طراحی، ساخت، مشخصه یابی و ارزیابی زیستی نانوذرات آلومینا پوشش داده شده با پلیمر کیتوسان

محورهای موضوعی : فصلنامه زیست شناسی جانوری

الهام رستمی ¹ , الهام حویزی ²

1 - گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
2 - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

تاریخ دریافت : 1400/01/25 تاریخ پذیرش : 1400/05/03 تاریخ انتشار : 1400/12/01

کلید واژه: کیتوسان, سمیت, نانوذرات آلومینا, زیست تخریب پذیر,

چکیده مقاله :

امروزه شاهد پیشرفت روز افزون نانوتکنولوژی کاربرد در زمینه های مختلف پزشکی، دارورسانی و... می باشیم. سیستم های انتقال داروی نوین، منجر به بهبود عملکرد در زمینه بیماری های مختلف از جمله انواع سرطان گشته است. نانو ذرات آلومینا به دلیل خواص حرارتی کاربردی وسیعی در این زمینه دارند. در کنار کاربردهای فراوان این نانوذرات، متاسفانه یکی از مخاطرات بحث سمیت نانوذرات آلومینا است. همچنین اصلاح سطحی این نانوذرات با بیوپلیمر کیتوسان، منجر به بهبود خاصیت زیست در دسترس پذیری این نانوذرات می شود. در این تحقیق نانوذرات آلومینا توسط بیوپلیمر کیتوسان پوشش داده شده اند. در این مطالعه تیمار سلول های هلا به وسیله آلومینا و آلومینا/کیتوسان برای 24 ساعت انجام پذیرفت و غلظت IC50 برای آن مشخص گردید. اثرات سمیت این ترکیبات با استفاده از آزمون MTT و با رنگ آمیزی های آکریدین اورنج/ اتیدیوم بروماید مورد سنجش قرار گرفت. آنالیزهای های اندازگیری سایز ذرات ، نشان دهنده سایز حدودا"70 نانومتر می باشد. بررسی های FTIR بر روی نانوذرات آلومینا و آلومینا/کیتوسان انجام شده است که به خوبی اصلاح سطحی نانوذرات آلومینا را نشان می دهد. همچنین عکسهای TEM از نانوذرات گرفته شده است که همگی تایید کننده سایز مناسب این نانوذرات برای سیستم انتقال دارو می باشد. نتایج مربوط به ارزیابی زیستی نانوذرات به خوبی نشان دهنده ی پوشش دهی موفق آنها توسط پلیمر کیتوسان بود. به علاوه نتایج نشان داد که نمونه های آلومینا به صورت وابسته دوز دارای سمیت بالاتر بوده و غلظت IC50 آنها حدود 25 میلی مولار بود در حالی که نمونه های پوشش دار به طور کاملا معنی داری دارای سمیت پایین تری بوده و در غلظتهای 5 میلی مولار به پایین سمیت معنی داری بر سلول های هلا نداشتند.

چکیده انگلیسی:

Nowadays, the nanotechnology development has expanded to various medical fields, drug delivery, etc. novel drug delivery systems have made diseases cure such as cancer easier. Alumina nanoparticles have a vast use in this area due to their thermal properties. Among numerous applications uses of these nanoparticles, one of the hazards to discuss is their toxicity. Besides, surface modification of these nanoparticles with chitosan as a biopolymer lead to the bioavailability improvement. In this research, alumina NPs were covered with chitosan biopolymer. Analysis of the size of particles indicated about 70 nm. FT-IR analysis on alumina and alumina/chitosan NPs showed surface modification of alumina NPs greatly. Besides, TEM images of the nanoparticles approved suitable size for drug delivery purposes. HeLa cells were treated with Alumina and Alumina/CS for 24 h, and IC50 concentration was determined. Toxic effects of these components on the cells were evaluated by MTT assay and acridine orange/ethidium bromide (AO/EB) staining. The results of the bioassay of nanoparticles well showed their successful coating by chitosan polymer. Moreover, the results detected that Alumina samples had toxic effects on the cells in a dose dependent manner and their IC50 concentration was about 25 mM. While coated samples had significantly lower toxicity and it had no significant toxicity on HeLa cells in concentrations below 5 mM.

