کیفیت روابط مادر-کودک و نشانگان اضطرابی در کودکان پیش بستانی
محورهای موضوعی : روان درمانگریمحمدکریم خداپناهی 1 , سعید قنبری 2 , حسین نادعلی 3 , پریسا سید موسوی 4
1 - استاد دانشگاه شهید بهشتی
2 - استادیار دانشگاه شهید بهشتی
3 - دانشجوی دکترا دانشگاه تهران
4 - دانشجوی دکترا دانشگاه شهید بهشتی
کلید واژه: اضطراب, روابط مادر-کودک, کودک پیش دبستانی,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش تعیین رابطه بین مؤلفه های روابط مادر ــ کودک و نشانگان اضطرابی کودکان پیش دبستانی بود. 291 زن به روش نمونه برداری خوشه ای از بین مادران کودکان 2 تا 6 سال شهر تهران، انتخاب شدند و به مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی (اسپنس و دیگران، 2001) و مقیاس روابط کودک- والد (پیانتا، 1992) پاسخ دادند. نتایج آزمونهای همبستگی و تحلیل رگرسیون مشخص ساختند که روابط مثبت مادر- کودک، پیش بینیکننده منفی نشانههای اختلال اضطراب اجتماعی، وسواس بی اختیاری و ترس از جراحتهای جسمانی است. در حالیکه تعارض مادر-کودک یک پیشبینیکننده مثبت نشانگان اضطرابی به ویژه اضطراب تعمیم یافته، اضطراب اجتماعی و ترس از جراحت های جسمانی در کودکان است. همچنین وابستگی مادر-کودک پیش بینی کننده مثبت نشانگان اضطرابی به خصوص در مورد اضطراب جدایی است. نتایج این پژوهش بر استلزام توجه به روابط مادر- کودک در ارزیابی وضعیت کودکان، به ویژه در موقعیتهای بالینی و ضرورت طراحی و استفاده از نیمرخ درمانی توسط متخصصان بالینی کودک تأکید داشتند.
The relationship between the components of mother-child relationship with anxiety syndrome in preschool children was investigated. 291 females selected by cluster sampling method from a group of mothers with children aged 2-6 years old in Tehran completed the Preschool Anxiety Scale (Spence et al, 2001) and Child-Parent Relationship Scale (Pianta, 1992). The results obtained from regression analysis and correlation showed that positive relationship of mother-child was a negative predictor of the social anxiety disorder, obsessive-compulsive symptoms and the fear of physical injuries. Whereas conflict in mother-child relationship was a positive predictor of anxiety symptoms, especially generalized anxiety, social anxiety disorders and fear of physical injuries. Also, the dependence of mother-child positively predicted anxiety syndrome, in particular separation anxiety. The implications of mother-child relationship in the assessment of children's welfare, especially in clinical contexts and the need for formulation and implementation of treatment profiles by child clinicians were discussed.