بودلر و سپهری، در جست و جوی بهشت گمشده
محورهای موضوعی : شعر
1 - استادیار، عضو هیئت علم یدانشگاه آزاد اسلام ی واحد اراک
کلید واژه:
چکیده مقاله :
شارل بودلر و سهراب سپهری دو شاعر فرانسوی و ایرانی ازنظر اندیشه و هنر، نوآورترین شاعران عصر خود به شمار می روند. این دو شاعر درونگرا، دلزده از کرۀ خاکی، با هدف پی بردن به حقیقت هستی و رسیدن به دنیای ایده آل، همواره در جستوجوی آرمانشهری هستند که در آن بیاسایند؛ ازای نرو، به طبیعت، سفر، عرفان و... گرایش می یابند.در مقالة حاضر، به برخی اندیشه ها و مضامین شعر سپهری اشاره و این اندیشه ها و مضامین با مضامین اشعار بودلر همسنگ دانسته شده است. گرچه دیدگاه های سپهری و بودلر در مسیر جستوجوی بهشت گمشدة خود، شباهت های بسیاری دارند، تفاوتهای چشمگیری نیز دارند که آنها را از هم متمایز می کند. در این مقاله، همچنین، تشابه و تفاوت های محتوایی و اندیشۀ شاعرانۀ این دو شاعر با روکیردی تطبیقی از منظر ادبی و عرفانی بررسی شده است.
Charles Baudelaire and Sohrab Sepehri – French and Iranian poets – are regarded as the most innovative poets in their eras. These two introverted poets were always seeking a Utopia with the aim to find the cosmos truth and reaching the ideal world; thus they have been interested in nature, traveling, mysticism and etc. The present article has surveyed some of the thoughts and concepts of Sepehry poetry which have been similar to Baudelaire’s. Although there are many similarities between Sepehri and Baudelaire in the way of seeking a lost paradise, there are some remarkable differences between them as well. The present article has surveyed some of the content similarities and differences of their poems.