اینتگرون کلاس ۱، ۲ و ۳ در جدایه های اشریشیا کلی جدا شده از موارد عفونت ادراری در شهرستان شهرکرد
محورهای موضوعی : میکروبیولوژی
مرضیه سلیمانیان
1
()
نازیلا ارباب سلیمانی
2
(دانشگاه آزاد دامغان)
ساناز خاکسارحقانی
3
(کارشناس ارشد میکروبیولوژی، گروه زیست شناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامي، ايران.)
کلید واژه: اشریشیاکلی, اینتگرون, مقاومت آنتی¬بیوتیکی, عفونت ادراری,
چکیده مقاله :
اینتگرون‌ها عناصر متحرک ژنتیکی بوده که قادرند ژن‌های مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های مختلف را حمل کنند. این عناصر در مکان‌های مختلفی از پلاسمید و کروموزوم یافت شده‌اند. تحقیق حاضر با هدف ردیابی اینتگرون‌های کلاس ۱، ۲ و ۳ در ایزوله‌های اشریشیاکلی جدا شده از موارد عفونت ادراری در شهرستان شهرکرد انجام شده است. در این تحقیق تعداد ۶۴ ایزوله اشریشیاکلی جدا شده از موارد عفونت ادراری در شهرستان شهرکرد مورد بررسی قرار گرفتند. مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله‌های مورد بررسی با استفاده از روش دیسک گذاری ساده در محیط مولر هینتون آگار مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تعیین فراوانی اینتگرون‌های کلاس ۱، ۲ و ۳ از زوج پرایمرهای اختصاصی استفاده گردید. پس از انجام آزمون آنتی بیوگرام، بیشترین مقاومت نسبت به آمپی‌سیلین (75%) و کمترین مقاومت نسبت به ایمی‌پنم (5/12%) مشاهده گردید. فراوانی ژن‌های اینتگرون کلاس ۱ و ۲ و ۳ به ترتیب 5/12%، 25/6% و 12/3% مشاهده گردید. در ۵۲ جدایه هیچ یک از ژن‌های اینتگرون مشاهده نگردید. در تجزیه و تحلیل آماری با آزمون کای دو بین اینتگرون کلاس ۱ و مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک آمپی‌سیلین ارتباط آماری معنی‌داری (p =0.02< 0.05) مشاهده گردید. با توجه به این که ژن‌های مقاومت بر روی اینتگرون‌ها قرار دارند و می‌توانند از یک سویه به سویه دیگر منتقل شوند و مقاومت را در بیمارستان یا دیگر محیط‌ها منتشر نمایند، لذا این امر اهمیت شناسایی این نوع از ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی را دو‌چندان کرده است.
Integrons are mobile genetic elements capable of carrying resistance genes to various antibiotics. These elements have been found in different places of plasmid and chromosome. The aim of this present study was determine the prevalence of class 1, 2 and 3 integrons in Escherichia coli isolates isolated from urinary tract infection in Shahrekord. In this research, the number of 64 isolates of Escherichia coli were investigated. The antibiotic resistance of the investigated isolates was evaluated using a simple disking method in Mueller Hinton agar medium. In order to determine the frequency of class 1, 2 and 3 integrons, specific primer pairs were used. After the antibiogram test, the highest resistance to ampicillin (75%) and the lowest resistance to imipenem (12.5%) were observed. The frequency of class 1, 2 and 3 integron genes was observed as 12.5%, 6.25% and 3.12%, respectively. None of the integron genes were observed in 52 isolates. In the statistical analysis with chi-square test, a statistically significant relationship was observed between class 1 integron and resistance to the antibiotic ampicillin (p = 0.02 < 0.05). Due to the fact that resistance genes are located on integrons and can be transferred from one strain to another strain and spread resistance in the hospital or other environments, this has doubled the importance of identifying this type of antibiotic resistance genes. Key words: Escherichia coli, integron, antibiotic resistance, urinary infection
1. Ahangarzadeh Rezaee M., Sheikhalizadeh V. and Hasani A. 2011. Detection of integrons among multi drug resistant (MDR) Escherichia coli strains isolated from clinical specimens in Northern West of Iran. Braz J Microbiol. 42: 1308-1313.
2. Gould I.M. 2008. The epidemiology of antibiotic resistance. Int J Antimicrob Agents: 32-39.
3. Shahidal AK.,Rashed N. 2013. Study of extended-spectrum beta- lactamase producing bacterial from urinary tract infections in Bangladesh. Tzu Chi Med J. 25: 39-42.
4. Gootz TD. 2010.The global problem of antibiotic resistance.Crit .Rev. Immunol. 30 (1):79-93.
5. Gupta P., Murali MV., Faridi MM., Kaul PB., Ramachran VG and Talwar V. 1993. Clinical profile of Klebsiella septicaemia in neonates. Indian. J. Paediatr. 60(4):565-672.
6. Actis L.A., Tolmasky M.E. and Crosa J.H. 1999. Bacterial plasmids: replication of extrachromosomal genetic elements encodikg resistance to antimicrobial compounda. Front Biosci. D43-D62.
7. Arora D.R. and Chugh T.D. 1981. Klebocin types of Klebsiella pneumonia isolated from normal diarrhoeal stool. Indian J Med Res. 72(1):856-859.
8. Młynarczyk G., Młynarczyk .A., Bilewska A., Dukaczewska A., Goławski C., Kicman A. and Pupek J. 2006. High effectiveness of the method with cefpirome in detection of extended-spectrum beta-lactamases in different species of gram-negative bacilli. Med Dosw Mikrobiol.58(1):59-65.
9. Obrien T.F. 2003. Emergence, spread, and environmental effect of antimicrobial resistsnce: how use of an antimicrobial anywhere can increase resistance to any antimicrobial anywhere else. Clin. Infect. Dis. 34(3):S78-S84.
10. Essack S.Y. 2000. Treatment options for extended spectrum beta- lactamses-producers.FEMS Microbiol Lett. 90(2):181-184.
11. Kerrn M.B., Klemmensen T., Frimodt-Møller N. and Espersen F. 2002. Susceptibility of Danish Escherichia coli strains isolated from urinary tract infections and bacteraemia, and distribution of sul genes conferring sulphonamide resistance. J Antimicrob Chemother. 50(3):513–516.
12. Turton J.F., Perry C., Elgohari S. and Hampton CV.2010. PCR characterization and typing of Klebsiella pneumoniae using capsular type-specific, variable number tandem repeat and virulence gene targets. J Med Microbiol. 59(4):541–547.
13. Sallen B., Rajoharsion A. and Desvarenne S.C.M. 1995. Molecular epidemiology of integrin.associated antibiotic resistance gene in clinical isolates of Enterobacteriaceae. Microb Drug Resist. 195-202.
14. White P., McIver C and Rawlinson W. 2001. Integrons and gene cassettes in the enterobacteriaceae. Antimicrob Agents Chemother. 45(9): 2658-2661.
15. Yu H, Lee J and Kang H. 2003. Changes in gene cassettes of class 1 integrons among Escherichia coli isolates from urine specimens collected in Korea during the last two decades. J. Clin. Microbiol. 41(12):Pp 5429-5433.
16. Muhammad I., Uzma M and Yasmin B. 2011. Prevalence of antimicrobial resistance and integrons in Escherichia coli from Punjab, Pakistan. Braz. J. Microbiol. 42(2): 462-466.