به منظور بررسی واکنش سه رقم گندم نان به مقادیر مختلف کاشت بذر، آزمایشی در سال زراعی 87-1386 در منطقه سرابله استان ایلام انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار مقدار کاشت بذر و سه رقم در چهار تکرار اجرا گردید. رقم های مورد بررسی بر حسب س چکیده کامل
به منظور بررسی واکنش سه رقم گندم نان به مقادیر مختلف کاشت بذر، آزمایشی در سال زراعی 87-1386 در منطقه سرابله استان ایلام انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار مقدار کاشت بذر و سه رقم در چهار تکرار اجرا گردید. رقم های مورد بررسی بر حسب سال معرفی شامل ارقام چناب، فلات و چمران و سطوح مختلف مقادیر کاشت بذر شامل چهار سطح 200، 300، 400 و 500 بذر در متر مربع بودند. نتایج آزمایش نشان داد که در بیشتر صفات مورد بررسی، اختلاف معنی داری میان ارقام و همچنین سطوح مختلف مقادیر کاشت بذر وجود داشت. رقم چمران با 45.5 درصد و رقم چناب با 39.89 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین میزان شاخص برداشت و مقدار کاشت 400 بذر در مترمربع با میانگین 46.77 درصد بدون اختلاف با تراکم 300 بذر در مترمربع بیشترین شاخص برداشت و مقدار کاشت 500 بذر در مترمربع کمترین شاخص برداشت را به خود اختصاص دادند. همچنین، رقم فلات با 4896.87 بدون اختلاف معنی دار با رقم چمران و رقم چناب با 4143.75 کیلوگرم در هکتار به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد دانه و مقدار کاشت 400 بذر در مترمربع با 5185.82 کیلوگرم در هکتار و مقدار کاشت 200 بذر در مترمربع کمترین عملکرد دانه را تولید کرد. بررسی نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که شاخص برداشت (**84/0=r) و تعداد دانه در سنبله (**79/0=r)، وزن هزار دانه (*59/0=r) بیشترین همبستگی را با عملکرد دانه داشتند.
پرونده مقاله
برای بررسی اثر کود زیستی بر عملکرد دانه رقم چمران آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایلام در سال 1388 اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل کود شیمیایی سوپرفسفات تریپل در 4 سطح (صفر، 50 ، 75 و 100% کود شیمیایی فسفر توصیه شده که 50% برابر با چکیده کامل
برای بررسی اثر کود زیستی بر عملکرد دانه رقم چمران آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایلام در سال 1388 اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل کود شیمیایی سوپرفسفات تریپل در 4 سطح (صفر، 50 ، 75 و 100% کود شیمیایی فسفر توصیه شده که 50% برابر با 90 کیلوگرم در هکتار، 75% برابر با 135 کیلوگرم در هکتار و 100% برابر با 180 کیلوگرم در هکتار بود) و کود زیستی در 4 سطح (عدم تلقیح، تلقیح با ازتوباکتر کروکوم، سودوموناس پوتیدا و مخلوط ازتوباکتر و سودوموناس) بود. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد استفاده از کود شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد، شاخص برداشت، عملکرد زیست توده، ارتفاع بوته و پروتئین معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک از 100 درصد کود شیمیایی به دست آمد. استفاده از کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد، شاخص برداشت، عملکرد زیست توده، ارتفاع بوته و پروتئین معنی دار بود. استفاده از کود زیستی نسبت به عدم تلقیح موجب افزایش صفات گردید. بیشترین عملکرد دانه، اجزای عملکرد، شاخص برداشت، عملکرد زیست توده، ارتفاع بوته و پروتئین در تیمار مخلوط ازتوباکتر و سودوموناس به دست آمد، اثر متقابل کود شیمیایی× کود زیستی بر عملکرد دانه معنی دار گردید. بیشترین عملکرد دانه از 100 درصد کود شیمیایی و مخلوط ازتوباکتر و سودوموناس و کمترین عملکرد دانه از عدم مصرف کود شیمیایی و عدم استفاده کود زیستی به دست آمد. بین 75 و 100 کود شیمیایی اختلاف معنی دار مشاهده نشد. بنابراین، می توان با استفاده 75 درصد کود شیمیایی توصیه شده به علاوه تلفیق ازتوباکتر+سودوموناس در کاهش مصرف کود شیمیایی صرفه جویی و به عملکرد دانه مناسبی در گندم دست یافت.