منابع و مأخذ:

1. Ates M., Demir V., Arslan Z., Daniels J., Farah I.O., Bogatu C., 2015. Evaluation of alpha and gamma aluminum oxide nanoparticle accumulation, toxicity, and depuration in Artemia salina larvae. Environmental Toxicology, 30(1): 109-118.


2. Bartsch M., Saruhan B., Schmücker M. 1999. Novel low‐temperature processing route of dense mullite ceramics by reaction sintering of amorphous SiO2‐coated γ‐Al2O3 particle nanocomposites. Journal of the American Ceramic Society, 82(6): 1388-1392.


3. Balasubramanyam A., Sailaja N., Mahboob M. 2009. In vivo genotoxicity assessment of aluminium oxide nanomaterials in rat peripheral blood cells using the comet assay and micronucleus test. Mutagenesis, 24(3): 245-251.


4. Carmichael J., DeGraff W.G, Gazdar A.F. 1987. Evaluation of a tetrazolium-based semiautomated colorimetric assay: assessment of chemosensitivity testing. Cancer research, 47(4): 936-942.


5. Chen E., Ruvalcaba M., Araujo L. 2008. Ultrafine titanium dioxide nanoparticles induce cell death in human bronchial epithelial cells. Journal of Experimental Nanoscience, 3(3): 171-83.


6. Chen X.Y., Zhang Z.J., Li X.L. 2008. Controlled hydrothermal synthesis of colloidal boehmite (γ-AlOOH) nanorods and nanoflakes and their conversion into γ-Al2O3 nanocrystals. Solid State Communications, 145(7-8): 368-373.


7. Chung W.S, Allen N.J., Eroglu C., 2015. Astrocytes control synapse formation, function, and elimination. Cold Spring Harbor perspectives in biology, 7(9): a020370.


8. Colvin V.L. 2003. The potential environmental impact of engineered nanomaterials. Nature Biotechnology, 21(10): 1166-1170.


9. Depledge M., Pleasants L., Lawton J. 2010. Nanomaterials and the environment: the views of the Royal Commission on Environmental Pollution (UK). Environmental Toxicology and Chemistry, 29(1): 1-4.


10. Feng X., Chen A., Zhang Y. 2015. Application of dental nanomaterials: potential toxicity to the central nervous system. International Journal of Nanomedicine, 10: 3547.


11. Guo M., Rong W.T., Hou J., Wang D.F., Lu Y., Wang Y. 2013. Mechanisms of chitosan-coated poly(lactic-co-glycolic acid) nanoparticles for improving oral absorption of 7-ethyl-10-hydroxy camptothecin. Nanotechnology, 24(24): 245101.


12. Gurr J.R., Wang A.S., Chen C.H. 2005. Ultrafine titanium dioxide particles in the absence of photoactivation can induce oxidative damage to human bronchial epithelial cells. Toxicology, 213(1-2): 66-73.


13. Hanafy N.A., Quarta A., Di Corato R. 2017. Hybrid polymeric-protein nano-carriers (HPPNC) for targeted delivery of TGFβ inhibitors to hepatocellular carcinoma cells. Journal of Materials Science: Materials in Medicine, 28(8): 1-11.


14. Hussain S.M., Frazier J.M. 2002. Cellular toxicity of hydrazine in primary rat hepatocytes. Toxicological Sciences, 69(2): 424-432.


15. Karunakaran G., Suriyaprabha R., Rajendran V., Kannan N., 2015. Effect of contact angle, zeta potential and particles size on the in vitro studies of Al2O3 and SiO2 nanoparticles. IET Nanobiotechnology, 9(1): 27-34.


