اثر کشندگی حشره‌‌کش‌‌های ایندوکساکارب و تیودیکارب روی زﻧﺒﻮر پارازیتویید Trichogramma brassicae Bezdenko (Hym.: Trichogrrammatidae
محورهای موضوعی : حشره شناسی و سایر بندپایان
شهرام حسامی
1
(
گروه گیاه پزشکی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز
)
فرزانه ملانوروزی
2
(
گروه حشره‌شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
)
مهدی غیبی
3
(
گروه حشره‌شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
)
مجتبی حسینی
4
(
گروه گیاه‌پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
)
مجید فلاح زاده
5
(
گروه حشره‌شناسی، واحد جهرم، دانشگاه آزاد اسلامی، جهرم، ایران
)
کلید واژه: تیودیکارب, زنبور تریکوگراما, Trichogramma brassicae, Thiodicarb, واژه‌های کلیدی: ایندوکساکارب, اثرات کشنده, Keywords: Indoxacarb, Lethal effects,
چکیده مقاله :
با مشخص شدن نقش مهم دشمنان طبیعی در کنترل آفات و توسعه به کارگیری آن ها انتظار می رود که توجه خاصی اثرات نامطلوب آفت کش ها بر دشمنان طبیعی به ویژه حذف و یا کاهش فعالیت آن ها صورت گیرد. در بین تمام دشمنان طبیعی شناخته شده در دنیا زنبورهای تریکوگراما ازنظر کارایی، فناوری تولید انبوه، وسعت کاربرد، سازگاری در اقلیم های مختلف و قابلیت پرورش روی میزبان واسط دارای اهمیت ویژه ای هستند. در این تحقیق تاثیر دزهای 1000، 750، 500 و 250 پی پی ام از فرمولاسیون تجاری حشره کش های ایندوکساکارب، تیودیکارب و تلفیقی از هر دو بر مرگ و میر زنبورTrichogramma brassicae Bezdenko، در شرایط آزمایشگاه (دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10±70 درصد و دوره نوری 16 ﺳﺎﻋﺖ روشنایی به 8 ساعت ﺗﺎرﯾﮑﯽ) ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. نتایج نشان دادند که هر کدام از حشره کش ها و تلفیق هر دو در مقایسه با شاهد (آب) موجب افزایش معنی دار مرگ و میر شدند و با افزایش دز، اثرات کشنده آن ها شدید تر شد. بر این اساس حشره کش ایندوکساکارب کمترین درصد تلفات را موجب شد که از این نظر با دو تیمار دیگر اختلاف معنی دار داشت. در بالاترین غلظت در زمان های 24، 48 و 72 ساعت، درصد تلفات زنبور در اثر ایندوکساکارب به ترتیب 6/29، 30 و 56/55 درصد، برای تیودیکارب 33/33، 48/81 و 30/96 درصد و میزان تلفات ناشی از تلفیق دو حشره کش 67/56، 3/96 و 100 درصد محاسبه شد. مقایسه اﺛﺮات دو حشره کش و تلفیق هر دو ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﯿﻦ مرگ و میر ﻧﺎﺷﯽ از تلفیق دو حشره کش اﯾﻨﺪوﮐﺴﺎﮐﺎرب و تیودیکارب و حشره کش تیودیکارب به تنهایی اﺧﺘﻼف معنی دار وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ اما با حشره کش ایندوکساکارب اختلاف معنی دار مشاهده شد. با توجه به نتایج به دست آمده، حشره کش ایندوکساکارب کمترین میزان مرگ و میر در کاربرد مستقیم بر زﻧﺒﻮر brassicae T. داشته است.
Through identifying the role of natural enemies in pest control and developing their application, it is expected that particular attention will be paid to the adverse effects of pesticides on natural enemies, especially removal or reduction of their activities. Among all the popular natural enemies in the world, Trichogramma bees bears a special importance in terms of efficiency, mass production technology, application scope, adaptability in different climates, and the ability to grow on the intermediate host. This paper tends to investigate the effects of different doses of 250, 500, 750 and 1000 ppm of pesticides including inodxacarb, thiodicarb and a combination of both on mortality of Trichogramma brassicae Bezdenko, in laboratory conditions (25±1°C, 70±10% relative humidity and 16L:8D). Results showed that each of pesticides and combination of both, compared with the control (water), caused a significant increase in mortality and, with increasing doses, their lethal effects became more severe. Regarding this, indoxacarb pesticide had the least amount of mortality, which in this regard, had a significant difference with the other two treatments. At the highest concentration for 24, 48, and 72 hours after exposure, mortality rate was calculated as 29.6, 30, 55.56% for indoxacarb, 33.33, 81.48 and 96.30 % for thiodicarb, and 56.67, 96.3, and 100% for combination of both pesticides, respectively. Comparison of the mortalities of two insecticides and combination of both showed that there was no significant difference between the mortality rates of the combination of indoxacarb+thiodicarb and the sole use of thidiocarb. However, indoxacarb showed significant difference. According to the results, inodexacarb has the lowest mortality rate in the direct application on T. brassicae.
_||_