جهت ارزیابی صفات زراعی، عملکرد و صفات کیفی دانه موتانت‎های برنج متحمل به شوری، آزمایش مزرعه‎ای در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار، در زمین شور فریدونکنار در سال زراعی 1396 اجرا شد. ده موتانت انتخابی نسل هفتم (M7)، به همراه یک رقم استاندارد متحمل به چکیده کامل
جهت ارزیابی صفات زراعی، عملکرد و صفات کیفی دانه موتانت‎های برنج متحمل به شوری، آزمایش مزرعه‎ای در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار، در زمین شور فریدونکنار در سال زراعی 1396 اجرا شد. ده موتانت انتخابی نسل هفتم (M7)، به همراه یک رقم استاندارد متحمل به شوری (FL478) و یک شاهد حساس (Taqqing)، و ارقام طارم محلی، حسنی و عنبربو، ارزیابی شدند. صفات زراعی ارتفاع بوته، تعداد روز تا 50% گلدهی، اجزای عملکرد و عملکرد و صفات راندمان تبدیل، درصد برنج سالم، نسبت طویل شدن دانه، درصد آمیلوز و دمای ژلاتینی شدن بودند. نتایج نشان داد که اختلاف بین ژنوتیپها از نظر تمامی صفات زراعی و کیفیت دانه بسیار معنی‎دار بود. ارتفاع بوته در بین موتانت‎ها به طور معنیداری کوتاهتر از والدین بود. اکثر موتانت‎ها نسبت به والدین زودرس‎تر بودند. تعداد خوشه در کپه در بین موتانت‎ها بین 14-11 عدد در کپه متغیر بود. بیشترین وزن هزار دانه در بین این ده موتانت متعلق به لاین شماره 1117 (13/28 گرم) و کمترین از آن لاین شماره 221 و معادل 7/23 گرم بود. بهترین راندمان تبدیل 70 درصد بود و چهار موتانت دارای نسبت طویل شدن دانه بیشتر از دو بودند که نسبت به والدین و شاهدها، برتر بودند. عملکرد موتانت‎ها بین 2500 تا 7000 کیلوگرم در هکتار متغیر بود. بیشترین عملکرد مربوط به موتانت شماره 3218 با عملکرد معادل 5/7091 کیلوگرم در هکتار و کمترین از آن موتانت شماره 126 با عملکرد معادل 8/2565 کیلوگرم در هکتار بود.
پرونده مقاله
جهت ارزیابی برخی صفات رویشی و تحمل به آفات و بیماری‎ها در موتانتهای ارقام محلی برنج (در سال 1398 آزمایشهای مزرعه‎ای در دو منطقه آمل و گلدشت در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد و تیمارها شامل هشت ژنوتیپ موتانت همراه با دو رقم طارم محلی و شی چکیده کامل
جهت ارزیابی برخی صفات رویشی و تحمل به آفات و بیماری‎ها در موتانتهای ارقام محلی برنج (در سال 1398 آزمایشهای مزرعه‎ای در دو منطقه آمل و گلدشت در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد و تیمارها شامل هشت ژنوتیپ موتانت همراه با دو رقم طارم محلی و شیرودی، مجموعا ده ژنوتیپ بودند. نتایج نشان داد که از ژنوتیپ‎های مورد برسی، پنج تا از موتانتها در زمان نشاکاری ارتفاع گیاهچه کمتری نسبت به طارم محلی داشتند، اما همه ژنوتیپ‎ها، ارتفاع گیاهچه بیشتری نسبت به رقم شیرودی داشتند. در زمان رشد رویشی، ارتفاع بوته همه موتانت‎ها نسبت به طارم محلی کمتر ولی نسبت به شیرودی بیشتر بودند. تعداد پنجه در کپه موتانت‎ها، بین 5/16 تا 6/18 عدد متغیر بود. درصد مرگ جوانه مرکزی (خسارت کرم ساقه‎خوار) برای رقم طارم محلی، 67/1 درصد بود که تفاوت معنیداری با مقدار آن در ژنوتیپهای موتانت نداشت. بیشترین مقدار درصد بلاست برگی معادل 66/5 و متعلق به موتانت شماره 215 بود. کمترین مقدار بلاست برگی معادل 74/0 درصد و مربوط به شاهد شیرودی و موتانت شماره 3200 بود. در بین تمامی ژنوتیپ، موتانت شماره 2310 دارای 51/3 درصد بیماری سوختگی غلاف برگ بود که با سایر موتانت‎ها، بهجز شماره 1120 و 215 تفاوت معنی‎داری در سطح پنج درصد نداشت. ارتفاع بوته و درصد سوختگی غلاف متاثر از مکان نبود ولی تعداد پنجه در کپه و درصد بیماری بلاست در گلدشت بیشتر از آمل بود. در نتیجه موتانت‎ها، دارای تحمل نسبی به آفات و بیماری مهم برنج در مرحله رویشی هستند.
پرونده مقاله