غشاهای کمپوزیت با لایه فعال مخلوط پلیوینیل پیرولیدون و پلیاتلین گلیکول (PVP/PEG) با نسبتهای جرمی متفاوت از این دو پلیمر بر پایه لایه پشتیبان متخلخل پلی اتر سولفون (PES) ساخته و در فرایند تبخیر نفوذی برای حذف تیوفن از مخلوط آن با نرمال هپتان به کار برده شدند. لایههای چکیده کامل
غشاهای کمپوزیت با لایه فعال مخلوط پلیوینیل پیرولیدون و پلیاتلین گلیکول (PVP/PEG) با نسبتهای جرمی متفاوت از این دو پلیمر بر پایه لایه پشتیبان متخلخل پلی اتر سولفون (PES) ساخته و در فرایند تبخیر نفوذی برای حذف تیوفن از مخلوط آن با نرمال هپتان به کار برده شدند. لایههای پشتیبان PES با تخلخل بسیار بالا از طریق روش لئووب- سوریراجان و با استفاده از افزودنی PVP در محلول ریختهگری ساخته شدند. مشخصههای غشاهای ساخته شده با آزمون تورم و نیز تصویربرداری SEM و AFM مورد بررسی قرار گرفتند. به دلیل تشکیل پیوند هیدروژنی میان گروه کربونیل PVP و گروه هیدروکسیل PEG، و بین گروههای متفاوت در زنجیره پلیمر PEG، ترکیب ایجاد شده در گستره 41-31 درصد وزنی PEG ویژگیهای منحصر به فردی را از خود نشان میدهد. تأثیرات عوامل فرایندی شامل غلظت و دمای خوراک، مقدار PEG در بستر غشاء، و تأثیر قطبش غلظتی در عملکرد فرایند تبخیر نفوذی بررسی شدند. نتیجهها بیانگر آن است که غشاهای ترکیبی PVP/PEG برای حذف تیوفن در فرایند تبخیر نفوذی از لحاظ شاخص جداسازی و نیز شار عبوری نسبت به غشاهای استفاده شده پیشین عملکرد مناسب تری دارند. مطالعات بیشتر در رابطه با غشاهای ترکیبی PVP/PEG میتواند این غشاها را به عنوان انتخاب مناسبی برای گوگردزدایی با استفاده از فرایند تبخیر نفوذی معرفی کند.
پرونده مقاله
اکسایش هوای مرطوب، روشی کارآمد در تصفیه پسابهای صنعتی است. در مطالعه حاضر، برای تصفیه کاستیک دورریز واحد اتیلن پتروشیمی از روش اکسایش با هوای مرطوب دمای پایین استفاده شد. پس از شناسایی ترکیبها و خواص پساب موجود، فرایند موردنظر با استفاده از سامانه آزمایشگاهی با حجم وا چکیده کامل
اکسایش هوای مرطوب، روشی کارآمد در تصفیه پسابهای صنعتی است. در مطالعه حاضر، برای تصفیه کاستیک دورریز واحد اتیلن پتروشیمی از روش اکسایش با هوای مرطوب دمای پایین استفاده شد. پس از شناسایی ترکیبها و خواص پساب موجود، فرایند موردنظر با استفاده از سامانه آزمایشگاهی با حجم واکنشگاه حدود یک لیتر و در دمای C° 200-170 با فشار جزئی اکسیژن 9-6 انجام شد. تأثیر پارامترهای مؤثر شامل حجم مایع، دما و pH فرایند موردبررسی قرار گرفت. انجام فرایند در دو حجم مایع 200 و 400 میلیلیتر نشان داد که اکسیژن موردنیاز سامانه در دمای C° 190 برای حجم 200 میلیلیتر تأمین میشود. همچنین، تغییر فشار جزئی اکسیژن در این حجم به دلیل وجود اکسیژن اضافی در سامانه، بر بازدهی فرایند بیتأثیر است. مقدار کاهش اکسیژن شیمیایی موردنیاز (COD) در دماهای 170، 190 و C° 200 پس از گذشت 3 ساعت به ترتیب برابر 61، 63 و 67 درصد تعیین شد. انجام فرایند در دمای C° 200 و pH برابر 10 یا 12 پس از گذشت سه ساعت، COD پساب را به ترتیب69 و 82 درصد کاهش داد. برخلاف انتظار، استفاده از کاتالیستهای همگن +Fe3 و +Cu2 باعث بهبود چشمگیری در عملکرد فرایند نشد. همچنین، سینتیک واکنشهای دومرحلهای فرایند اکسایش هوای مرطوب شامل ثابتهای سرعت و انرژیهای فعالسازی دومرحلهای واکنش نیز موردمطالعه قرار گرفت.
پرونده مقاله