تاثیر دوازده هفته تمرین تداومی و تناوبی روی برخی آدیپوکاین و هپاتوکاین ها و مقاومت به انسولین در موش های دیابتی نوع یک
محورهای موضوعی : فصلنامه زیست شناسی جانوری
محمد سلماسی
1
(گروه فیزیولوژی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران)
محمد رضا ذولفقاری دیدنی
2
(گروه فیزیولوژی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران)
اکبر نوری حبشی
3
(گروه فیزیولوژی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران)
کلید واژه: تمرین هوازی, مقاومت به انسولین, تمرین تناوبی, دیابت نوع 1,
چکیده مقاله :
دیابت به عنوان یکی از بیماری های بسیار توسعه یافته در جهان و از دلایل اصلی مرگ و میر در نظر گرفته می شود. از راه های پیشگیری از دیابت و جلوگیری از عوارض ناشی از آن، انجام فعالیت به روش های مختلف است. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه تاثیر دوازده هفته تمرین تداومی و تناوبی روی فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما و مقاومت به انسولین در موش های دیابتی نوع 1 بود. برای این منظور 40 موش دیابتی نوع یک به 4 گروه کنترل-سالم، کنترل دیابت، دیابت تمرین تداومی و دیابت تمرین تناوبی تقسیم شدند.گروه تناوبی با دویدن روی در وهله های 3 دقیقهای با سرعت 20 متر در دقیقه و ریکاوری فعال با سرعت 10 متر در دقیقه با شیب صفر درصد به مدت 3 دقیقه روی تردمیل، شش تکرار در هر جلسه انجام شد (مدت زمان کل 36 دقیقه). گروه تمرین تداومی نیز دویدن را با سرعت 15 متر در دقیقه به مدت 36 دقیقه با شیب 0% درصد انجام دادند. کشتار موشها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام و خونگیری انجام شد. جهت مقایسه بین گروهها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. بررسی تغییرات بین گروهی نشان داد که تفاوت معنی دار بین گروه ها برای مقاومت به انسولین، فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما وجود دارد (001/0p <). بررسی تغییرات بین کروهی نشان داد که مقاومت به انسولین، فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما کاهش معنی دار در گروه سالم نسبت به گروه دیابتی داشتند (001/0p <). همچنین بین گروه کنترل دیابت با گروه های تمرین تداومی و تمرین تناوبی تفاوت معنی دار بین همه شاخص ها وجود داشت (001/0p <). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین هوازی و تمرین تناوبی میتوانند باعث کاهش فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما در موشهای دیابتی نوع 1 شوند. این بهبودها در گروه تمرین تناوبی نسبت به تمرین تداومی بهتر بود.
Diabetes is considered as one of the most developed diseases in the world and one of the main causes of death. One of the ways to prevent diabetes and its complications is to exercise in different ways. The aim of this study was to compare the effect of 12 weeks of continuous and interval training on fetuin b, fetuin a and glypican 4 plasma and insulin resistance in type 1 diabetic rats.For this purpose, 40 type 1 diabetic mice were divided into 4 groups: healthy control, diabetes control, continuous diabetes, and diabetes interval. The interval group performed six repetitions per session by running on the treadmill in 3-minute intervals at a speed of 20 meters per minute and active recovery at a speed of 10 meters per minute with a 0% incline for 3 minutes on the treadmill (total duration of 36 minutes). The continuous training group also ran at a speed of 15 meters per minute for 36 minutes with a slope of 0%. Rats were killed 48 hours after the last training session and blood sampling was done. To compare between groups, one-way ANOVA and Bonferroni's post hoc test were used. Examining changes between groups showed that there is a significant difference between groups for insulin resistance, fetuin b, fetuin a and glypican 4 plasma (P<0.001). Examination of between groups changes showed that insulin resistance, fetuin b, fetuin a, and glypican 4 plasma had a significant decrease in the healthy group compared to the diabetic group (P<0.001). Also, there was a significant difference between the diabetes control group and the continues and interval groups in all indicators (P<0.001). The results of the present study showed that interval and continuous exercise can reduce plasma fetuin b, fetuin a and glypican 4 in type 1 diabetic rats. These improvements were better in the interval training group than in the continuous training group.
_||_