پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال شهرستان مهاباد انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه مادران کودک چکیده کامل
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال شهرستان مهاباد انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه مادران کودکان دارای اختلال ADHD شهرستان مهاباد بودند که فرزندان آنها در سال تحصیلی 1401-1400 در مراکز مشاوره روانشناختی تشخیص ADHD داده شده بودند. نمونه مورد مطالعه تعداد 30 نفر از مادران فرزندان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال بودند که در دو گروه 15 نفری (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمعآوری داده ها ، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه سازگاری اجتماعی S.A.S و برنامه آموزشی مهارتهای زندگی بود. بعد از اجرای پیش آزمون، پروتکل آموزشی در طی 10 جلسه 90 دقیقهای صرفاً برای گروه آزمایش برگزار گردید و گروه کنترل هیچ مداخلهای را دریافت نکردند . بعد از برنامه آموزشی مجدداً از هر دو گروه پس آزمون پرسشنامههای یاد شده بعمل آمد و نتایج دادهها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید . نتایج حاصل نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال موثر میباشد.
پرونده مقاله
برخی از افراد در شرایط خاص زندگی بیشتر در معرض صدمه و آسیب قرار دارند که مهمترین این افراد، زنان آسیب دیده در مراکز بهزیستی هستند. هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش تاب آوری در کاهش افسردگی و اضطراب زنان آسیب دیده نگهداری شده در بهزیستی بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع ط چکیده کامل
برخی از افراد در شرایط خاص زندگی بیشتر در معرض صدمه و آسیب قرار دارند که مهمترین این افراد، زنان آسیب دیده در مراکز بهزیستی هستند. هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش تاب آوری در کاهش افسردگی و اضطراب زنان آسیب دیده نگهداری شده در بهزیستی بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان آسیب دیده نگهداری شده در بهزیستی شهرستان تبریز در سال 1398 بودند. نمونه آماری پژوهش شامل 30 زن بود که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (15 نفر برای هر گروه) قرار گرفتند. گروه آزمایش در معرض آموزش تاب آوری قرار گرفت و برای گروه کنترل آموزشی ارائه نگردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اضطراب بک و کلارک و افسردگی بک استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تاب آوری سطح افسردگی و بر میزان اضطراب زنان آسیب دیده نگهداری شده در بهزیستی تأثیر دارد و باعث کاهش اضطراب و افسردگی در زنان می شود. بنابراین توجه به آموزش تاب آوری نقش مهمی در کاهش مشکلات روان شناختی زنان دارد.
پرونده مقاله