منطقه گرایی و صلح سازی در جهان با تاکید بر خلیج فارس
محورهای موضوعی : مطالعات برنامه ریزی شهری و منطقه ای
رضا سیمبر
1
(
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
)
کلید واژه: منطقه‌گرایی, صلح سازی منطقه‌ای, فضای منطقه‌ای, مجموعه‌منطقه‌ای,
چکیده مقاله :
منطقه گرایی پدیده ای است با سابقه طولانی که در عرصه جغرافیای سیاسی و روابط بین الملل مفهومی متعارف دانسته می شود، موضوعی که در خلال حداقل دو دهه گذشته دستخوش تحول و از استقبال تصمیم گیرندگان سیاسی و دانشگاهیان برخوردار شده است. هدف این مقاله کنکاشی بین ساختار منطقه ای در جغرافیای سیاسی و صلح سازی است، و سؤال بنیادین این است که آیا منطقه گرایی می تواند دارای نقش عمده ای در روند ایجاد صلح جهانی در کلان مناطق جغرافیایی باشد ؟ در این مقاله ابتدا به یک چارچوب مفهومی چند بعدی و چند جانبه اشاره می شود که مبتنی بر پنج سطح مختلف از همگرایی است. در ضمن بر نهاد های ابزاری در صلح سازی و ویژگی های صلح در هر سطح منطقه ای به شکل مجزا تأکید می شود. در قسمت دوم به منطقه خلیج فارس به عنوان یک مطالعه موردی جهت تبیین هر چه بیشتر موضوع اشاره می شود.
In the past decades, the concept of regionalism has been discussed among both academics and policy makers. This paper studies the relation between regional structure and peacemaking. How regionalism can contribute to global peace in geographical macro- regions. As a framework for analysis, the paper presents five different levels of regionalism and analyses their effects on peace- making in the second part of the paper, the argument has been focused on the Persian Gulf as a case study.