مطالعه اثرات محافظتی کوئرستین بر آسیب روده باریک، ناشی از متوترکسات در موش صحرایی
محورهای موضوعی : پاتوبیولوژی مقایسه ای
داریوش مهاجری
1
(گروه پاتوبیولوژی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
علیرضا منادی
2
(گروه پاتوبیولوژی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
رامین کفاشی الهی
3
(گروه علوم درمانگاهی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
مهرداد نشاط قراملکی
4
(گروه علوم درمانگاهی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
کلید واژه: متوترکسات, روده, کوئرستین, موش صحرایی,
چکیده مقاله :
آسیب روده یکی از مهمترین اثرات سمی متوترکسات میباشد. هدف این مطالعهارزیابی تاثیر محافظتی کوئرستین بر آسیب روده باریک ناشی از متوترکسات درموش صحرایی میباشد. تعداد 36 سر موش صحرایی نر ویستار بهطور تصادفیبه چهار گروه برابر تقسیم شدند. گروه اول شاهد سالم بود. به گروه دوم فقط کوئرستین (mg/kg15 ) بهطور داخل صفاقی بهمدت 15 روز متمادی تزریق شد. به گروه سوم تک دوز متوترکسات (mg/kg20) در روز پانزدهم به طور داخل صفاقی تزریق شد. به گروه چهارم علاوه بر متوترکسات، کوئرستین نیز تا زمانمعدومسازی موشها تزریق شد. همه موشها 4 روز پس از تزریق متوترکساتجهت آسیبشناسی بافتی و ارزیابی فعالیت تام آنتیاکسیدانی سرم و مقادیر بافتیگلوتاتیون احیاء، مالوندیآلدئید، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیونپراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز آسانکُشی شدند. در مشاهدات ریزبینی، ژوژنومگروه تیمار با متوترکسات، کوتاه و کُندشدگی شدید پرزها، ارتشاح سلول هایآماسی، خونریزی زیر غشاء پایه و نکروز سلولهای پوششی را نشان داد، درحالیکه کوئرستین آسیب ژوژنوم را کاهش داد. فعالیت تام آنتی اکسیدانی سرم ومقادیر گلوتاتیون احیاء، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز وگلوتاتیون ردوکتاز در گروه تیمار با متوترکسات کاهش یافت ولی به طور معنی داری (P=0/000) در گروه تیمار با کوئرستین و متوترکسات افزایش یافت. کوئرستین مقدار مالوندیآلدئید را که در اثر تیمار با متوترکسات افزایش یافته بود بهطور معنی داری (P=0/00) کاهش داد. نتایج نشان داد کوئرستین با خواص آنتیاکسیدانی خود روده باریک موشهای صحرایی را از آسیب ناشی ازمتوترکسات محافظت کند.
Intestinal damage is one of the major toxic effects of methotrexate (MTX). The aim of this studywas to evaluate the protective effects of quercetin on MTX-induced small intestine damage inrats. Thirty-six male Wistar rats were randomly allocated into four equal groups. The first groupwas the control. The second group, only quercetin (15 mg/kg) was administeredintraperitoneally for 15 consecutive days. The third group, MTX was applied as a single dose(20 mg/kg) intraperitoneally at fifteenth day. The fourth group, quercetin was givenintraperitoneally in addition to MTX application until the rats were killed. All animals weresacrificed 4 days after the MTX injection for histopathological examination and the assay forserum total antioxidant activity (TAA), tissue reduced glutathione (GSH), malondialdehyde(MDA), superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione peroxidase (GPx) andglutathione reductase (GR) levels. Microscopically, jejunal tissues of the MTX treated groupshowed severe villus shortening and blunting, inflammatory cell infiltration and hemorrhage inlamina propria, as well as epithelial cell necrosis, however, administration of quercetinalleviated the jejunal damage. Levels of TAA, GSH, SOD, CAT, GPx and GR decreased in theMTX received group, but increased significantly (P=0.00) in the quercetin+MTX groups.Quercetin significantly (P=0.00) decreased MDA levels which was increased by MTXtreatment. The results showed that quercetin due to its antioxidant properties may protect thesmall intestine of rats from MTX-induced damage.