بررسی تمثیلی عناصر و داستان‌ها در شعر امام خمینی(ره) با تکیه بر بینامتنیت قرآنی
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسیسیدحسین موسوی 1 , شمس الحاجیه اردلانی 2 , سید جعفر حمیدی 3
1 - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات پارسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران.
2 - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد بوشهر- ایران
3 - استاد زبان و ادبیات پارسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران.
کلید واژه: قرآن, تمثیل, Holy Quran, intertextuality, Imam Khomeini, امام خمینی(ره), allegory, بینامتیت,
چکیده مقاله :
تمثیل حکایت یا داستانی است که در برگیرنده مفاهیم اخلاقی، دینی، تعلیمی، اجتماعی، عرفانی، فلسفی و حتی روانشناسانه است. سویی دیگر بینامتنیت قرار دارد که روش همگرایی متون با توجه به تأثیرپذیری از متون قبل و تأثیرگذاری بر متون بعد می باشد. پژوهش حاضر، پژوهشی کیفی با روش توصیفی- تحلیلی بر اساس منابع کتابخانه ای و با هدف بررسی تمثیلی عناصر و داستان ها در شعر امام خمینی(ره) با تکیه بر بینامتنیت قرآنی تدوین گردیده است. امام خمینی دارای شخصیتی عرفانی- الاهی بوده و با عنایت به اینکه وی آشنایی کامل به کلام حق داشته، بنابراین هسته و چارچوب اصلی بیشتر اشعار خود را بر این مبنا بنیان نهاده است. بر این اساس شعر او در بردارنده نکته های اخلاقی و تأملی است که این امر موجب صلابت و استواری وجه شعری وی گردیده است. در این پژوهش بنا به ضرورت تحقیق سعی شده است تا به عناصر و داستان های قرآنی که دستمایه تمثیلی در شعر امام خمینی گردیده اند پرداخته شود. این عناصر و داستان ها هر چند در اصل ماهیت واقعی دارند لیکن در قالب تمثیل که قرار می گیرند حامل یک معنی ثانوی می شوند.
Allegory is an anecdote or a narrative consisting of ethical, religious, didactic, social, mystical, philosophical and even psychological concepts. There is also the other side of intertextuality in which the method of convergence contexts should be adopted through considering the effect of foregoing contexts and it’s influences on subsequent contexts. Current research is a qualitative study. Therefore, this is a descriptive-analytical study conducted based on library references with the aim of allegorical survey ofall the elements and narratives of Imam Khomeini’s poem which relies upon Quranic intertextuality. Imam Khomeini was a divine mystical character. He also has had a perfect familiarity to God’s utterances with divine providence. Accordingly, the core and frame of his poems are based on this fact. Moreover, his poem comprises ethical and reflective tips leading to firmness and stability in the poetry. In this survey, due to the necessity of research, attempts have been made to address Quranic elements and tales which are allegorically utilized in Imam Khomeini’s poetry. Although such elements and tales possess real nature in principle, they carry a second meaning when placed in allegorical forms.
_||_