اندیشه سیاسی فضل الله نعیمی استرآبادی
محورهای موضوعی : تحولات سیاسی در ایرانعلیاکبر افراسیاب‌پور 1 , فلور ولی‌پور چهارده‌چریک 2
1 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.
2 - استادیار مدعو، دانشگاه فرهنگیان، اهواز، ایران
کلید واژه: فضل الله استرآبادی, عرفان شیعه, انسان گرایی, حروفیه, نهضت های مردمی,
چکیده مقاله :
با هجوم وحشیانه و بی امان مغولان، مردم ایران به سراغ رهبران معنوی و عارفی چون شیخ خلیفه مازندرانی و سید قوام الدین مرعشی رفتند و با سرکوب آنها به گرد سید فضل الله استرآبادی (796-740 ق) جمع آمدند که عارف و شاعر و انقلابی شیعی در عصر خود بود و او نیز نهضتی را بر پا کرد که قرن ها ادامه یافت و حروفیه خوانده شد. اندیشه های سیاسی او در قالب اشعار، حروف و اعدادی رمزی بیان می گردید که برای مهاجمان قابل درک نبود و در عین حال چتری فکری ایجاد می کرد که مشتاقان را به خود جذب می نمود.در مبانی تفکر سیاسی وی بر اساس انسان مداری به نمایندگی از اقشار پیشه ور و هنرمند و اندیشه ورز آن عصر است که در میدان سیاسی به مقابله با ویرانگری های تیمور به میدان می آید و حاکمیت را دچار بحران جدی می سازد. مکتب فکری جدیدی را ارائه می دهد که پس از خودش هم در عرصه سیاسی تا آناتولی و بالکان و شام حادثه آفرینی می کند و قرن ها در قالب یک مکتب سیاسی طرفدارانی پیدا می کند.
With the brutal and relentless invasion of the Mongols, the people of Iran went to the spiritual leaders and mystics such as Khalifa Mazandarani and Seyyed Qawamuddin Marashi, and by suppressing them, they came to Seyyed Fazlullah Abadi (796-740 AH), who was a mystic, poet and Shiite revolutionary in It was his era and he also established a movement that continued for centuries and was called Alphabet.His political thoughts were expressed in the form of famous poems and coded numbers that were not understandable for the organization, and at the same time, he created an intellectual umbrella that attracted the aspirants. In the basics of his political thinking, he is based on anthropocentrism on behalf of the professions, artists and thinkers of that era, who came to the political field to confront the destructions of Timur and caused a serious crisis to the government. It presents a new school of thought, which creates an incident in the political arena of Anatolia, the Balkans, and the Levant after itself, and finds supporters in the form of a political school for centuries.
_||_