این آزمایش به‌صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1386 در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل انجام گرفت. تیمارهای اصلی طرح شامل: عدم کود دهی (شاهد) (F1)، مصرف کامل کود شیمیایی توصیه شده (F2)، مصرف کامل کود دامی توصیه شده (F3)، مصرف چکیده کامل
این آزمایش به‌صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1386 در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل انجام گرفت. تیمارهای اصلی طرح شامل: عدم کود دهی (شاهد) (F1)، مصرف کامل کود شیمیایی توصیه شده (F2)، مصرف کامل کود دامی توصیه شده (F3)، مصرف نصف کود دامی توصیه شده + مصرف نصف کود شیمیایی توصیه شده (F4) و تیمارهای کرت فرعی شامل نسبت های مختلف کاشت: کشت خالص ارزن (I1)، 75 درصد ارزن + 25 درصد لوبیا (I2)، 50 درصد ارزن + 50 درصد لوبیا (I3)، 25 درصد ارزن + 75 درصد لوبیا (I4) و کشت خالص لوبیا (I5) بود. نتایج نشان داد که برای هر دو محصول بالاترین عملکرد علوفه ی خشک و دانه و همچنین شاخص برداشت از تیمار مصرف نصف کود دامی توصیه شده + مصرف نصف کود شیمیایی توصیه شده حاصل شده است. ولی تیمارهای کودی اثر معنی داری را بر وزن هزار دانه این دو گونه نداشتند. بیشترین میزان LER برای عملکرد علوفه ی خشک و دانه از تیمار مصرف نصف کود دامی توصیه شده + مصرف نصف کود شیمیایی توصیه شده به دست آمد. بالاترین درصد پروتئین خام و عناصر P و K نیز در بافت هر دو محصول از تیمار کود شیمیایی کامل حاصل شد. در بین تیمارهای مربوط به نسبت های مختلف کاشت، برای گیاه ارزن بالاترین عملکرد علوفه ی خشک، عملکرد دانه و بیشترین درصد عناصر P و K موجود در بافت گیاه از کشت خالص به دست آمد. ولی، بیشترین مقدار شاخص برداشت، وزن هزار دانه و درصد پروتئین خام موجود در بافت گیاه از تیمارهای کشت مخلوط حاصل گردید. برای گیاه لوبیا نیز تمامی این صفات از تیمار کشت خالص آن به‌دست آمد. علاوه بر آن، بیشترین مقدار LER علوفه ی خشک و دانه از تیمار 25 درصد ارزن + 75 درصد لوبیا حاصل شد.
پرونده مقاله
به منظور تعیین عملکرد، کارآیی مصرف نور،میزان آب شویی، تجمع و کارآیی مصرف نیتروژن گندم در شرایط آب و نیتروژن محدود، آزمایش مزرعه ای به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در دو فصل زراعی 89-1388 و 90-1389 روی گیاه گندم در شهرستان شیروا چکیده کامل
به منظور تعیین عملکرد، کارآیی مصرف نور،میزان آب شویی، تجمع و کارآیی مصرف نیتروژن گندم در شرایط آب و نیتروژن محدود، آزمایش مزرعه ای به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در دو فصل زراعی 89-1388 و 90-1389 روی گیاه گندم در شهرستان شیروان انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی از سه سطح آبیاری (I1: آبیاری کامل (ظرفیت زراعی)، I2: 80 درصد ظرفیت زراعی، I3: 60 درصد ظرفیت زراعی و I4: بدون آبیاری (دیم)) به عنوان فاکتور اصلی و چهار سطح کود نیتروژن (N1: 0، N2: 100، N3: 175 و N4: 250 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) به عنوان فاکتور فرعی تشکیل شدند. صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص سطح برگ، کارآیی مصرف نور در کانوپی، آب شویی نیتروژن، غلظت نیتروژن و کارآیی مصرف نیتروژن در گیـاه گنـدم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که اثر تیمارهای آبیاری و کود نیتروژن بر صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. به طوری که، در تمامی صفات اندازه گیری شده به جزء کارآیی مصرف نیتروژن بالاترین مقدار صفات از تیمار آبیاری مطلوب همراه با مصرف 250 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. در رابطه با کارآیی مصرف نیتروژن نیز دو روند کاملاً متفاوت مشاهده شد. در حالت اول در تیمارهای آبیاری مطلوب (I1) و تنش ملایم رطوبتی (I2) با افزایش مقدار نیتروژن، کارآیی مصرف نیتروژن نیز افزایش یافت. اما در حالت دوم که در تیمارهای تنش شدید (I3) و بدون آبیاری (I4) رخ داد، با افزایش مقدار نیتروژن (از N1 (بدون مصرف کود) تا N4 (مصرف 250 کیلوگرم در هکتار کود))، کارآیی مصرف نیتروژن کاهش یافت. به طورکلی از نتایج آزمایش می توان چنین استنتاج کرد که برای حصول بالاترین عملکرد و کیفیت گندم، و همچنین استفاده کارآمد از تشعشع خورشیدی و نیتروژن مصرفی توسط گیاه زراعی، آبیاری مطلوب همراه با مصرف 250 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در منطقه شیروان بسیار ایده آل است.
