آشکارسازی هیجانی و نشخوار خشم
محورهای موضوعی : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
محمد علی بشارت
1
(دپارتمان روان شناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران)
الهه حافظی
2
(دپارتمان روان شناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران)
علی مقدم زاده
3
(دپارتمان مشاوره، دانشگاه تهران، تهران، ایران)
کلید واژه: ناگویی هیجانی, نشخوار خشم, آشکارسازی هیجانی نوشتاری,
چکیده مقاله :
خشم، به عنوان هیجانی بنیادین با تهدید و ارزیابی منفی مرتبط است و محققین، نشخوار خشم را به عنوان سازه ای مرتبط با خشم معرفی کرده اند و افراد ناگوهیجان از نشخوارگری به عنوان راهی برای تنظیم و مدیریت خشم و هیجان های منفی خود استفاده می کنند. هدف پژوهش حاضر، استفاده از آشکارسازی هیجانی نوشتاری به منظور کاهش نشخوار خشم در افراد ناگوهیجان بود.بدین منظور طی یک پژوهش نیمه تجربی با پیش‌آزمون - پس‌آزمون و گروه کنترل، 130 دانشجوی دختر و پسر مقطع ارشد و دکتری دانشگاه تهران به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و 30 نفر از آنها که در مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو نمرات بالایی کسب کرده بودند، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروهها قبل و بعد از اتمام پژوهش، از نظر نشخوار خشم مورد ارزیابی قرار گرفتند. در گروه آزمایشی، از برنامه ی دو هفته ای آشکارسازی هیجانی نوشتاری (6جلسه 20 دقیقه ای) استفاده شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که آشکارسازی هیجانی نوشتاری، نشخوار خشم افراد ناگو هیجان را کاهش می دهد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان از آموزش آشکارسازی هیجانی نوشتاری، برای کاهش نشخوار خشم و پیامد های منفی آن در جمعیت عمومی و بالینی استفاده کرد.
Anger, as a fundamental emotion is affiliated with threats and negative evaluation. Researchers have presented anger rumination as a construct related to anger and also that alexithymic individuals imply rumination as a way to regulate and manage their anger and negative emotions. The aim of the present study is to examine the effectiveness of written emotional disclosure on reduction of anger rumination among individuals affected by alexithymia. Hence, in a semi-experimental study with pretest-posttest, and control group, 130 male and female graduate level students at University of Tehran were selected through availability sampling method. A total of 30 participants having high scores on Toronto Alexithymia Scale were screened and randomly assigned to experimental and control groups. Participants in both groups were evaluated for anger rumination at the start and end of the study. A two-week program of written emotional disclosure (sis twenty-minutes sessions) was executed for experimental group. The control group received no intervention. Attained data were analyzed using univariate analysis of covariance with SPSS version 23. The results revealed reduction in anger rumination as a result of written emotional disclosure among alexithymic individuals. It is concluded that teaching of written emotional disclosure can be used to reduce anger rumination and its negative outcomes among general and clinical populations.
_||_