مقایسه اثربخشی درمان راه‌حل محور و روایت‌درمانی بر شیوه‌های مسئله مدار رویارویی با استرس زنان دارای سردردهای مزمن
محورهای موضوعی : -مدارک پزشکیسمانه امیری فر 1 , فریده حمیدی 2 * , مجتبی انصاری شهیدی 3
1 - دانشجوی دکتراى روانشناسى سلامت، گروه روانشناسی، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران
2 - دانشیار روانشناسی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
3 - استادیار، گروه روانشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی درمان راه حل محور و روایت درمانی بر شیوه‌های مسئلهمدار رویارویی با استرس زنان دارای سردردهای مزمن بود. روش پژوهش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری کلیه زنان مبتلا به سردردهای مزمن مراجعه کننده به کلینیک های متخصص مغز و اعصاب شهر تهران در سال 1402 بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد 45 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در 2 گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامه‌ها از طریق نرمافزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی) انجام پذیرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو مداخله مذکور در مرحله پسآزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر بهبود شیوه‌های مسئلهمدار رویارویی با استرس داشته است(05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد که روایت درمانی اثربخشی بیشتری نسبت به درمان راه حل محور بر بهبود شیوه‌های مسئلهمدار رویارویی با استرس دارد (05/0>P). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که درمان راه حل محور و روایت درمانی می‌توانند به عنوان شیوه‌های درمانی مناسب برای بهبود شیوه‌های مسئلهمدار رویارویی با استرس زنان دارای سردردهای مزمن در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی به کار برده شوند و تقدم استفاده با روایت درمانی است.
Introduction: The purpose of this study was to compare the effectiveness of solution-oriented therapy and narrative therapy on problem-oriented methods of coping with stress in women with chronic headaches. Methods: The research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group with a 2-month follow-up phase. The statistical population was all women with chronic headaches who referred to neurology clinics in Tehran in 1402. In the first stage, 45 people were selected using the purposeful sampling method and then they were replaced in 2 experimental groups (15 people in each group) and a control group (15 people) in a simple random way. The analysis of the information obtained from the implementation of the questionnaires was done through SPSS software version 24 in two descriptive and inferential parts. Results: The results showed that both interventions in the post-test and follow-up phase had a significant effect on improving the problem-oriented methods of coping with stress compared to the control group (P<0.05). The results of Ben-Ferroni's post hoc test showed that narrative therapy is more effective than solution-oriented therapy on improving problem-oriented ways of dealing with stress (P<0.05). Conclusion: Based on the results of the present study, it can be said that solution-oriented therapy and narrative therapy can be used as appropriate treatment methods to improve the problem-oriented methods of coping with stress in women with chronic headaches in centers. Counseling and psychological services should be used, and the priority is to use narrative therapy.