اثر مقادیر مختلف پتاسیم و منگنز بر خصوصیات و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند در شمال خوزستان

محورهای موضوعی : بوم شناسی گیاهان زراعی

حسین عبیدی ¹ , بهنام حبیبی خانیانی ² , حمید شریفی ³

1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول دزفول، ایران
2 - استادیار گروه زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول دزفول، ایران
3 - استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول دزفول، ایران

تاریخ دریافت : 1394/05/05 تاریخ پذیرش : 1394/08/12 تاریخ انتشار : 1394/09/01

کلید واژه: تغذیه گیاهی, عناصر پرمصرف, عناصر کم مصرف, ریزمغذی, شکر سفید, قند خام,

چکیده مقاله :

به منظور تعیین اثر مقادیر مختلف پتاسیم و منگنز بر خصوصیات و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند در منطقه شمال خوزستان، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده نواری با سه تکرار به صورت کشت پاییزه سال زراعی 93-1392 در منطقه هفت تپه شهرستان شوش دانیال اجرا گردید. در اجرای این تحقیق از ژنوتیپ منوژرم مقاوم و پرمحصول اسپارتاک استفاده شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کود پتاسیم در چهار سطح 0، 1، 2، 3 کیلوگرم در هکتار و منگنز در سه سطح0، 1، 2 کیلوگرم در هکتار بودند. مصرف کود پتاسیم به صورت محلول پاشی اثر معنی داری بر عملکرد ریشه و شکر سفید داشت. بالاترین عملکرد ریشه و شکر در تیمار 3 کیلوگرم در هکتار کود پتاسیم با عملکرد ریشه 6/80 تن در هکتار و عملکرد شکر سفید 63/13 تن در هکتار حاصل گردید. کاربرد منگنز اثر معنی داری بر عملکرد ریشه و سایر صفات مورد بررسی نداشت. همچنین، کاربرد سطوح مختلف کودهای پتاسیم و منگنز تأثیر چندانی بر خصوصیات کیفی چغندرقند از قبیل نیتروژن مضره، سدیم و پتاسیم موجود در ریشه، ضریب استحصال قند، درصد قند ملاس، درصد قند خام و درصد قند سفید نداشت. در مجموع، مصرف پتاسیم و منگنز در طول دوره رشد رویشی بوته های چغندرقند قابل توصیه می باشد.

چکیده انگلیسی:

In order to investigate the effect of different amounts of potassium and manganese on qualitative and quantitative yield and other traits of sugar beet in the northern of Khuzestan, a split block experiment was conducted based on complete randomly block with 12 treatments in three replication in fall cropping season October 2013-2014 in farmland of Haft Tapeh area of Susa city. A resistant mono germ genotype with high yielding named Spartak was used in this study. Examined factors included employing potassium fertilizer treatment in four levels of 0, 1, 2 and 3 kg/ha and manganese fertilizer in 0, 1, 2 kg/ha rates. Spraying with potassium fertilizer had a significant effect on root and white sugar yield. The highest root and sugar yield in treatment were achieved with 3 kg/ha of potassium fertilizer with 80.6 ton/ha root yield and 13.63 ton/ha white sugar yield. Using manganese fertilizer hadn’t significant effect on root yield and other studied traits. Also, using different rates of potassium and manganese fertilizers did not have much influence on qualitative characteristics of sugar beet such as nitrogen, sodium and potassium amounts in root, sugar extraction coefficient, molasses percentage, raw sugar and white sugar percentage. On the whole, using potassium and manganese during the vegetative growth stage of sugar beet is recommendable.