مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و آموزش مهارت های میان فردی بر کاهش نگرش های ناکارآمد دختران نوجوان
محورهای موضوعی : روان شناسی
الهه قربانی
1
(
دکتری گروه مشاوره، واحدتهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران
)
کلید واژه: نگرش های ناکارآمد, طرحواره درمانی, مهارت های میان فردی,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش تعیین تأثیر طرحواره درمانی و آموزش مهارت های میان فردی بر کاهش نگرش های ناکارآمد و نیز مقایسه میزان اثربخشی این دو روش بر کاهش نگرش های ناکارآمد بود. این پژوهش شبه آزمایشی، بر اساس طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری شامل 200 دختر نوجوان که در نیمه نخست 1397 به دفتر مشاوره واقع در شهر قوچان مراجعه نمودند. در مورد تمام اعضای جامعه آماری پرسشنامه نگرش های ناکارآمد( DAS- 26 ) اجرا گردید و از این تعداد، 60 نفر که نمره نگرش های ناکارآمد آنها بالاتر بود انتخاب شدند و بر اساس جدول اعداد تصادفی در قالب دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل ( هر کدام 20 نفر ) سازماندهی گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه نگرش های ناکارآمدبود. گردآوری داده ها در مدت 50 روز در نیمه دوم سال 1397 انجام گرفت. در تحلیل آماری داده های پژوهش، از روش آماری تحلیل کوواریانس یک راهه استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که تفاوت مشاهده شده بین دو گروه آزمایشی طرحواره درمانی ( با میانگین 65/55) و گروه آزمایشی آموزش مهارت های میان فردی ( بامیانگین 25/94 ) معنی دار بوده و تفاوت هر کدام از میانگینهای دو گروه آزمایشی با میانگین گروه کنترل نیز معنی دار بود.این پژوهش نشان داد که تأثیر طرحواره درمانی بر کاهش نگرش های ناکارآمد بیشتر از آموزش مهارت های میان فردی بود.
This research was conducted with the aim of determining the effect of Schema Therapy and interpersonal skills training on reducing inefficient attitudes and also comparing the effectiveness of these two methods on reducing inefficient attitudes. This quasi-experimental research was conducted based on pre-test and post-test plan with control group. The statistical population consisted of 200 adolescent girls who referred to the consulting office in Qouchan in the first half of 2018. The Inefficient Attitudes Scale (DAS-26) was implemented for all members of the statistical population and 60 subjects whose inefficient attitudes were higher were selected and were organized based on a random number table in the form of two experimental groups and one control group (each one in 20 people). The data collection tool was an inefficient attitudes scale. Data collection was done in 50 days in the second half of 2018. One-way covariance statistical analysis method was used in statistical analysis of the research data. The findings indicate that the observed difference between the two experimental groups of schema therapy (with a mean of 65.65) and the experimental group of interpersonal skills training (with a mean of 25.94) had been statistically significant, and the difference between each mean of the two experimental groups and the mean of control group was significant. This research showed that the effect of schema therapy on reducing inefficient attitudes was more than interpersonal skills training.
_||_