برآورد ظرفیت برد تفرجی در منطقه جنگلی برنجگان استان چهارمحال و بختیاری

محورهای موضوعی : مدیریت محیط زیست

مریم اسکندری شهرکی ¹ , کیومرث محمدی سمانی ² , بیت الله محمودی ³ , ایوب مرادی ⁴

1 - کارشناسی ارشد رشته جنگلداری، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه کردستان، سنندج، کردستان، ایران.
2 - استادیار، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه کردستان، سنندج، کردستان، ایران *(مسوول مکاتبات).
3 - استادیار، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، چهارمحال و بختیاری، ایران.
4 - دانشجوی دکتری جنگلداری، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، رشت، گیلان، ایران.

تاریخ دریافت : 1395/11/08 تاریخ پذیرش : 1395/12/22 تاریخ انتشار : 1398/01/01

کلید واژه: تفرجگاه, تفرج جنگلی, ظرفیت برد تفرجی, منطقه برنجگان, استان چهارمحال و بختیاری,

چکیده مقاله :

چکیده زمینه و هدف: گردشگری فرآیندی است که از دیرباز به شکل‌های مختلف، به منظور رفع نیارهای تفریحی انسان مورد استفاده بوده است. فشار روز افزون انسان به تفرجگاه های برون و درون شهری می تواند دلیلی بر این مدعا باشد. بدیهی است در چنین شرایطی، حفظ تمامیت این منابع و تضمین توسعه پایدار در آن ها و همچنین ارایه حد قابل قبولی از کیفیت تفرجی به مراجعه کنندگان، درراستای رعایت ظرفیت برد محیط، ضروی است. از این رو هدف از انجام این تحقیق بررسی ظرفیت برد تفرجی منطقه جنگلی برنجگان در استان چهارمحال و بختیاری می باشد.روش بررسی: تعیین ظرفیت برد منطقه مورد پژوهش با استفاده از دستورالعمل ارایه شده توسط اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی انجام شد. با تعیین عوامل محدودکننده در منطقه و در نظر گرفتن تاثیر آن‌ها بر ظرفیت برد فیزیکی، ظرفیت برد واقعی منطقه در محدوده تفرج متمرکز تعیین شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که از 480 هکتار کل مساحت منطقه، مساحت مناسب جهت پذیرش گردشگر در محدوده تفرج متمرکز در تفرجگاه جنگلی برنجگان 1/6 هکتار است. پس از تعیین مساحت مناسب جهت پذیرش گردشگر، عوامل محدودکننده منطقه تعیین و با دخالت دادن آن در میزان ظرفیت برد فیزیکی، عدد ظرفیت برد واقعی محاسبه شد و لذا ظرفیت برد فیزیکی 10457 نفر در روز، 3816857 نفر در سال و ظرفیت برد واقعی 911 نفر در روز و 112053 نفر در سال محاسبه گردید.بحث و نتیجه گیری: ظرفیت برد واقعی به مراتب کم تر از ظرفیت برد فیزیکی منطقه بود به گونه ای که تعدد فاکتورهای محدود کننده در منطقه می تواند اثر مستقیمی را بر روی ظرفیت برد واقعی داشته باشد و با افزایش عوامل محدود کننده، مقدار آن کاهش می یابد.

چکیده انگلیسی:

  Background and Objective: Tourism is a process with different forms for providing human recreation needs. The increasing critical pressure on urban and near urban regions can be the reason for this statement. In such condition, providing a master schedule at the national scale for each special regional condition is vital. Thus, natural resources conservation to ensure the sustainable development and to provide optimal quality for tourism services would be possible by paying attention to the carrying capacity. The aim of this study was to determine the carrying capacity of Berenjegan forest region in Chaharmahal-o-Bakhtiari province. Method: The instructions provided by the International Union for conservation of nature have been used to determine the carrying capacity of the study area. The appropriate sites with the capacity of concentrated tourist attraction were pidentified to determine the physical carrying capacity. Then real carrying capacity in the concentrated recreation site was specified by determining the restricted factors in the region, as well as considering the related effect on the physical carrying capacity. Finding: Results of this study showed that the area of suitable site for tourists reception in Berenjegan forest region was 6.1 ha from 480 ha. Real value of the physical carrying capacity was calculated. The physical carrying capacity was 10457 individuals per day, 3816856 per year, while the real carrying capacity was 911individuals per day and 112053 per year. Discussion and Conclusion: Real carrying capacity was less than the physical carrying capacity so that the number of limiting factors in the region could affect the real carrying capacity directly and it was decreased with the increase of limiting factors.

