طراحی و تبیین الگوی شکل‌گیری خط‌مشی‌های مبتنی بر شواهد در حوزه جذب و نگهداشت کارکنان حرفه‌ای صنعت هوانوردی ایران (رویکرد آمیخته)
محورهای موضوعی : مدیریت دولتیحسام قربانعلی 1 , مرتضی موسی خانی 2 , کرم اله دانش فرد 3
1 - دانشجوی دکتری رشته مدیریت دولتی، گروه مدیریت دولتی،دانشکده مدیریت و اقتصاد, واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استاد تمام گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و اقتصاد واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - استاد تمام گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و اقتصاد واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: خط‌مشی‌گذاری مبتنی بر شواهد, جذب و نگهداشت کارکنان حرفه‌ای, صنعت هوانوردی,
چکیده مقاله :
چکیده این پژوهش با هدف طراحی و تبیین الگوی شکل‌گیری خط‌مشی‌های مبتنی بر شواهد در حوزه جذب و نگهداشت کارکنان حرفه‌ای به انجام رسید. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی، از لحاظ رویکرد، اکتشافی و از لحاظ نحوه تجزیه و تحلیل داده‌ها، آمیخته (کیفی-کمّی) می‌باشد. در فاز کیفی تحقیق، گروهی از خبرگان شامل اساتید دانشگاهی و مشاورین مجرب در حوزه مدیریت منابع انسانی و همچنین مدیران ارشد منابع انسانی در صنعت هوانوردی ایران به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند. در این فاز با استفاده از روش نمونه‌گیری نمونه‌گیری هدفمند، 11 نفر از خبرگان انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع‌آوری داده‌ها در فاز کیفی تحقیق، مصاحبه‌های عمیق و نیمه ساختار یافته با خبرگان بود. در فاز کیفی تحقیق، داده‌های حاصل از مصاحبه بر اساس روش تحلیل تم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در فاز کمّی نیز، کلیه مدیران ارشد صنعت هوانوردی ایران به عنوان جامعه در نظر گرفته شدند و از میان آنها، 108 نفر بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در فاز کمّی تحقیق نیز، از پرسشنامه بسته و محقق‌ساز مشتمل بر 27 گویه به عنوان ابزار اصلی جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه به روش‌های مختلف مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. در فاز کمّی تحقیق، جهت انجام تجزیه و تحلیل‌های توصیفی و استنباطی، از نرم‌افزارهای اس.پی.اس.اس و لیزرل استفاده شد. سرانجام، نتایج تحقیق منجر به طراحی الگوی چند شاخکی شکل‌گیری خط‌مشی‌های مبتنی بر شواهد در حوزه جذب و نگهداشت کارکنان حرفه‌ای شد. این الگو سه شاخک اصلی شامل شاهدگذاری، فنی و سیاسی را شامل می‌شود که هر کدام از این شاخک‌ها نیز خود شامل زیرمجموعه‌هایی می‌باشند.
Abstract This research was done with the aim of designing and explaining the pattern of formation of evidence-based policies in the field of attracting and retaining professional employees. This research is applied in terms of purpose, exploratory in terms of approach, and mixed (qualitative-quantitative) in terms of data analysis. In the qualitative phase of the research, a group of experts, including university professors and experienced consultants in the field of human resources management, as well as senior managers of human resources in Iran's aviation industry, were considered as the statistical population. In this phase, 11 experts were selected using the purposeful sampling method. The main tool of data collection in the qualitative phase of the research was in-depth and semi-structured interviews with experts. In the qualitative phase of the research, the data obtained from the interviews were analyzed based on the theme analysis method. In the quantitative phase, all senior managers of Iran's aviation industry were considered as the population, and among them, 108 people were selected as a statistical sample based on simple random sampling. In the quantitative phase of the research, a closed and researcher-made questionnaire consisting of 27 items was used as the main tool for data collection. The validity and reliability of this questionnaire was checked and confirmed in different ways. In the quantitative phase of the research, SPSS and Lisrel software were used to perform descriptive and inferential analyses. Finally, the research results led to the design of a multi-pronged model for the formation of evidence-based policies in the field of recruiting and retaining professional employees. This model includes three main tentacles including witnessing, technical and political, each of these tentacles also includes subcategories.
