تأثیر روشهای درمانی پیاده‌روی و دویدن بر نشانگان پیش از قاعدگیدانش‌آموزان دختر دبیرستانهای شهر اهواز
محورهای موضوعی : تربیتی
مسعود نیکبخت
1
()
غلامحسین عبادی
2
()
کلید واژه: تمرین هوازی, نشانگان پیش از قاعدگی,
چکیده مقاله :
چکیده هدف از این پژوهش مقایسه تأ ث ی ر 8 هفته پیاده‌روی و دویدن بر علایم نشانگان پیش از قاعدگی (PMS) دختران غیرورزشکار دبیرستانهای شهر اهواز بود. به همین منظور پس از اجرای آزمون سرند با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای 75 نفر از دانش آموزان داوطلب دختر غیرورزشکار از دبیرستانهای شهر اهواز انتخاب گردید. آزمودنی‌ها با روش تصادفی در سه گروه 25 نفری قرار گرفتند. پس از انجام مرحله پیش آ زمون و تکمیل پرسشنامه PMS و استخراج نتایج اولیه، گروه تمرین دویدن به مدت 8 هفته، هفته‌ای 3 جل سه 45 دقیقه ای با شدت 65 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرین دویدن پرداختند. گروه تمرین پیاده‌روی نیز به مدت 2 ماه ، هفته‌ای 5 جلس ه 30 دقیقه‌ای در روز با شدت‌های مختلف معمولی و تند و کند فعالیت خود را انجام دادند. گروه گواه در مدت 8 هفت ه پژوهش، هیچ‌گونه فعالیت ورزشی نداشت. پس از اجرای م طا لع ه آزمایشی، آز مودنی‌های سه گروه پرسشنامه PMS را در دو مرحله ( یک ماه پس از تمرین و دو ماه پس از تمرین ) تکمیل کر دند. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 5/11 SPSS انجام گرفت. یافته‌ها نشان دادند که تمرین دویدن تأ ث ی ر مث ب ت و معناداری بر کاهش علایم جسمی PMS (001/0 P < ) داشت، همچنین تمرین پیاده‌روی نیز تأ ث ی ر معناداری بر کاهش علایم جسمی PMS (001/0 P < ) و علایم روانی (002/0 P < ) داشته است. نتیج ه دیگر پژوهش این بود که بین تأثیر تمرین پیاده‌روی و انجام تمرین دویدن بر علایم جسمی (001/0 P < ) تفاوت معناداری وجود داشت به‌طوری که تمرین دویدن مؤثر تر از پیاده‌روی بود.
Abstract Premenstrual syndrome exists when women complain of regularly recurring psychological symptoms as irritability, anxiety, tension, aggression or somatic symptoms as bloating, weight gain, nostalgia, or both which occur specifically during the luteal phase of the menstrual cycle. Symptoms can be severe enough to disrupt everyday life. The etiology of the PMS has not been confirmed yet. However, to relieve the Symptoms, a variety of treatment methods focusing on safe exercise are recommended. The aim of this study was to compare the effects of running and walking exercises for weeks on premenstrual in high school non-athlete girl students in Ahwaz city. The subjects were grouped randomly to three consisting of "running group" (n= ) "walking group" (n= ) and "control group" (n= ). Having finished the reexamining stage, filling the premenstrual syndrome questionnaire and gaining the primary results, the running group did aerobic running for weeks and sessions each week, each session lasting min. The maximum heart rate was percent. The walking group for weeks walked min each day for sessions in each week at normal, fast and slow paces. The control group did not do exercises. Having finished the second stage, the examinees filled the premenstrual syndrome questionnaire after weeks for the second time and after weeks for the third time. To analyze the data used for ANOVA and Tukey test at the level of . The results showed, there was a great decrease in the physical and mental symptoms of PMS of the walking group and only in the physical symptoms they were the same for the running group. Comparing the results of the running group with those of the walking group and control group there was a great decrease in the physical symptoms of PMS. It was walking group for which there was a great decrease in symptoms when compared with the running group. Thus, we can say that the decrease in the physical symptoms of PMS for the running group was greater than that for other groups.