پرونده مقاله
به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی بر عملکرد و اجزاء عملکرد 3 رقم نخود دیم، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در منطقه شیروان چرداول ایلام در طی سال زراعی 88-1387 انجام گرفت. عامل اصلی شامل 4 تیمار آبیاری (شاهد بدون آب چکیده کامل
به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی بر عملکرد و اجزاء عملکرد 3 رقم نخود دیم، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در منطقه شیروان چرداول ایلام در طی سال زراعی 88-1387 انجام گرفت. عامل اصلی شامل 4 تیمار آبیاری (شاهد بدون آبیاری، یک بار آبیاری در مرحله 50 درصد غنچه دهی، یک بار آبیاری در مرحله 50 درصد گلدهی و یک بار آبیـاری در زمان پر شـدن غلاف ها) و عامل فـرعی شــامل 3 ژنوتیپ (ILC 482 ، فیلیپ و محلی) بودند. اثر تیمارهای آبیاری روی صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد غلاف بارور در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن صد دانه معنی دار بود. در میان ژنوتیپ ها رقم فیلیپ با متوسط عملکرد دانه 1140.51 کیلوگرم در هکتار در تیمارهای مختلف آبیاری دارای بیشترین عملکرد و رقم محلی با 1056.98 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد را تولید کرد. به طور کلی، انجام یک بار آبیاری در مرحله پر شدن غلاف ها و گلدهی به ترتیب موجب 41.3 و 29.3 درصد افزایش عملکرد دانه نسبت به شاهد شد و آبیاری در مرحله 50 درصد پر شدن غلاف ها بیشترین عملکرد دانه را با 1184.76 کیلوگرم در هکتار را تولید نمود. رقم فیلیپ با متوسط عملکرد1263.31 کیلوگرم در هکتار در تیمار آبیاری در مرحله 50 درصد پرشدن غلاف ها حداکثر عملکرد دانه را داشت و رقم محلی با عملکرد 893.26 کیلوگرم در هکتار در تیمار بدون آبیاری کمترین مقدار عملکرد دانه را داشت.
پرونده مقاله
کودهای بیولوژیک ازجمله نهاده های طبیعی هستندکه می توانند به عنوان مکمل یا جایگزین کودهای شیمیایی درکشاورزی پایدار به کار برده شوند. به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار چکیده کامل
کودهای بیولوژیک ازجمله نهاده های طبیعی هستندکه می توانند به عنوان مکمل یا جایگزین کودهای شیمیایی درکشاورزی پایدار به کار برده شوند. به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1390 در شهرستان دره شهر انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل 4 سطح کود بیولوژیک نیتروژن (نیتروکسین، نیتروکارا، سوپرنیتروپلاس و شاهد) و 4 سطح کود بیولوژیک فسفر (بیوفسفر، فسفات بارور2، MC1 و شاهد) بودند. نتایج نشان داد که کودهای زیستی نیتروژنه و فسفره بر تمامی صفات مورد مطالعه تأثیر معنی داری داشتند. اثر متقابل کود زیستی نیتروژنه با کود فسفره نیز بر وزن صد دانه در سطح احتمال یک درصد و بر تعداد دانه در ردیف در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. در مورد کود بیولوژیک نیتروژنه، بیشترین عملکرد دانه با مصرف کود سوپر نیتروپلاس به میزان 9125 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که نسبت به تیمار شاهد 47% افزایش نشان داد. کاربرد کود بیولوژیک فسفر بارور2 نیز موجب تولید بیشترین عملکرد دانه به میزان 9149 کیلوگرم در هکتار گردید که نسبت به تیمار شاهد 36% افزایش نشان داد. به طور کلی، استفاده از کودهای بیولوژیک نیتروژن و فسفر باعث بهبود عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای هیبرید AS71 شد.
پرونده مقاله
این تحقیق با هدف بررسی اثر کود زیستی ازتوباکتر و سطوح مختلف کود نیتروژنه بر صفات کمّی و کیفی سه رقم گندم در پاییز سال 1386 در ایلام اجرا شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام گرفت. ارقام چمران، پیشتاز و بهار در کرت های اصلی چکیده کامل
این تحقیق با هدف بررسی اثر کود زیستی ازتوباکتر و سطوح مختلف کود نیتروژنه بر صفات کمّی و کیفی سه رقم گندم در پاییز سال 1386 در ایلام اجرا شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام گرفت. ارقام چمران، پیشتاز و بهار در کرت های اصلی و مصرف کودهای زیستی و شیمیایی در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد بررسی، نشان داد که وزن هزار دانه و درصد پروتئین تحت تاثیر رقم قرار نمی گیرد، ولی سایر صفات مورد اندازه گیری تحت تاثیر رقم و سطوح مختلف کودهای زیستی و نیتروژنه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمارهای کودی همراه با ازتوباکتر عملکرد بیشتری را نسبت به تیمار نیترات مصرفی و یا ازتوباکتر به تنهایی دارد. علاوه بر آن، مصرف کود زیستی ازتوباکتر می تواند مقدار نیتروژن مصرفی را کاهش دهد، ولی زمانی گندم می تواند عملکرد مناسبی را تولید کند که یک منبع نیتروژنه به همراه آن استفاده شود. همبستگی صفات مورد بررسی با عملکرد نشان داد که در شرایط این آزمایش وزن هزار دانه و تعداد سنبله در متر مربع و تعداد دانه در سنبله همبستگی بسیار معنی داری را با عملکرد دانه دارد. نتایج کلی آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد مربوط به تیمار 25 درصد کود نیتروژنه همراه با کود زیستی و کمترین آن به کود زیستی به تنهایی مربوط است.
