هدف پژوهش ارزیابی تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه انتخاب و رفتاردرمانیعقلانیهیجانی بر انگیزش پیشرفت تحصیلی و دشواری در تنظیم هیجانی بود. پژوهش یک طرح آزمایشی با دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل به صورت پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری را تمامی دانشآموز چکیده کامل
هدف پژوهش ارزیابی تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه انتخاب و رفتاردرمانیعقلانیهیجانی بر انگیزش پیشرفت تحصیلی و دشواری در تنظیم هیجانی بود. پژوهش یک طرح آزمایشی با دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل به صورت پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری را تمامی دانشآموزان دختر مدارس متوسطه دوره اول شهر بوشهر در سال تحصیلی 96-95 تشکیل دادند. به منظور اجرای پژوهش از بین آنها با انتساب تصادفی 60 دانشآموز انتخاب شد. پس از اجرای پیشآزمون با پرسشنامه پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی مک اینرنی و پرسشنامه دشواری تنظیم هیجانی گرتز-روئمر، تعداد 20 نفر دانشآموز در گروه مداخله با آموزههای نظریه رفتاردرمانیعقلانیهیجانی و تعداد 20 نفر به طور تصادفی تحت مداخله نظریه انتخاب و 20 نفر در گروه کنترل بدون هرگونه مداخلهای جایگزین شدند. گروههای آزمایشی به صورت جداگانه به مدت 10 جلسه (هر هفته 2 جلسه) تحت مداخله برنامه آموزشی قرار گرفتند. نتایج آزمون تحلیل واریانس آمیخته نشان داد آموزش برنامه آموزش نظریه انتخاب و رفتاردرمانیعقلانیهیجانی در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری انگیزش پیشرفت تحصیلی را افزایش و دشواری در تنظیم هیجانی را کاهش داد و برنامه آموزش نظریه انتخاب بر افزایش انگیزش پیشرفت تحصیلی و آموزش برنامه رفتاردرمانیعقلانیهیجانی بر کاهش دشواری تنظیم هیجان بیشتر تاثیر داشت.
پرونده مقاله
پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر ادراک شایستگی و شادکامی دانشآموزان انجام گرفت. پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود که در آن از طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل استفاده گردید. جامعة آماری متشکل از دانشآموزان پسر مقطع ششم ابتدایی شهر شیراز در سال تحص چکیده کامل
پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر ادراک شایستگی و شادکامی دانشآموزان انجام گرفت. پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود که در آن از طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل استفاده گردید. جامعة آماری متشکل از دانشآموزان پسر مقطع ششم ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی 95-1394 بود، که با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس، 30 نفر از مشارکتکنندگانی که نمرات پایینتری در مقیاس ادراک شایستگی (هارتر، 1982) و پرسشنامه شادکامی (هیلز و آرگیل، 2002) کسب نمودند، انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش، آموزش مهارتهای ارتباطی را در 10 جلسه (90 دقیقهای) دریافت کردند. سپس، از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت معناداری (01/0P≤) بین دو گروه در ادراک شایستگی و ابعاد آن (شناختی، اجتماعی و جسمانی) و شادکامی وجود دارد و میانگین نمرات در گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل بود. درنتیجه، آموزش مهارتهای ارتباطی در افزایش ادراک شایستگی و شادکامی دانشآموزان اثربخش است.
پرونده مقاله