نقد تطبیقی ساختار روایی و محتوایی خسرو و شیرین نظامی و رامایانا ملامسیح پانی پتی
محورهای موضوعی : شعر
1 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد جویبار
کلید واژه: نظامی, خسرو و شیرین, ملامسیح پانی پتی, رامایانا.,
چکیده مقاله :
نقد تطبیقی ساختار روایی و محتوایی خسرو و شیرین نظامی و رامایانا ملامسیح پانی پتی چکیده: نظامی گنجوی از جمله شاعران طراز اول ایران در زمینه ادبیات غنایی است. خمسۀ وی از زمان حیاتش در بسیاری از کشورهای مجاور از جمله هندوستان دارای شهرت و آوازۀ بسیاری بود. استقبال از نظیره نویسی از آثار وی به کرّات به شیوه های مختلف انجام گرفت. محبوبیت نظامی در سرزمین هند سبب گردید که ملامسیح پانی پتی حماسۀ هندی رامایانا را در راستای داستان های غنایی نظامی به خصوص خسرو و شیرین به نظم درآورد. این جستار به شیوۀ کتابخانه ای به بررسی و تحلیل دو داستان منظوم خسرو و شیرین نظامی و رامایانای ملامسیح پانی پتی پرداخته است تا میزان تاثیرپذیری و همسان سازی رامایانای ملامسیح پانی پتی از منظومه های غنایی نظامی به خصوص خسرو و شیرین نظامی گنجوی مشخص گردد و زوایا تشابه و اشتراک ساختاری و، نشانه های اثرپذیری دو اثر و همچنین تشابه شخصیتی دو نویسنده مورد مدّاقه و بررسی قرار گیرد. کلیدواژه: نظامی، خسرو و شیرین، ملامسیح پانی پتی، رامایانا.
Nezami Ganjavi is one of the leading poets of Iran in the field of lyrical literature. His khumsa has been famous in many neighboring countries, including India, since his lifetime. Poetry of his works was welcomed many times in different ways. The Nezami popularity in the land of India led Mullah Masih Panetti to organize the Indian epic Ramayana in line with Nezami lyrical stories, especially of Khosrow and Shirin. This article examines and analyzes the two stories of Khosrow and Shirin Nezami and the Ramayana of Mullah Masih Panipati in a library manner in order to determine the degree of influence and similarity of the Ramayana of Mullah Masih Paniti Peti of Nezami lyrical poems, especially Khosrow and Shirin Nezami Ganjavi. Structural similarities and unity, signs of the effectiveness of the two works, as well as personality similarities between the two authors should be examined.. This article examines and analyzes the two stories of Khosrow and Shirin Nezami and the Ramayana of Mullah Masih