پرونده مقاله
به منظور بررسی اثر کودهای ورمی کمپوست و شیمیایی و همچنین نحوه مصرف آنها بر عملکرد غده و برخی صفات مورفولوژیک سیب زمینی رقم آگریا آزمایشی در سال ١۳٩٢ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ماهیدشت کرمانشاه اجرا گردید. طرح آماری، اسپلیت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل چکیده کامل
به منظور بررسی اثر کودهای ورمی کمپوست و شیمیایی و همچنین نحوه مصرف آنها بر عملکرد غده و برخی صفات مورفولوژیک سیب زمینی رقم آگریا آزمایشی در سال ١۳٩٢ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ماهیدشت کرمانشاه اجرا گردید. طرح آماری، اسپلیت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بود. ورمی کمپوست در ٤ سطح (صفر، 1.5، 2.5 و 3.5 تن در هکتار) در کرت های اصلی، کود شیمیایی در ۳ سطح (صفر، ٥٠ و ١٠٠ درصد کود توصیه شده) که سطح 100 درصد شامل مقادیر ٢٢٥ کیلوگرم در هکتار اوره، ١٥۰ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم، ١۰٥ کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل و ٥٢ کیلوگرم در هکتار سولفات روی و سطح ٥۰ درصد شامل مقادیر به ترتیب برابر 112.5، 75، 52.5 و 26کیلوگرم در هکتار و نحوه مصرف کود در ۳ سطح (پخش در سطح، یک نواری و دو نواری) به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی اجرا شدند. نتایج نشان داد که افزایش میزان ورمی کمپوست در سطح 3.5 تن در هکتار و کاهش میزان کود شیمیایی در سطح 50 درصد و نیز مصرف کود به صورت دو نواری باعث افزایش ارتفاع بوته، تعداد ساقه در بوته و عملکرد غده شد که بیشترین عملکرد غده در تیمار 3.5 تن در هکتار ورمی کمپوست، ٥٠ درصد کود شیمیایی و روش مصرف دو نواری کود مشاهده شد (٣٧ تن در هکتار). نتایج کلی این آزمایش تأثیر مثبت مصرف ورمی کمپوست را بر عملکرد غده سیب زمینی نشان داد بنابراین، می توان نتیجه گرفت که استفاده تلفیقی از کودهای شیمیایی و ورمی کمپوست می تواند ضمن افزایش عملکرد سیب زمینی، موجب کاهش مصرف کودهای شیمیایی و در نتیجه کاهش مخاطرات زیست محیطی ناشی از آنها گردد.
پرونده مقاله
تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر خاک ورزی، کودهای آلی و میکوریزا بر صفات کمی و جذب عناصر در ذرت انجام شد. آزمایش به صورت اسپلیت اسپلیت پلات با 4 تکرار در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در مرداد ماه سال زراعی 1396 و 1397 در شهرستان ایوان در استان ایلام انجام شد. خاک ورزی در 3 سطح چکیده کامل
تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر خاک ورزی، کودهای آلی و میکوریزا بر صفات کمی و جذب عناصر در ذرت انجام شد. آزمایش به صورت اسپلیت اسپلیت پلات با 4 تکرار در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در مرداد ماه سال زراعی 1396 و 1397 در شهرستان ایوان در استان ایلام انجام شد. خاک ورزی در 3 سطح (بدون خاک ورزی، خاک ورزی تا عمق 10 سانتی‌متر و خاک ورزی تا عمق 30 سانتی‌متر)، کود آلی در 3 سطح (عدم مصرف، ورمی‌کمپوست 30 تن در هکتار و کود گاوی 30 تن در هکتار) و قارچ میکوریزا جنسGlomus mosseae و به روش تلقیح با خاک (مصرف و عدم مصرف) بود. در سیستم خاک‌ورزی سطحی، عملکرد دانه به‌مقدار 7053/2 کیلوگرم در هکتار حاصل شد که نسبت به تیمار بدون خاک ورزی که کمترین مقدار را داشت 21 درصد افزایش نشان داد. در سیستم خاک‌ورزی سطحی و مصرف کود گاوی، بیشترین عملکرد دانه به‌مقدار 8198/2 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. برهم‌کنش میکوریزا و خاک‌ورزی بر عملکرد دانه معنی‌دار بود. در حالت خاک‌ورزی سطحی و میکوریزا حداکثر عملکرد دانه به‌مقدار 7076/1 کیلوگرم در هکتار حاصل شد که اختلاف معنی‌داری با تیمار بدون خاک ورزی و عمیق هم در حالت مصرف میکوریزا و هم در حالت عدم مصرف میکوریزا داشت. با توجه به نتایج به دست آمده در این بررسی مشخص شد که اجرای خاک ورزی سطحی نسبت به عمیق موجب افزایش عملکرد گیاه شده است.
پرونده مقاله
