تأثیر زمان محلول‌پاشی و نوع کود مایع بر عملکرد کمی و کیفی راتون برنج (رقم طارم)
محورهای موضوعی : مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی
مسعود جوکار
1
(گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران)
مرتضی نصیری
2
(مؤسسه تحقیقات برنج کشور- معاونت مازندران، مازندران، ایران)
نوراله خیری
3
(باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی آمل، ایران)
معصومه حبیبی
4
(گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران)
کلید واژه: اجزای عملکرد, محلول‌پاشی, آمیلوز, بیوفول فسفر, طول دانه,
چکیده مقاله :
به منظور بررسی تأثیر زمان محلول‌پاشی و نوع کودهای مایع مصرفی بر عملکرد، اجزای عملکرد و خصوصیات کیفی راتون برنج رقم طارم، آزمایش مزرعه‌ای به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1389 در مؤسسه تحقیقات برنج کشور- معاونت مازندران اجرا شد. تیمار زمان مصرف کودهای مایع در سه سطح: پنجه‌زنی+ خوشه‌دهی، خوشه‌دهی+ گلدهی و پنجه‌زنی+ خوشه‌دهی گلدهی به عنوان کرت اصلی و نوع کود مایع در هفت سطح: بیوفول پتاسیم، بیوفول فسفر، کود رشد مخصوص برنج، روی مهروزان، میکروکامل مهرورزان، بیوفول پتاسیم+ بیوفول فسفر و شاهد و بدون مصرف کود به عنوان کرت‌های فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که زمان مصرف کود تأثیر معنی‌داری بر عملکرد و اجزای عملکرد و همچنین خصوصیات کیفی دانه نداشت. نوع کود مایع، تأثیر معنی‌داری بر تعداد پنجه در کپه، درصد پوسته، طول دانه پس از پخت و محتوای آمیلوز داشت. همچنین برهمکنش نوع و زمان مصرف کود فقط بر طول دانه پس از پخت معنی‌دار شد. حداکثر تعداد پنجه با مصرف بیوفول پتاسیم+ بیوفول فسفر حاصل شد. کمترین درصد پوسته برنج (67/18 درصد) و بیشترین محتوای آمیلوز دانه (56/21 درصد) با مصرف بیوفول فسفر به‌دست آمد. همچنین طویلترین دانه پس از پخت با مصرف بیوفول فسفر در زمان پنجه‌زنی+ خوشه‌دهی با 97/12 میلی‌متر حاصل شد. بنابراین می‌توان کود بیوفول فسفر را به عنوان بهترین تیمار کودی برای افزایش کیفیت محصول راتون برنج در نظر گرفت.
In order to study the effects of time of foliar application and type of liquid fertilizers on yield, yield components and qualitative traits of ratoon rice (var. Tarom), a field experiment was conducted as split-plot in randomized complete block design with three replicaties in Rice Research Institute of Iran, Deputy of Mazandaran in 2010. Treatments were time of liquid fertilizers application in three levels T1: Tillering+ Heading, T2: Heading+ Flowering and T3: Tillering+ Heading+ Flowering as main plot and type of liquid fertilizer in seven levels F1: Potassium biofull, F2: Phosphorus biofull, F3: Growth fertilizer of specific for rice, F4: Zinc of mehrvarzan, F5: Microfull of mehrvarzan, F6: Potassium biofull + Phosphorus biofull and F7: Control and no fertilizer application as sub plot. Results showed that the time of fertilizer application had no significant effect on yield, yield components and qualitative traits of grain. The type of liquid fertilizer had a significant effect on tiller number per hill, shell percentage, grain length after cooking and amylose content. The interaction effect between type and time of liquid fertilizer application on grain length after cooking was significant. The maximum tiller number was obtained with Potassium biofull+Phosphorus biofull application. The lowest shell percentage (18.67%) and the highest amylose content (21.56%) were obtained with phosphorus biofull application. The longest grain after cooking was obtained with phosphorus biofull application in time of tillering+heading with 12.97 mm. It seems that, the phosphorus biofull was considered as the best fertilizer for increasing the quality of ratoon rice.