پرونده مقاله
به منظور ارزیابی اثر تاریخ های کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد و برخی خصوصیات زراعی چهار رقم گندم و همچنین، تغییرات فنولوژیکی این ارقام در طول دوره رشد، تحقیقی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی ارد چکیده کامل
به منظور ارزیابی اثر تاریخ های کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد و برخی خصوصیات زراعی چهار رقم گندم و همچنین، تغییرات فنولوژیکی این ارقام در طول دوره رشد، تحقیقی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل انجام گرفت. عامل اول شامل چهار رقم گندم دیم (آذر2، سبلان، سرداری و زاگرس) و عامل دوم شامل چهار تاریخ کاشت (10 و 20 مهر، 1 و 10 آبان) بودند. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت، اثر معنی داری بر تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، درصد پوشش سبز، تعداد برگ، روز تا سنبله دهی، روز تا رسیدگی، درجه روز رشد، عملکرد بیولوژیک عملکرد دانه و شاخص برداشت داشت. به طوری که در بین تاریخ های کاشت، تاریخ کاشت اول (10 مهر) با میانگین عملکرد 4616 کیلوگرم در هکتار بالاترین عملکرد و تاریخ کاشت چهارم (10 آبان) با 2197 کیلوگرم در هکتار پایین ترین عملکرد را داشتند. همچنین، تعداد سنبله در متر مربع و وزن هزار دانه با تأخیر در کاشت کاهش نشان داد. عامل رقم نیز اثر معنی داری به جز تعداد برگ و تعداد پنجه بارور و نابارور بر سایر صفات مورد بررسی داشت به نحوی که به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد در رقم سبلان با میانگین 4750 کیلوگرم در هکتار و در رقم زاگرس با میانگین 2757 کیلوگرم در هکتار به دست آمدند. اثر متقابل رقم در تاریخ کاشت در اکثر صفات مورد بررسی به جز ارتفاع ساقه، تعداد برگ، تعداد سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. به نحوی که اکثر صفات مذکور در تمام ارقام مورد بررسی در تاریخ کاشت چهارم (10 آبان) نسبت به تاریخ کاشت اول کاهش معنی داری داشته است. در مجموع، پژوهش حاضر نشان داد که تاریخ کاشت 10 مهر و رقم سبلان به ترتیب به عنوان بهترین تاریخ کاشت و رقم برای منطقه اردبیل و مناطق آب و هوایی مشابه آن می تواند باشد.
