اثربخشی بازی‌های واجی بر عملکرد خواندن دانش‌آموزان پسر نارساخوان
محورهای موضوعی : تربیتی
محمدرضا مرادی
1
()
سالار فرامرزی
2
()
احمد عابدی
3
()
کلید واژه: بازی‌های واجی, دانش‌آموز, نارساخوان, عملکرد خواندن,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی‌های واجی بر عملکرد خواندن دانش‌آموزان پسر نارساخوان صورت گرفت. روش پژوهش آزمایشی و از طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان پسر نارساخوان سوم ابتدایی شهر اصفهان بود. به‌منظور انجام این پژوهش، 30 دانش‌آموز نارساخوان به شیوه نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای، انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده عبارت از آزمون خواندن و نارساخوانی (نوری و مرادی، 1384)، و ماتریس‌های هوشی پیش‌روندۀ ریون کودکان بود. داده‌های به‌دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین عملکرد خواندن گروه آزمایش در خرده‌مقیاس‌های خواندن کلمات، زنجیرۀ کلمات، نامیدن تصاویر؛ درک کلمه، حذف آوا، خواندن ناکلمات، نشانه حروف، نشانه مقوله و سرعت خواندن بیشتر از گروه گواه بود (01/0 > P ) . اما بین میانگین دو گروه در خرده‌مقیاس‌های درک کلمات و کلمات هم‌قافیه تفاوت معناداری وجود نداشت. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که بازی‌های واجی بر بهبود عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان مؤثر است و به‌عنوان یک روش آموزشی و درمانی می‌توان از آن استفاده نمود.
The aim of the current research was to investigate the efficacy of phoneme plays on reading performance of dyslexic boy students. The method was experimental and pre-test /post-test, with control group design was used. The statistical population for this study included all the dyslectic third grade primary boy students of the city of Isfahan. To carry out this project, 30 boy students with dyslexia were selected using multi-stage random sampling and then were randomly divided into the two groups of experiment and control groups. The tools used were Reading and Dyslexia Test (Nouri & Mordi, 2005/1384s.c.) and Ravens Children Progressive Matrices Test (Raven,) the data than analized using analysis covariance statistical method. Finding indicated were that there is significant difference between reading performance of the experimental and the control group (P < 0.01). Subsequently, it can be concluded that phonemic plays can effectively improve reading performance in students with dyslexia and can be used as an educational and therapeutic method.