سنجش فلزات نیکل و وانادیم در بافت های ماهی شورت نقره ای (Sillago sihama) و یلی خط کمانی (Terapon jarbua) درحوضه جنوبی جزیره قشم
محورهای موضوعی : آلودگی آب
1 - گروه محیط زیست دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال
کلید واژه:
چکیده مقاله :
تحقیق حاضر به منظور سنجش فلزات نیکل و وانادیم در بافتهای ماهی شورت نقره ای(Sillago sihama) و یلی خط کمانی (Terapon jarbua) در جزیره قشم در مهر ماه 1394 انجام گرفت. تعداد 24 عدد ماهی از هر دو گونه صید شده به صورت تصادفی از حوضه جنوبی جزیره قشم انتخاب گردید. پس از بیومتری نمونه ها، بافت های عضله، پوست و کبد جدا شده و به روش هضم تر مورد هضم شیمیایی قرار گرفت. برای سنجش میزان فلزات سنگین در نمونه ها از دستگاه ICP-0ES مدل Liberty RL استفاده گردید. بر اساس نتایج به دست آمده کمترین میزان فلز نیکل در ماهی شورت نقره ای و یلی خط کمانی در بافت عضله ( 643 میکرو گرم در کیلوگرم و582 میکروگرم در کیلوگرم) و بیشترین مقدار آن در بافت کبد( 5513 میکروگرم در کیلوگرم و 2674 میکروگرم در کیلوگرم) بوده و نیز کمترین میزان فلز وانادیم در بافت عضله ( 100 میکرو گرم در کیلوگرم) و بیشترین مقدار آن در بافت کبد( 752 میکروگرم در کیلوگرم و 411 میکروگرم در کیلوگرم) می باشد. میانگین میزان فلزات نیکل و وانادیم در بافت های هر دو گونه ماهی دارای ترتیب کبد >پوست >عضله است. مقایسه میزان فلزات در بافت های ماهی شورت نقره ای و یلی خط کمانی بیانگر عدم تفاوت معنادار در هر سه بافت می باشد (05/0≥P). همچنین اگر چه میانگین فلزات مورد بررسی در بافت های عضله و پوست ماهی یلی خط کمانی بیشتر از ماهی شورت می باشد، مقایسه بافت های دو گونه ماهی در مورد جذب فلزات نیکل و وانادیم، دارای عدم تفاوت معنادار در سطح اطمینان 95% می باشد. به منظور بررسی سلامت مصرف ماهیان مورد بررسی، مقایسه میزان فلزات در بافت ها با استاندارد WHO (نیکل380 میکروگرم در کیلوگرم و وانادیم 500میکروگرم در کیلوگرم )انجام شد که بیانگر عدم تفاوت معنادار میزان فلزات اندازه گیری شده با استاندارد مذکور می باشد (05/0≥P). بر این اساس و نیز محاسبه حد مجاز مصرف روزانه بر اساس استاندارد EPA در ماهی های مورد بررسی سلامت آن ها از نظر دو فلز نیکل و وانادیم برای مصرف تایید می گردد.
This study has been performed to measure Nickel and Vanadium in Sillago sihama and Terapon jarbua fish tissues in Qeshm Island. Twenty four samples from each species were randomly selected in October 2015 in the southern area of the island. After samples were biometrically analyzed; muscle tissues, skin and the liver were separated and chemically digested by wet digestion. To measure the amount of heavy metals in the samples, ICP-0ES (model Liberty RL) was used. According to the results, the least amount of Nickel was found in Sillago sihama and Terapon jarbua was in the muscle tissues (643 mg/kg and 582 mg/kg respectively) and the highest amount was in the liver (5513 mg/kg and 2674 mg/kg), the least amount of Vanadium was observed in the muscle tissues (100 mg/kg respectively) and the highest amount was in the liver (752 mg/kg and 411 mg/kg). On the whole, Nickel and Vanadium levels in the tissues of both species from high to low in liver, skin, and muscle, respectively. Comparing the amount of metals in studied fish tissues suggests that in Sillago sihama and Terapon jarbua , there is no significant difference at 95% confidence level, between the metals in all three tissues (P≥0.05). Even though the average amount of studied metals in Terapon jarbua muscle and skin tissues is more than levels found in Sillago sihama, comparing the tissues of two fish species on the absorption of Nickel and Vanadium depicts no significant difference in the confidence level of 95%. To evaluate the safety of studied fish tissues for consumption, the amount of metals in the tissues compared to WHO standard (Ni: 380mg/kg, Pb: 500mg/kg) indicated no significant differences between the levels found in fish tissues and the recommended WHO standards. Based on the mentioned facts and calculation of the acceptable daily intake according to EPA, consumption of these fish species, regarding the health aspects, is confirmed.