پرونده مقاله
این آزمایش در سال 1386 در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سیستان واقع در شهر زهک به اجرا در آمد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل تلقیح بذور سورگوم با سویه های قارچ میکوری چکیده کامل
این آزمایش در سال 1386 در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سیستان واقع در شهر زهک به اجرا در آمد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل تلقیح بذور سورگوم با سویه های قارچ میکوریزا در سه سطح شامل M1= بدون تلقیح با میکوریزا (شاهد)، M2= تلقیح با سویه Glumus mossea و M3= تلقیح با سویه Glumus etanicatum، و ارقام سورگوم در سه سطحC1 = رقم محلی سیستان، C2= رقم اصلاح شده KGS 25 و C3= رقم اصلاح شده KGS 29 بودند. نتایج نشان داد بیشترین میزان صفات اندازه گیری شده در ارقام تلقیح شده با سویه های میکوریزا حاصل شد. به طـوری که بالاترین مقـدار این صفات برای ارتفـاع گیاه (165.1 سانتی متر)، قطر ساقه (1.61 سانتی متر)، طول برگ پرچم (27.22 سانتی متر)، عرض برگ پرچم (3.67 سانتی متر) و عرض خوشه (5.00 سانتی متر) از سویه Glumus etanicatum حاصل شد، بیشترین مقدار طول خوشه (19.21 سانتی متر)، تعداد خوشه (2.51)، تعداد دانه در خوشه (10252.11)، وزن هزار دانه (17.56 گرم) و عملکرد دانه (1967.32 کیلوگرم در هکتار) از سویه Glumus mossea به دست آمد. در بین تیمارهای ارقام مختلف سورگوم نیز بیشترین طول و عرض برگ از رقم محلی و بالاترین عملکرد گیاه از رقم KGS 29 به دست آمد. برای سایر صفات اندازه گیری شده بین ارقام مختلف تفاوت معنی داری مشاهده نشد. با توجه به نتایج آزمایش به منظور حصول بالاترین عملکرد سورگوم استفاده از سویه Glumus mossea در رقم KGS 29 می تواند در این منظقه از نظر زراعی مطلوب باشد.
پرونده مقاله
به منظور بررسی اثر کود گاوی، کمپوست و ورمی کمپوست بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد اسانس ریحان در منطقه سیستان، آزمایشی به صورت گلدانی و در قالب طرح کاملاً تصادفی، با سه تکرار در سال 1392 در گلخانه‌ای واقع در شهر زابل اجرا گردید. تیمارهای کود آلی مورد آزمایش شامل : F1= ش چکیده کامل
به منظور بررسی اثر کود گاوی، کمپوست و ورمی کمپوست بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد اسانس ریحان در منطقه سیستان، آزمایشی به صورت گلدانی و در قالب طرح کاملاً تصادفی، با سه تکرار در سال 1392 در گلخانه‌ای واقع در شهر زابل اجرا گردید. تیمارهای کود آلی مورد آزمایش شامل : F1= شاهد (عدم مصرف کود) 20 %F2= حجمی ورمی کمپوست، 40%= F3حجمی ورمی کمپوست، 20 % F4= حجمی کمپوست،40%F5 = حجمی کمپوست، 20%= F6 حجمی کود گاوی و 40%= F7حجمی کود گاوی می باشند. نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از کود های آلی به طور معنی داری باعث بهبود خصوصیات کمّی و کیفی ریحان می شود. تیمار های کود آلی تاثیر معنی داری بر اغلب صفات مورد اندازه گیری داشتند و کلیه صفات مورد بررسی را در مقایسه با شاهد افزایش دادند. به طوری که، بیشترین مقادیر صفات اندازه گیری شده، به جز وزن هزار دانه، در ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، تعداد دانه در بوته، وزن خشک، درصد و عملکرد اسانس تحت تاثیر تیمار 40% ورمی کمپوست و کمترین آنها در تیمار شاهد حاصل گردیدند. همچنین، نتایج به دست آمده نشان داد که افزایش مقدار کود مصرفی از 20 درصد به 40 درصد برای هر یک از کود های ورمی کمپوست، کمپوست و کود گاوی موجب افزایش ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، تعداد دانه در بوته، وزن خشک و درصد اسانس شد. به طورکلی، کاربرد کود های آلی در مقایسه با عدم مصرف آنها منجر به حصول عملکرد کمّی و کیفی مطلوبی در گیاه ریحان گردید که نشان می دهد که کاربرد آنها در راستای نیل به اهداف کشاورزی پایدار می باشد.
