عصاره آبی گیاه افدرا ماژور در درمان فشار خون، اختلال خواب و کاهش وزن موثر می باشد. اما تاکنون اثرات آن بر روی بدن بخصوص در دوران حاملگی مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین در این پژوهش اثرات تراتوژنیک عصاره ی گیاه افدرا ماژور بر جنین های موش Balb/C در روزهای هفتم تا ده چکیده کامل
عصاره آبی گیاه افدرا ماژور در درمان فشار خون، اختلال خواب و کاهش وزن موثر می باشد. اما تاکنون اثرات آن بر روی بدن بخصوص در دوران حاملگی مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین در این پژوهش اثرات تراتوژنیک عصاره ی گیاه افدرا ماژور بر جنین های موش Balb/C در روزهای هفتم تا دهم حاملگی مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه 50 سر موش ماده Balb/C بطور تصادفی به شش گروه مساوی، کنترل (عدم تزریق)، شم (تزریق آب مقطر) و4 گروه تجربی تقسیم شدند. دوز کشنده LD50 در شرایطin vivo، 3086 میلیگرم بر کیلوگرم بر وزن بدن تعیین و دوز مناسب برای تزریق 300 میلیگرم بر کیلوگرم انتخاب شد. تزریقات در روزهای هفتم تا دهم بصورت درون صفاقی انجام گرفت. سپس موشها در روز 15 بارداری تشریح شدند و جهت اطمینان از نتایج، تجربیات فوق 3 بار تکرار شد. دادهها با نرمافزار SPSS 21 و تستDuncan با شرط 001/0> p مورد سنجش قرار گرفت. پس از بررسی مقایسه ای در این دوز شاهد کاهش معنی داری 001/0> p در اندازه فرق سر-نشیمنگاهی (CR)، وزن جنین و وزن جفت گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل و شم بودیم. با توجه به این مشاهدات میتوان این طور نتیجه گرفت که عصاره آبی گیاه افدرا ماژور اثرات منفی بر رشد و نمو کمی جنین داشته و استفاده از این گیاه در دوران بارداری خطرآفرین است و شاید بتوان در آینده از آن به عنوان قرص ضد بارداری استفاده نمود.
پرونده مقاله
دیازینون یکی از سموم کشاورزی و آفتکشهای ارگانوفسفره است که به دلیل ساختار شیمیایی و آثار مخربی که بر روی دستگاه عصبی، تنفسی و گوارشی داشته در سالهای اخیر بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است. تا کنون مطالعهای از اثر این سم بر روی جنین در دسترس نیست. بنابراین در این پژو چکیده کامل
دیازینون یکی از سموم کشاورزی و آفتکشهای ارگانوفسفره است که به دلیل ساختار شیمیایی و آثار مخربی که بر روی دستگاه عصبی، تنفسی و گوارشی داشته در سالهای اخیر بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است. تا کنون مطالعهای از اثر این سم بر روی جنین در دسترس نیست. بنابراین در این پژوهش به اثرات دیازینون بر روی رشد و نمو کمی جنینهای موش Balb/C پرداخته شد. در این مطالعه 90 سر موش بطور تصادفی به 6 گروه مساوی، کنترل (عدم تزریق)، شم(تزریق آب مقطر) و 4 گروه تجربی تقسیم شدند. دوز کشنده LD50 در شرایط in vivo، 09/11 میلیلیتر بر کیلوگرم بر وزن بدن تعیین و دوز تزریقی 4/0 میلیلیتر بر کیلوگرم بر وزن بدن انتخاب شد. تزریقات در روزهای 3 تا 6 بارداری بصورت درون صفاقی انجام و موشها در روز 15 بارداری تشریح شدند و برای اطمینان، تجربیات فوق سه بار تکرار شد. دادهها با نرم افزار SPSS17 و با تست دانکن با شرط 05/0 p
پرونده مقاله