منابع و مأخذ:

Reference

1. Afrakhteh, H and Khodaei, B., 2011. Tourism organizing in Piranshahr promenade as which is coordinated by environmental capacity. Journal of Applied researches in Geographical Sciences.  Vol 17 (20), pp 69-88. (In Persian)


2. Mahmoudi, B. 2007. Assessing the recreational value of Menj forests in Lordegan County, Iran. MSc Thesis. University of Mazandaran. 119 p.


3. Tavallaee, S., Asadi, A., Abya, H and Ebrahimi, M. 2014. Tourism planning: An integrated and sustainable development approach. Management Science Letters. pp 2495–2502.


4. Makhdoom, M. 2001. Fundamental of Land Use Planning, Tehran University Press. pp. 289. (In Persian)


5. Boxal, P., Rollins, K and Englin, J., 2003. Heterogeneous Preferences for congestion during a wilderness experience. Resource and Energy Economics. Vol 25, pp 177-195


6. Simon, F., Naranjavana, Y., Marques, D., 2004. Carrying capacity in the tourism industry: a case study of Hengistbury Head) , Tourism Management، Vol 25, pp 275-283.


7. Shweta, K., 2013. Methodological framework for evaluation of carrying capacity of Eco Sensitive region. International Journal of Innovative Research in science، Engineering and Technology Vol 2, pp 781-786


8. Farhoodi, R and shurcheh, M. 2004. Calculating tourism carrying capacity of Anahita temple in Kangavar. Vol 2 (7), pp 19-43. (In Persian)


9. Ardakani, T., Dane-kar, A and Erfani, M. 2010. Visitor Impact Monitoring and Management in an Ecotourism Site. Town and Country Planning. Vol 2 (2), pp 97-92. (In Persian)


10. Anonymous. 2006. A study on tourism and its effect on Naghan in Sar-Asiab area in Chaharmahal and Bakhtiari province. Provincial government report. 185 p. (In Persian)


11. Shayesteh, K., Makhdoum, M., Yavari, A., Sharife, M and Jafari, H. 2012. Recreational optimized management plan, a tool to apply carrying capacity concept in sustainable management of recreational areas. Environmental research. Vol 2 (30), pp 65-76. (In Persian)


12. Fick, L., 2003. Draft guide line: Methodology for carrying capacity assessment for the use of water for recreational purposes. Department of Water Affairs and Forestry، 10 pp.


13. Daniel, Z., Allan, W., Alice، N., 2011. Recreation carrying capacity estimation to support beach management at Praia de Faro Portugal. Applied Geography,­Vol 31, pp 1075-1081.


14. Eskandari-Shahraki, M., Mohammadi-Sammani, K and Mahmoudi, B. 2014. Assessment of Tourism climate comfort in Berenjegan area in Chaharmahal and Bakhtiari province using Baker Index and effective temperature. Second Students National Conference on Forest Science. University of Tehran. 8 p. (In Persian)


15. Eskandari-Shahraki, M. 2014. Outdoor recreation carrying capacity in Berenjegan forest region, Chaharmahal va Bakhtiary province. MSc Thesis. University of Kurdistan. 88 p. (In Persian)


16. Mahmoudi, B., Mohammadi-Samani, K and Sepasi, Y. 2012. Assessing of outdoor recreation carrying capacity in typical tourism areas in Iran (Case study: Anshan, Khuzestan). The first national tourism and ecotourism conference of Iran, hamedan. Hamedan Branch, Islamic Azad University.  10 p. (In Persian)


17. Fernando, J., Garrigos, S., Yeamduan, N and Daniel, P. 2004. Carrying capacity in the tourism industry, Tourism management, Vol 25, pp 275-283.


18. Tabibian, M., Sotoudeh, A., Shayesteh, K and Chalibanloo, R. 2007. A study on the concepts and methods of quantitative estimation of the carrying capacity and presenting an applied model based on Strategic Planning Experience for tourism development in Abasabad Valley (Ganj-Name), Hamedan province. Honar-Ha-Ye-Ziba, Memari-Va-Shahrsazi. Vol 29, pp 17-28. (In Persian)


19. Parvaresh, H., Parvaresh, E and Parvaresh, Z. 2003. Determining physical, real and virtual carrying capacity to assess sailing activity in the international wetland of Hara-e Gaz in Iran. Journal of Oceanography. Vol 4 (13), pp 85-92. (In Persian)