پرونده مقاله
زنیان یکی از مهم ترین گیاهان دارویی منطقه زاهدان است. تنش شوری و خشکی از عوامل مهم کاهش عملکرد گیاهان زراعی در استان سیستان و بلوچستان هستند. به منظور بررسی اثر تنش شوری بر عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی زنیان آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادف چکیده کامل
زنیان یکی از مهم ترین گیاهان دارویی منطقه زاهدان است. تنش شوری و خشکی از عوامل مهم کاهش عملکرد گیاهان زراعی در استان سیستان و بلوچستان هستند. به منظور بررسی اثر تنش شوری بر عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی زنیان آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه پیام نور زاهدان در سال 93 – 1392 انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل دو توده زنیان C1: توده محلی و C2: توده پاکستانی به عنوان فاکتور اول و پنج سطح شوری S1: شاهد، S2: 2، S3: 4، S4: 6 و S5: 8 دسی زیمنس بر متر به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد بیشترین صفات طول ریشه، ارتفاع ساقه، وزن تر گیاه و وزن خشک گیاه و عملکرد اسانس از توده محلی و آبیاری با آب معمولی (تیمار بدون تنش شوری) به دست آمد. با افزایش شدت تنش خشکی در کلیه صفات کمی مورد اندازه گیری کاهش معنی داری مشاهده گردید، اما درصد اسانس با افزایش تنش شوری افزایش یافت. اندازه گیری غلظت تنظیم کننده های اسمزی نشان داد میزان غلظت پرولین و کربوهیدرات های محلول تحت تاثیر تیمار تنش شوری در مقایسه با شاهد افزایش یافتند و افزایش شدت تنش شوری موجب افزایش میزان غلظت تنظیم کننده های اسمزی شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که زنیان نسبتاً به تنش شوری مقاوم است، البته سطـوح بالای 4 دسی زیمنس بر متـر باعث کاهش ویــژگی های کمّی گیاه می شوند و در صورت وقوع شوری، این گیاه با به کارگیری مکانیزم تنظیم اسمزی و به وسیله افزایش تجمع پرولین و کربوهیدرات در هنگام مواجه با شوری، شرایط تنش را تا حدی تحمل می کند.
پرونده مقاله
اثر سطوح مختلف کود دامی و تنش شوری بر عملکرد کمّی گیاه دارویی رزماری در آزمایشی ب ه صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای واقع در شهر زاهدان، در کشت پاییزه در سال 93 -1392 بررسی گردید. تیمارهای آزمایشی شامل شوری در دو سطح (آبیا چکیده کامل
اثر سطوح مختلف کود دامی و تنش شوری بر عملکرد کمّی گیاه دارویی رزماری در آزمایشی ب ه صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای واقع در شهر زاهدان، در کشت پاییزه در سال 93 -1392 بررسی گردید. تیمارهای آزمایشی شامل شوری در دو سطح (آبیاری با آب معمولی شهر زاهدان S1: 1/1 ds/m و آبیاری با آب شور زاهدان S2: 4/4ds/m) به عنوان فاکتور اصلی و مصرف کود دامی در چهار سطح (M1: بدون مصرف کود، M2: مصرف 15 تن در هکتار، M3: مصرف 30 تن در هکتار و M4:مصرف 45 تن در هکتار کود دامی) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل نشان داد که تنش شوری در مقایسه با آبیاری با آب معمولی اثر معنی داری بر ارتفاع بوته، وزن تر ساقه، وزن خشک ساقه، عملکرد اندام هوایی و عملکرد اسانس رزماری نداشت، اما باعث کاهش مقادیر اندازه گیری شده برای صفات وزن خشک و تر برگ، نسبت برگ به ساقه، ارتفاع بوته و درصد اسانس شد. مقایسه میانگین های سطوح مختلف کود دامی نشان داد که مصرف 45 تن در هکتار کود دامی منجر به افزایش اکثر صفات مورد بررسی در این آزمایش گردید، البته، بین این تیمار با تیمار مصرف 30 تن در هکتار کود دامی تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که اگرچه آبیاری با آب شرب سبب بهبود برخی صفات رزماری گردید اما تفاوت معنی داری بین آبیاری با آب شرب و شور خصوصاً برای صفات عملکرد برگ و عملکرد اسانس مشاهده نشد.
پرونده مقاله