. منابع و مأخذ
ایران زاده، سلیمان؛ محمدی اصل، امیر؛ خدایی محمودی، رضا؛ رمضانی، مجتبی. (۱۳۹۷). تبیین مدل بهینه مدیریت منابع انسانی با استفاده از مدل نقاط مرجع استراتژیک در شرکت هواپیمایی آتا، فصلنامه مدیریت سازمان های دولتی، شماره 3، پیاپی 23، صص 156-145.
دقتی، عادله؛ یعقوبی، نورمحمد. (۱۳۹۵). بررسی اثر فرهنگ سازمانی بر جذب و نگهداشت نیروی انسانی متخصص، کنفرانس بین المللی مدیریت و اقتصاد پویا ایران -مالزی، مالزی -جزیره پنانگ دانشگاه USM، مرکز توسعه آموزشهای نوین ایران (متانا).
ذاکری زفرقندی، امیرحسین؛ سهرابی، آرزو. (۱۳۹۸). شناسایی عوامل حفظ و نگهداشت کارکنان شرکت راه اندازی و بهره برداری صنایع نفت، سومین کنفرانس بین المللی مدیریت،مهندسی صنایع، اقتصاد و حسابداری، صوفیه- بلغارستان، دبیرخانه دائمی کنفرانس.
رئیسی وانانی، ایمان؛ حنفی زاده، پیام؛ شیخ سفلی، فائزه. (۱۳۹۷). مدل تحلیلی آینده نگر جهت تحلیل حساسیت میزان اثرگذاری عوامل موثر بر نگهداشت کارکنان سازمان، ششمین کنفرانس ملی تازه یافته ها در مدیریت و مهندسی صنایع با تاکید بر کارآفرینی در صنایع، تهران، دانشگاه پیام نور.
زارع زیدی، علیرضا. (۱۳۹۶). بررسی عوامل موثر بر جذب و نگهداشت نیروهای مستعد گروه خودروسازی سایپا، دومین کنفرانس بین المللی تکنیک های مدیریت و حسابداری، تهران، شرکت همایشگران مهر اشراق.
طیبی، محسن؛ خودنیا، فریدون؛ شریفی پور، ابراهیم. (۱۳۹۵). عوامل مؤثر بر جذب ،نگهداشت و ترک خدمت منابع انسانی کارکنان متخصص و دانش محور و کارکنان ماشین محور، کنفرانس بین المللی نخبگان مدیریت، تهران، موسسه سرآمد همایش کارین.
عباسی، طیبه؛ قلی‌پور، رحمت الله؛ هادی، مهدی. (1397). شناسایی عوامل تسهیل کننده شواهد محور کردن فرایند خط‌مشی گذاری در حوزه علوم، تحقیقات و فناوری، فصلنمه مدیریت راهبردی سیاست‌گذاری عمومی، دوره 7، شماره 26، صص 84-65.
میرزاده اسکوئی، آزاده. (۱۳۹۸). بررسی تاثیر استراتژی های نگهداشت کارکنان بر کیفیت خدمات، پنجمین کنفرانس بین المللی حسابداری، مدیریت و نوآوری در کسب و کار، تهران، دبیرخانه دائمی کنفرانس.
نامداریان، لیلا. (1395). سیاست‌گذاری مبتنی بر شواهد و نقش آمار و اطلاعات در آن، پژوهشنامه پردازش و مدیریت اطلاعات، دوره 31، شماره 3، صص 629-6.
نوری، عیسی؛ دانایی، ابوالفضل. (۱۳۹۸). بررسی تاثیر نگهداشت کارکنان و شیوه های مدیریت منابع انسانی بر بهبود عملکرد نوآورانه سازمان در گروه کارخانجات صنام، اولین کنفرانس بین المللی مدیریت دانش، بلاکچین و اقتصاد، تهران، انجمن مدیریت دانش ایران.