نقد و بررسی رابطه معماری و تأمین اجتماعی در شاهنامۀ فردوسی
محورهای موضوعی : ادبیات تطبیقی (فارسی- انگلیسی)
عبداله شهریار
1
,
رامین صادقی نژاد
2
,
مریم محمدزاده
3
1 - دانشجوی دکتری، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران
3 - استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران
کلید واژه: شاهنامه فردوسی, معماری, خدمات اجتماعی, ایران قبل از اسلام, رفاه و تأمین اجتماعی,
چکیده مقاله :
رفاه و تأمین اجتماعی به عنوان یکی از مشخصه های جوامع متمدن و پیشرفته، مؤلفه ای است که امروزه در سیاست های کلان کشورهای جهان، جایگاه ارزنده ای دارد. روی کردی که در نظام های گذشته کم تر بروز و خودنمایی داشته است. به گواه مورّخان و محقّقان و با توجه به متن شاهنامه به عنوان یکی از اصیل ترین متونی که ما را از اوضاع ایران قبل از اسلام آگاه می کند، پرداختن به مقولۀ رفاه و تأمین اجتماعی در صدر سیاست های کلان پادشاهان ایرانی قبل از اسلام از دورۀکیانیان تا ساسانیان بوده است. یکی از مهم ترین ابزارهای تأمین رفاه اجتماعی، بهبود شرایط صنعتی کشور است که به آبادانی و توسعۀ کشور و بهبود معیشت مردم می آن‌جامد. امری که علی رغم پر هزینه بودن به دلیل توجه پادشاهان به آسایش و رفاه مردم و تعمیم برخوداری و تأمین اجتماعی، بدان اهتمام شده است. از این رو این پژوهش با تکیه بر شاهنامۀ فردوسی به عنوان متنی تاریخی ـ ادبی به بررسی مصادیق صنعت و کاربرد انواع و گونه های آن در این اثر به منظور دست یابی به رفاه و تأمین اجتماعی پرداخته است. نتیجه نشان می دهد که پرداختن به امر صنعت که از سنگین ترین و پرهزینه ترین برنامه های کشوری است، همواره درشاهنامۀ فردوسی از طرف پادشاهان برای ارائۀ خدمات اجتماعی به عنوان ارکان رفاه و تأمین اجتماعی مورد توجه واقع شده است. روش به کار رفته در این پژوهش روش توصیفی ـ تحلیلی با تکیه بر پژوهش میان رشته ای است.
Welfare and social security, as one of the characteristics of civilized and advanced societies, is a component that has a valuable place in the macro-policies of the world today; an approach that has been less prevalent in previous regimes. According to historians and researchers, and considering the text of the Shahnameh as one of the most original texts that informs us about the situation in pre-Islamic Iran, the issue of welfare and social security was given attention at the forefront of the macro policies of pre-Islamic Iranian kings from the Kianian to the Sassanids period. One of the most important tools for providing social welfare is to improve the industrial conditions of the country, which leads to the prosperity and development of the country and improvement in people's livelihood. Despite being costly, this has been taken care of because of the kings' attention to the well-being of the people and the generalization of wealth and social security. Therefore, relying on Ferdowsi’s Shahnameh as a historical-literary text, this research has studied the examples of industry and the application of its types and species in order to achieve welfare and social security. The result shows that dealing with industry, which is one of the heaviest and most expensive programs in the country, has always been considered by kings in Ferdowsi’s Shahnameh to provide social services as pillars of welfare and social security. The method used in this research is a descriptive-analytical based on interdisciplinary research.
_||_