الگوی ابزار های سه پایه اجرای سیاست فرهنگی
محورهای موضوعی : خطمشیگذاری عمومی در مدیریت
1 - رییس پژوهشکده فرهنگ و مطالعات اجتماعی و عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
کلید واژه: ابزارها, خطمشیگذاری, اجرای سیاست, سیاست فرهنگی, مکانیزم‌ها,
چکیده مقاله :
سیاست‌گذاری دامنه‌ای از برون‌دادهاست که مشتمل بر تصمیمات بروکراتیک و سیاسی حاکمیتی و دیوان‌سالارانه است؛ در واقع برون‌دادها ماحصل مکانیزم‌ها و سازوکارهایی است که باید به‌کار گرفته شود تا سیاست محقق شود. هدف این تحقیق آن است که الگویی را برای اجرای سیاست‌های فرهنگی در ایران ارائه دهد که طی آن ادبیات و ایده‌های عملیاتی را توسعه داده و با روی‌کردی فرهنگی (و نه الزاما بهره‌گیری از مکانیزم‌های مطرح در سیاست‌گذاری عمومی)، تحقق اهداف را نزدیک‌تر سازد. روش این تحقیق ترکیبی است از مطالعه اسنادی و دلالت‌پژوهی تا یافته‌ها در قالب چارچوب مفهومی، استخراج و دسته‌بندی و نهایتا ارزیابی شوند. یافته‌ها در سه سرفصل اجراپژوهی، سیاست فرهنگی و نقص‌ها و آسیب‌های مرحلۀ اجرایی‌شدن سیاست فرهنگی دسته‌بندی شده‌اند و با توجه به این‌که اجرای سیاست فرهنگی امر پیچیده‌ای است، الگوی سه‌پایه ترویجی، فنی و حقوقی می‌تواند آسیب‌های ناشی از مجریان سیاست‌ها و زیرساخت‌های معیوب اجرای سیاست را برطرف کند چون اجرای کامل و درست خط‌مشی، تنها راه تحقق سیاست است و اجرای نامناسب، می‌تواند امیدها برای حل مشکل را بر باد دهد و ابزارهای پیشنهاد شده، متناظر با حوزه فرهنگ ارائه شده‌اند.
Talking about making policies, we expect a domain of outcomes including bureaucratic and sovereign decisions. The outcomes are indeed the result of mechanisms and instruments that must be utilized to implement a policy. Implementation of policies usually suffers from 2types of deficiencies: deficiencies caused by inefficient executives and those caused by insufficient infrastructures. what comes before these deficiencies is the lack of an optimum methodology for implementing the policies; because, the executive can claim not having a clear plan of action, and the problem of insufficient infrastructures usually cannot be solved in a short while. The present article, being centered on the discussion of performance and performance studies, aims to propose a model for implementation cultural policies, by means of which the operational literature and ideas are developed with a cultural approach, of the objectives. Complete and accurate implementation of the plan of action is the only way of realizing the policies. On the other hand, improper implementation can abandon all hopes for solving the problem. Every instrument can be applied to a certain problem; and since the policy makers can have an extensive domain of action, knowing the proper instruments is the key to final realization of the policies.
_||_