مبانی فقهی مسئولیت ناشی از فوت فرصت

محورهای موضوعی : فقه و مبانی حقوق

اکبر ذاکریان ¹ (دانشگاه اراک)
سید محمد مرتضوی لنگرودی ² (دانشگاه آزاد میمه)
مهدی ملکوتی خواه ³ (دانشگاه میمه)

تاریخ دریافت : 1395/07/15 تاریخ پذیرش : 1395/09/20 تاریخ انتشار : 1395/10/01

کلید واژه: عدم‌النفع, تفویت منفعت, تفویت فرصت, ضرر,

چکیده مقاله :

چکیده: تفویت فرصت را می‌توان عبارتی ناآشنا برای حقوق داخلی نامید، عبارتی که چند سالی است قدری راجع به آن صحبت و پژوهش شده است، لکن با اقبال چندانی در تدوین قوانین همراه نبوده است. چه تفویت فرصت را ایجاد مانع در راستای برخورداری فرد از یک موقعیت خاص، بدانیم چه آن‌را مانعی جهت اجتناب از ورود ضرر به اشخاص، ماهیت آن‌چه سوخت شده یک چیز است و قطعاً برای یک سیستم حقوقی کامل تفویت چنین فرصت‌هایی قابل اغماض نمی‌باشد، لکن با بررسی دقیق فقهی می توان مواردی را مشاهده نمود که فقها هر چند نه به صراحت، لکن به گونه ای متعرض بحث تفویت فرصت گردیده اند و آن را نوعی ضرر تلقی نموده اند. بنابراین می توان مبانی تقنین در راستای مسئولیت تفویت فرصت در فقه را مشاهده نمود و در این راستا گام برداشت.

چکیده انگلیسی:

Abstract: The opportunity loss can be called an anonymous phrase for domestic law, a phrase that has been talked about and researched a few years, but it has not been so fortunate enough in the formulation of rules. Whether we know the opportunity as an obstacle creation besides privilege of a person from a special occasion or an obstacle for detriment avoidance entrance to people, its write off nature is one thing and certainly supporting for a complete legal system is not venial. However, it can be seen from Jurisprudential detailed study that in some cases the jurists although not explicitly, but in a way have turned against opportunity loss issue and considered it a kind of disadvantage. Therefore, it is possible to observe the principles of law in relation to the responsibility of the opportunity loss in jurisprudence and proceeded to this direction.