16. Kim K.S., Hur W., Park S.J. 2010. Bioimaging for targeted delivery of hyaluronic acid derivatives to the livers in cirrhotic mice using quantum dots. ACS Nano, 4(6): 3005-3014.


17. Liu L., Zong Z.M., Liu Q. 2018. A novel galactose-PEG-conjugated biodegradable copolymer is an efficient gene delivery vector for immunotherapy of hepatocellular carcinoma. Biomaterials, 184: 20-30.


18. Lee C., Choi J.S., Kim I., Oh K.T., Lee E.S., Park E.S. 2013. Long-acting inhalable chitosan-coated poly(lactic-co-glycolic acid) nanoparticles containing hydrophobically modified exendin-4 for treating type 2 diabetes. International Journal of Nanomedicine, 8: 2975-2983.


19. Lockman P.R, Koziara JM, Mumper RJ, et al., 2004. Nanoparticle surface charges alter blood–brain barrier integrity and permeability. Journal of Drug Targeting, 12(9-10): 635-641.


20. Lukiw W.J., Percy M.E., Kruck T.P., 2005. Nanomolar aluminum induces pro-inflammatory and pro-apoptotic gene expression in human brain cells in primary culture. Journal of inorganic biochemistry, 99(9): 1895-1898.


21. Nel A, Xia T, Mädler L. 2006. Toxic potential of materials at the nanolevel. science, 311(5761): 622-627.


22. Nogueira D.J, Arl M, Koerich JS, Simioni C, Ouriques LC, Vicentini DS, et al., 2019.Comparison of cytotoxicity of alpha-Al2O3 and eta-Al2O3 nanoparticles toward neuronal and bronchial cells. Toxicology in vitro, 61: 104596.


23. Nogueira D.J, Vaz VP, Neto OS, Silva M, Simioni C, Ouriques LC, et al., 2020. Crystalline phase-dependent toxicity of aluminum oxide nanoparticles toward Daphnia magna and ecological risk assessment. Environmental Research., 182: 108987.


24. Oberdörster G, Oberdörster E, Oberdörster J., 2005. An emerging discipline evolving from studies of ultrafine particles supplemental web sections. Environ Health Perspect, 113(7): 823-839.


25. Oesterling E, Chopra N, Gavalas V, et al., 2008. Alumina nanoparticles induce expression of endothelial cell adhesion molecules. Toxicology Letters, 178(3): 160-166.


26. Semley L., 2012. Public motherhood in West Africa as theory and practice. Gender and History, 24(3): 600-616.


27. Sliwinska A., Kwiatkowski D., Czarny P., Milczarek J., Toma M., Korycinska A. 2015. Genotoxicity and cytotoxicity of ZnO and Al2O3 nanoparticles. Toxicology Mechanisms and Methods, 25(3): 176-183.


28. Sticker C.B, Story M.C., 2008. The Mercury Detox and Amalgam Fillings Forum Detoxing Heavy Metals, Removing Amalgam Fillings, Understanding Mercury Poisoning Our Most Popular Videos, Audio Clips, and Articles. J Neuroimmune Pharmacol, 3(4): 286-295.


29. Sun Y., Dai C., Yin M. 2018. Hepatocellular carcinoma-targeted effect of configurations and groups of glycyrrhetinic acid by evaluation of its derivative-modified liposomes. International journal of nanomedicine, 13: 1621.


30. Trif M., Florian P.E., Roseanu A., Moisei M., Craciunescu O., Astete C.E. 2015. Cytotoxicity and intracellular fate of PLGA and chitosan-coated PLGA nanoparticles in Madin-Darby bovine kidney (MDBK) and human colorectal adenocarcinoma (Colo 205) cells. Journal of biomedical Materials Research Part A., 103(11): 3599-3611.


31. Zheng M., Wang S., Liu Z. 2018. Development of temozolomide coated nano zinc oxide for reversing the resistance of malignant glioma stem cells. Materials Science and Engineering: C, 83: 44-50.