مطالعه تطبیقی «وحدت وجود» در نگاه ابن عربی و ماسترِاِکهارت آلمانی
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
کامبیز صفیئی
1
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، استادیار زبان و ادبیات آلمانی، ایران)
کلید واژه: وحدت وجود, مایستِر اِکهارت, ابن عربی, عرفان,
چکیده مقاله :
اعتقاد به وحدت وجود مستلزم اعتقاد به اصالت وجود است. معتقدان به اصالت ماهیت میگویند که آنچه متحقق و ثابت است ماهیات و ذوات اشیاء است، و ماهیت دو شیء با هم از لحاظ حقیقت و ذات مخالف است و هستی یا وجود امری ذهنی و اعتباری است که در ذهن از تحقق ماهیتی در عالم خارج یا در ذهن پیدا میشود. و خود هستی بدون ماهیات متحقق حقیقتی ندارد. پس به عقیدۀ حکما، حقایق اشیاء و ماهیات از یکدیگر جداست و جهت جامع و وحدت میان آن‌ها امری ذهنی و اعتباری است و آنچه محقق است اشیاء متعدد و ماهیت متکثر است. مقالۀ حاضر به بررسی «وحدت وجود» در نگاه محیی الدّین ابن عربی و مایستِر اِکهارت آلمانی می پردازد. هر دو عارف و نظریه پرداز، یکی مسلمان و پیرو سنت نبوی و دیگری مسیحیای پیرو کلیسای رومی، هر دو به فرهنگ عرفانی ادیان ابراهیمی تعلق دارند.
Believing in Unity of Existence (Pantheism) involves necessarily believing in existentialism. Essentialists argue that things essence and substance are fixed and invariable; and things vary in terms of their essences and truths. Existence or being is subjective and is being realized through creation of a substance in outside world or mind. Being could not be true, without realized essences. Also, philosophers argue that essences and truths of things are separate and their unity is subjective. And what are realized are different things and plural essences. The paper analyzes Ibn Arabi and Meister Eckhart’s views on unity of existence. Both of these mystics and thinkers belong to Abrahamic religions, but one of them is a Muslim and the other is a Christian and proponent of roman church.